Ακούσαμε και προτείνουμε: Ο «Πλανόδιος» του Γιώργου Καζαντζή - Μια μουσική περιπλάνηση ψυχής στον Σταυρό του Νότου

Υπάρχουν στιγμές που η μουσική παύει να είναι ήχος και γίνεται ανάσα. Κι η χθεσινή παρουσίαση του νέου άλμπουμ του Γιώργου Καζαντζή, Πλανόδιος, στον Σταυρό του Νότου, υπήρξε ακριβώς μια τέτοια στιγμή, μια τελετή συνάντησης ανθρώπων, γενεών και μουσικών κόσμων που συνομιλούν με σεβασμό και πάθος.

Ο Πλανόδιος σαν δίσκος είναι μια περιπλάνηση, από εκείνες που δεν ακολουθούν δρόμο, αλλά χαράζουν διαδρομές μέσα στον άνθρωπο. Γεννημένος από τη συνάντηση του συνθέτη με τους εξαιρετικούς μουσικούς των Μωζάικ, κουβαλά τη ζεστή απρόβλεπτη ενέργειά τους, τη λεπτότητα των ενορχηστρώσεων, και μια αίσθηση βαθιάς ελευθερίας. Όπως είπε και ο ίδιος ο Καζαντζής, πρόκειται για έναν δίσκο που γεννήθηκε «από την ίδια τη συνάντηση των ανθρώπων, αυθόρμητα, σαν αναπόφευκτη συνέχεια μιας στιγμής».

Στη σκηνή του Σταυρού του Νότου, το όνειρο αυτό πήρε σάρκα και φωνή. Ο Γιώργος Μεράντζας, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Μαρία Παπαγεωργίου, η Σόνια Θεοδωρίδου, ο Παντελής Θεοχαρίδης, ο Λάκης Παπαδόπουλος και η Ναταλία Λαμπαδάκη, όλοι παρόντες, όλοι πρωταγωνιστές ενός κοινού μουσικού τοπίου, όπου η κάθε ερμηνεία έμοιαζε να κουβαλά τη δική της ιστορία, τη δική της συγκίνηση.

Στη θέση του Βασίλη Σκουλά, ο οποίος δε μπόρεσε να παραστεί δυστυχώς, ήρθε ο ερμηνευτής Γιώργος Χουβαρδάς και τραγούδησε μαζί με την Σόνια Θεοδωρίδου καθώς και ακόμη ένα τραγούδι, το "Τρένο Παλιό" (πρώτη ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας).

Τα τραγούδια του Πλανόδιου, σε στίχους του Ισαάκ Σούση, της Ναντίνας Κυριαζή και του Βαγγέλη Βελώνια, ξεδιπλώθηκαν σαν μικρές θεατρικές σκηνές. Κάθε λέξη, κάθε φράση, κουβαλούσε κάτι από το προσωπικό αποτύπωμα των δημιουργών της, αλλά και εκείνη την αδιόρατη ποιητική συγκέντρωση που χαρακτηρίζει τη μουσική του Καζαντζή: τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στη γη και το άυλο.

Ακούγοντάς τον ζωντανά, συνειδητοποιείς πως ο Καζαντζής δεν γράφει απλώς τραγούδια. Σκηνοθετεί συναισθήματα. Ο ήχος του, άλλοτε ηλεκτρικός κι άλλοτε ανατολίτικος, πλέκει μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, με στιγμές σιωπής τόσο εύγλωττες όσο και οι ίδιες οι νότες. Οι Μωζάικ στάθηκαν ιδανικοί συνοδοιπόροι σ’ αυτή τη διαδρομή – μια μπάντα που δεν συνοδεύει απλώς, αλλά ερμηνεύει με τον δικό της παλμό, τον δικό της ψυχισμό.

Ο Πλανόδιος είναι ένας δίσκος χωρίς σύνορα. Ένα άλμπουμ που ταξιδεύει από ψίθυρο σε κραυγή, από το ένστικτο στην ποίηση, από το φως στη σιωπή. Και η χθεσινή του παρουσίαση, με τη συγκέντρωση όλων αυτών των μοναδικών φωνών, θύμισε γιατί η μουσική, όταν είναι αληθινή, δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Αρκεί να την ακούσεις, να τη νιώσεις, να την αφήσεις να περάσει μέσα σου.

Ο Γιώργος Καζαντζής παραμένει, δικαίως, ένας από τους πιο ποιητικούς και ανήσυχους συνθέτες της γενιάς του· ένας πλανόδιος της ψυχής που συνεχίζει να αναζητά την ουσία της μουσικής εκεί όπου γεννιέται κάθε φορά: στην ανθρώπινη συγκίνηση.