Καστόρα Νικόλ: "Πάντα θεωρούσα τις συναισθηματικές και κοινωνικές εντάσεις, τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες τους, τα εφόδια προκειμένου να δημιουργηθεί αυτή η μεγάλη αγάπη".

Με το πρώτο της μυθιστόρημα, Η λεβάντα που μου χάρισες… μαράθηκε, η Νικόλ Καστόρα μάς μεταφέρει στη Βικτωριανή Αγγλία, σε μια εποχή γεμάτη αντιθέσεις, κοινωνικές προκαταλήψεις και απαγορευμένους έρωτες. Μέσα από την ιστορία της Σεσίλια και του Έντουαρντ, δύο ανθρώπων που παλεύουν ενάντια στους περιορισμούς της εποχής τους, η συγγραφέας συνθέτει μια τρυφερή και βαθιά συναισθηματική αφήγηση για την αγάπη, την απώλεια και την ελπίδα. Μιλά για τη δύναμη της αληθινής αγάπης, για την πίστη που αντέχει στον χρόνο και για το πώς ένα λουλούδι, η λεβάντα, μπορεί να γίνει όρκος, υπόσχεση και σύμβολο ψυχής.

Καστόρα Νικόλ

Η ιστορία του βιβλίου σας εξελίσσεται στη Βικτωριανή Αγγλία, με έναν έρωτα που συνδυάζει πάθος και κοινωνικά εμπόδια. Ποια ήταν η κύρια έμπνευσή σας για να τοποθετήσετε την πλοκή σε αυτή την εποχή και κοινωνικό πλαίσιο;

Σίγουρα η Βικτωριανή εποχή είναι μια εποχή, η οποία με συνάρπαζε ανέκαθεν. Από πολύ μικρή ξεχώριζα και αναζητούσα ταινίες, οι οποίες εκτυλίσσονταν σε αυτή την περίοδο: Η ενδυμασία, τα χτενίσματα, τα ανάκτορα, η επιβλητικότητα της φύσης, ο κοινωνικός καθωσπρεπισμός, οι προκαταλήψεις της κοινωνίας και ο δυναμισμός κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο στον οποίο ζούσαν, πάντα κατείχαν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Ο Έντουαρντ και η Σεσίλια είναι δύο χαρακτήρες που, παρά τις διαφορές τους, ερωτεύονται παράφορα. Πώς διαχειρίζεστε τις συναισθηματικές και κοινωνικές εντάσεις μεταξύ τους;

 Πάντα θεωρούσα τις συναισθηματικές και κοινωνικές εντάσεις, τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες τους, τα εφόδια προκειμένου να δημιουργηθεί αυτή η τόσο μεγάλη αγάπη μεταξύ τους, η οποία πολεμά τα πάντα προκειμένου να καταφέρουν να σμίξουν.

Η λεβάντα αποτελεί ένα σημαντικό σύμβολο στην ιστορία σας. Τι σημαίνει για εσάς και πώς αντικατοπτρίζει την εξέλιξη της σχέσης των δύο πρωταγωνιστών;

 Η λεβάντα είναι ο όρκος αγάπης και η υπόσχεση της Σεσίλια στον Έντουαρντ, πως μέχρι να μαραθεί η λεβάντα εκείνη θα ναι κοντά του. Το θέμα είναι αν θα καταφέρει να τηρήσει την υπόσχεση της…  

Αναφέρετε ότι η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ποιες ήταν οι πιο δύσκολες ή συγκινητικές στιγμές που σας οδήγησαν να μοιραστείτε αυτή την ιστορία με τους αναγνώστες;

Η αλήθεια είναι πως η «Λεβάντα» μου δεν είχε εξ’ αρχής σκοπό να εκδοθεί, ήταν η ανάγκη μου να αποτυπώσω ό,τι ένιωθα στα 15 μου: σκέψεις, ανησυχίες, απογοητεύσεις, ελπίδες και όνειρα. Όταν ολοκληρώθηκε, η στήριξη και η πίστη της μητέρας μου σε εμένα, με οδήγησαν στο να αποφασίσω να εκδώσω το βιβλίο μου.  

Η αντίθεση μεταξύ του έρωτα και των κοινωνικών περιορισμών είναι κεντρική στο βιβλίο σας. Πώς πιστεύετε ότι το θέμα του απαγορευμένου έρωτα εξακολουθεί να συνδέεται με την κοινωνία και τη σύγχρονη εποχή;

Αδιαμφισβήτητα, οι εποχές έχουν αλλάξει και το σήμερα απέχει πολύ από την βικτωριανή εποχή, παρ’ όλα αυτά και σήμερα υπάρχουν δυσκολίες στον έρωτα και μάλιστα μεγάλες. Οι περισσότερες από αυτές τις δυσκολίες είναι κατάλοιπα του παρελθόντος. Για παράδειγμα, οι δυσκολίες μπορεί να προέρχονται από την οικονομική ή κοινωνική κατάσταση, από την οικογένεια ή από τον κοινωνικό περίγυρο. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω, πως οποιαδήποτε δυσκολία και να αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι, αν αγαπιέται ουσιαστικά και δεν μπορεί ο ένας χωρίς τον άλλο, στο τέλος ,ακόμα και μετά από πολύ καιρό, αν πραγματικά θέλουν να ζήσουν μαζί θα ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο.

Ο τίτλος "Η λεβάντα που μου χάρισες… μαράθηκε" αποκαλύπτει μια αίσθηση απώλειας. Πώς η έννοια της απώλειας επηρεάζει την ψυχολογία των χαρακτήρων και την πορεία της ιστορίας;         

 Η απώλεια από τη μέση του βιβλίου κυριαρχεί , καθώς συμβάλει καθοριστικά στην δραματική οικονομία του έργου.  Η απώλεια φέρνει τον πόνο, την ελπίδα και στο τέλος την ανατροπή…

Ποια είναι η δική σας προσωπική άποψη για τη φύση του αληθινού έρωτα; Είναι κάτι που επιβιώνει, ακόμη και όταν ο άνθρωπος δεν είναι πια παρών;

  Η αγάπη, αν είναι αληθινή, θα μείνει αναλλοίωτη στο χρόνο, γιατί ο άνθρωπός μας ακόμα και έχει χαθεί θα ζει για πάντα μέσα μας, στη σκέψη μας, στις αναμνήσεις μας στην καρδιά μας. Τώρα αν με τη λέξη «παρών», εννοούμε πως ο άνθρωπός μας δεν έχει φύγει από τη ζωή, αλλά απλώς δεν είμαστε πια μαζί, τότε η απάντηση είναι απλή, αν κάτι αξίζει πραγματικά στο τέλος θα γυρίσει, οι εγωισμοί και οι τσακωμοί του παρελθόντος θα προσπεραστούν και η σχέση θα αρχίσει από την αρχή.

Τι θα θέλατε να αφήσετε στους αναγνώστες ως μήνυμα μέσα από την ιστορία αυτή; Ποιες αξίες και συναισθήματα πιστεύετε ότι είναι σημαντικό να αποκομίσουν από το βιβλίο σας;

Θα ήθελα τελειώνοντας την λεβάντα μου, ο αναγνώστης να αρχίζει να παλεύει για όσα αγαπά και για όσα τον κάνουν ευτυχισμένο, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα και από τα πιο εύκολα στα πιο δύσκολα. Θα ήταν λυτρωτικό για εμένα, αν γνώριζα πως έστω και λίγο βοήθησα στο οπλιστεί ο αναγνώστης με θάρρος και να διεκδικήσει εκείνον/εκείνη που αγαπά!

 Βλάρα Αλεξία, 28/10/2025

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: «Οδύσσεια» από τον Μικρό Βορρά Μια παράσταση–ταξίδι

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Όταν η φωνή παίρνει τον χώρο: Η Νικολέττα Φιλιππάκη σε μια βραδιά χωρίς άμυνες»

Είδαμε και προτείνουμε: Ύβρις Μια Παράσταση του Νίκου Τουλιάτου για ένα Ρυθμοποιητικό Θέατρο με την ομάδα Ηχοποιοί

Είδαμε και προτείνουμε: «Δεσμώτης» της Νατάσας Σίδερη

Μαρία Φεγγάρη: "Το βιβλίο γράφτηκε από μια προσωπική μου ανάγκη να ακολουθήσω ένα μονοπάτι εσωτερικής ενδοσκόπησης".