Λένα Κικίδου: "Είμαι περήφανη για τη δουλειά μου και δεν αρνούμαι ότι είναι από τα ελάχιστα πράγματα στα οποία γίνομαι ανταγωνιστική κι επιδιώκω τη νίκη".

 

1.        Πώς ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για τη συγγραφή και ποιο ήταν το πρώτο έργο που γράψατε;

Η συγγραφή μπήκε στη ζωή μου αναπάντεχα. Δεν ήμουν παιδί που τρελαινόταν να διαβάζει, μήτε να συγγράφει. Προς το τέλος των σπουδών μου διάβασα το “Περί συγγραφής” του Stephen King. Τότε μου κόλλησε στο μυαλό η προτροπή του για τη δημιουργία μιας ιστορίας, ξεκινώντας με τη φράση “τι θα γινόταν, αν...”.

Σκέφτηκα, λοιπόν, τι θα γινόταν αν μια Έκπτωτη Άγγελος συνεργαζόταν με έναν πράκτορα της Ιντερπόλ για να πιάσουν έναν κακοποιό, όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο; και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η Noctus Ι-Ανάμεσα σε δύο κόσμους το πρώτο μου μυθιστόρημα.

2.        Η νουβέλα σας πραγματεύεται το πένθος και τις γνωριμίες μέσω διαδικτύου. Τι σας ενέπνευσε να ασχοληθείτε με αυτά τα θέματα;

 Πηγή για το βασικό θέμα, δηλαδή το πένθος και την πορεία που ακολουθεί ο πενθούντας μέχρι να “συμβιβαστεί” με την απώλεια και να συνεχίσει να ζει, ήταν μια προσωπική εμπειρία κι η ανάγκη να βρω έναν τρόπο για να ισορροπήσω μέσα μου ό,τι συνέβη.

Το κομμάτι των διαδικτυακών γνωριμιών με απασχολούσε καιρό, λόγω των δυσάρεστων καταστάσεων που συχνά προκύπτουν από αυτές κι ήταν κάτι που ήθελα να θίξω. Είναι τρομακτικό αν αναλογιστούμε πόσο εύκολα εκθέτουμε τον εαυτό μας, τις προτιμήσεις μας, τα προσωπικά μας στοιχεία σε έναν άγνωστο συνομιλητή, παρά τα όσα ακούγονται για τους κινδύνους που ενέχει μια τέτοια προσφορά πληροφοριών, τις περισσότερες φορές απλώς και μόνο για να κερδίσουμε λίγη κοινωνικοποίηση.

3.        Η νεαρή χήρα στην ιστορία σας επιλέγει να απομονωθεί σε μια καλύβα για να επουλώσει τις πληγές της. Πώς καταλήξατε σε αυτή την επιλογή για το σκηνικό του βιβλίου;

Η επιλογή είναι περισσότερο συμβολική. Η απομονωμένη καλύβα είναι το οχυρό που κτίζει όποιος πενθεί και μέσα σε αυτό νιώθει προφυλαγμένος, απαλλαγμένος από περιττές συναναστροφές και κουβέντες. Είναι το ιδεατό μέρος όπου δε χρειάζεται να αναθυμάται ό,τι συνέβη κι αυθυποβάλλεται στη σκέψη ότι βρίσκεται σε μια ασφαλή ζώνη.

4.        Ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίσατε κατά τη συγγραφή ενός τόσο συναισθηματικά φορτισμένου έργου;

Για εμένα ήταν ό,τι πιο δύσκολο έχω γράψει ως σήμερα, επειδή τα συναισθήματα που εκφράζονται, είναι -δυστυχώς- δικά μου. Είναι ο προσωπικός μου Γολγοθάς, αλλά και λύτρωση για να σπάσω το τείχος και να αποδεχτώ τον θάνατο και μαζί την πραγματικότητα ότι μου αρέσει-δε μου αρέσει, ό,τι ήταν να γίνει, έγινε και δεν έχω τη δυνατότητα να το αλλάξω, οπότε πρέπει να μάθω να ζω με αυτό.

5.        Μιλήστε μας λίγο για τον κύκλο των συναισθημάτων και των φόβων που περνά η ηρωίδα σας. Πώς προσπαθείτε να αποτυπώσετε την ψυχολογία του πενθούντος;

Τα πέντε στάδια του πένθους (άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή) υφίστανται κι όλοι τα έχουμε βιώσει. Μην ξεχνάμε ότι αφορούν την απώλεια -όχι αποκλειστικά το πένθος- κι αυτή, πέρα από ερωτική, μπορεί να είναι η απόλυση/σύνταξη μετά από μια μακροχρόνια απασχόληση, μια φιλία που διαλύεται, ένας τσακωμός που τερματίζει μια πάγια κατάσταση, μια ριζική αλλαγή στη ζωή μας.

Η πορεία τους δεν είναι ίδια για όλους, ούτε έχει την ίδια διάρκεια, ενώ μπορεί να συμβαίνουν κάποια στάδια ταυτόχρονα.

Στη νουβέλα ακολουθείται η σειρά των συναισθηματικών κύκλων, όπως δίνεται από την ψυχίατρο Elisabeth Kũbler-Ross.

Η πρωταγωνίστρια -κι όχι μόνο- παρουσιάζει σε ευρύ και γενικευμένο πλαίσιο μια τυπική συμπεριφορά ανθρώπου που πενθεί και παλεύει με τους δαίμονες, τις εμμονές, τις τύψεις, μέχρι να ξεπεράσει τους σκοπέλους και να ορθοποδήσει ξανά.

6. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας μέσω αυτής της νουβέλας;

Θέλω να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνοι στον πόνο και στην απόγνωση που επιφέρει η απώλεια. Θέλω να αντιληφθούν ότι είμαστε κι άλλοι που έχουμε βιώσει τα ίδια συναισθήματα, έχουμε απομονωθεί και γίνει κακότροποι με τους γύρω μας, ξεσπώντας συχνά σε πρόσωπα αγαπημένα τα οποία δε φταίνε σε κάτι, αλλά επιλέγουν να μας στηρίξουν στη δύσκολη στιγμή κι ότι δεν είναι κακό να σπάσεις, αλλά επιβάλλεται να βρεις τον τρόπο να κολλήσεις ξανά τα κομμάτια σου.

7. Έχετε σπουδάσει ιταλική φιλολογία και γλώσσα. Πώς έχουν επηρεάσει αυτές οι σπουδές το συγγραφικό σας έργο;

Ήταν η αρχή για να ασχοληθώ σε βάθος με τη φιλολογία και τη γλώσσα, όχι μόνο την ιταλική, αλλά και την ελληνική. Μου έδωσαν το έναυσμα για να παρακολουθήσω μαθήματα επιμέλειας-διόρθωσης και γλωσσολογίας στην ελληνική γλώσσα και να αποκτήσω μια επιπλέον ιδιότητα.

8. Εργάζεστε ως συγγραφέας, επιμελήτρια και μεταφράστρια. Πώς καταφέρνετε να ισορροπήσετε αυτές τις διαφορετικές επαγγελματικές ιδιότητες;

Εκείνες με ισορροπούν για να σας πω την αλήθεια. Είναι μοναδικό να ασχολείται ένας συγγραφέας με έργα συναδέλφων, γιατί λαμβάνει πληθώρα ερεθισμάτων από ό,τι επιμελείται, ενώ αποσυμφορίζεται ώστε να δουλέψει πιο στοχευμένα στο δικό του κείμενο.

Η επιμέλεια, όπως κι η μετάφραση, μου δίνουν την ευκαιρία να ανακαλύψω αξιόλογες πένες, που υπό άλλες συνθήκες ίσως να μη γνώριζα, και να βάζω κι εγώ το λιθαράκι μου στο να γίνει ένα έργο αρτιότερο, προτού φθάσει στον αναγνώστη.

9. Το έργο σας έχει διακριθεί και συμπεριληφθεί σε συλλογές. Πώς νιώθετε για αυτή την αναγνώριση και ποια σημασία έχει για εσάς;

Είναι σημαντικό να βλέπεις ότι το παιδί σου ξεχωρίζει ανάμεσα στα άλλα, γιατί αυτό σημαίνει ότι κάτι κάνεις καλύτερα από τους άλλους. Είμαι περήφανη για τη δουλειά μου και δεν αρνούμαι ότι είναι από τα ελάχιστα πράγματα στα οποία γίνομαι ανταγωνιστική κι επιδιώκω τη νίκη, γιατί μαζί με αυτήν έρχεται κι η επικοινωνία με μεγαλύτερο εύρος κοινού. Κάτι που χρειάζομαι, μιας και δεν ανήκω σε μια συγκεκριμένη κατηγορία συγγραφέων, γιατί δε γράφω μόνο ένα είδος.

10. Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας βιβλίο από αυτά που έχετε γράψει και γιατί;

Θα διαβαστεί κοινότυπο, αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα. Η Noctus κι ο Gianluca Giusti (Separazione) έχουν φθάσει την πενταλογία ως ήρωες. Είμαστε τόσον καιρό μαζί που τους αγαπάω εξίσου. Το Και μετά όλα άλλαξαν το λατρεύω για την ένταση που προκαλεί στους αναγνώστες. Η Calamita’ είχε απίστευτη έρευνα από πίσω της για να δημιουργηθεί και με έκανε να ανακαλύψω εποχές όπου όλα ήταν διαφορετικά.

11. Ποιοι συγγραφείς ή έργα έχουν επηρεάσει τη δική σας συγγραφική πορεία και γιατί;

Αγαπημένοι συγγραφείς είναι ο Stephen King, John Connolly, Lee Child, Dean Koontz. Με εξαίρεση τον Child, οι υπόλοιποι γράφουν μια μίξη από περιπέτεια-αστυνομικό-θρίλερ και λίγο φάνταζι, κάτι που κάνω κι εγώ.

12. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ως συγγραφέας; Υπάρχει κάποιο νέο έργο που εργάζεστε αυτή τη στιγμή;

Αυτήν τη στιγμή ευχή κι ανάγκη είναι να τελειώσω την πέμπτη συνέχεια των ιστοριών του Gianluca Giusti που την έχω σε αναμονή σχεδόν δυο χρόνια και γράφω σκηνές σε σκόρπια αρχεία, κάτι που σημαίνει πως όταν έρθει η στιγμή να μπουν όλα στη σειρά... ε, θα κλαίω περισσότερο από όσο έκλαψε τον άντρα της η Μόρα!

13. Πώς βλέπετε την εξέλιξη της λογοτεχνίας στην εποχή του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων; Πιστεύετε ότι έχει επηρεάσει τον τρόπο που γράφετε ή επικοινωνείτε με τους αναγνώστες σας;

Έχει κάνει πιο εύκολη την επικοινωνία-έρευνα σίγουρα, αλλά και τη διαφήμιση-προώθηση τής δουλειάς μας. Τα σόσιαλ μπορούν, αν χρησιμοποιηθούν ορθά, να γίνουν χρήσιμο εργαλείο, αλλά θέλει προσοχή. Έχουν δημιουργήσει μια πλαστή εικόνα ότι όλοι είμαστε “φίλοι”, κάτι που δεν ισχύει και θέλει λεπτό χειρισμό σε μερικές περιπτώσεις για να μη γίνονται παρεξηγήσεις.

14. Η νουβέλα σας θίγει το σύγχρονο πρόβλημα των γνωριμιών μέσω του διαδικτύου. Ποια είναι η άποψή σας για τις διαδικτυακές γνωριμίες και τον αντίκτυπό τους στην ψυχολογία των ανθρώπων;

Επειδή είμαι άνω των 40 και πρόλαβα την εποχή που δεν είχαμε κινητά ή σόσιαλ, ούτε κυκλοφορούσαμε χωμένοι σε μία οθόνη για να κάνουμε τα πάντα, θεωρώ το διαδίκτυο καταστροφικό.

Χάθηκε η επικοινωνία κι η διάθεση να γνωρίσουμε τους γύρω μας. Πλέον το μεγαλύτερο ποσοστό θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να σου στείλει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ό,τι του κατέβει στο μέσεντζερ, να σου πει ό,τι χοντράδα πιστεύει πως θα σε κολακέψει κι αν του το ξεκόψεις με ευγένεια, να σου επιτεθεί δίχως προηγούμενο, επειδή έχει ως δεδομένο ότι συμπεριφέρθηκε σωστά.

Έχουμε χάσει την μπάλα στο τι είναι επικοινωνία και ποιοι είναι οι κανόνες της για να μη φέρουμε σε δύσκολη θέση τον συνομιλητή μας και για αυτήν την κατάσταση φταίει το διαδίκτυο κι η χαλάρωση στις νόρμες της κοινωνικής συμπεριφοράς που έχει προκαλέσει.

Τώρα πια όλα τρέχουν σε ρυθμούς fast forward φιλτραρισμένα μέσα από το εκάστοτε πρίσμα τού τι είναι κοινωνικά αποδεκτό, χωρίς απαραίτητα να είναι κι ορθό.

Ξεχάσαμε να μιλάμε, να γνωριζόμαστε, να φλερτάρουμε, να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε υγιείς σχέσεις και καταλήξαμε δυστυχισμένοι.

15. Πώς επιλέγετε τα θέματα που πραγματεύεστε στα βιβλία σας και ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε για να τα αναπτύξετε;

Η επιλογή γίνεται αυθόρμητα. Πολλά πράγματα μπορούν να προκαλέσουν ένα συναίσθημα ή μία ιδέα που θα μετατραπεί σε κείμενο. Μπορεί να είναι ο στίχος ενός τραγουδιού, ο ήχος του κύματος, η σκηνή από μία ταινία ή η θέαση μιας φωτογραφίας.

Ξεκινάω από μια σκηνή που ξεδιπλώνεται κι εμπλουτίζεται και πολλές φορές δεν εξελίσσεται όπως την είχα αρχικά στο μυαλό μου.

16. Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που έχετε μάθει από τη συγγραφική σας πορεία μέχρι σήμερα;

Η συγγραφή μπορεί να γίνει λυτρωτική, τόσο για τον συγγραφέα όσο και για τον αναγνώστη, αλλά ο χώρος των εκδόσεων δεν είναι λιβάδι σπαρμένο με βιολέτες και καλό είναι οι συγγραφείς να φιλτράρουν τις πληροφορίες που λαμβάνουν, προτού πάρουν μια απόφαση, για να μη βρεθούν στο τέλος μετανιωμένοι για την επιλογή τους.

Της Αλεξίας Βλάρα, 26/6/2024