Γιάννης Μπερούκας: " Ο κόσμος μέρα με τη μέρα μεταμορφώνεται και αλλάζει, η ζωή ξεθυμαίνει και κάποιες φορές γίνεται αφιλόξενη".

 

1. Πώς προέκυψε η έμπνευση για το μυθιστόρημα "Τα χελιδόνια του δειλινού"; Υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία στην ιστορία του Βίκτωρα;

      Αν και οι ημερομηνίες γέννησης των πρωταγωνιστών είναι κοντινές με τη δική μου, εντούτοις δεν υπάρχει κανένα αυτοβιογραφικό στοιχείο. Όσον αφορά την έμπνευση, αυτή πάντα ξεκινά σαν ψίθυρος, μια νεκρή ιδέα που περιμένει να πάρει πνοή και οι ήρωες είναι αυτοί που σε  καθοδηγούν, από την αρχή μέχρι το τέλος και σε πάνε όπου θέλουν.

2.     Η Αθήνα της δεκαετίας του '70 αποτελεί το σκηνικό του βιβλίου σας. Πώς καταφέρατε να αποτυπώσετε την εποχή και την ατμόσφαιρα αυτής της περιόδου;

              Την ατμόσφαιρα της Αθήνας του ’70 την έζησα σαν φοιτητής και μάλιστα πολύ καλά και πολύ έντονα. Είναι μια σημαδιακή περίοδος για τη χώρα που έγιναν πολλά. Όμως για όλα αυτά, μια μικρή αναφορά στην ατμόσφαιρα της εποχής υπάρχει και τίποτα παραπάνω, γιατί το θέμα του έργου είναι άλλο, δεν είναι πολιτικό.

3.     Η σχέση του Βίκτωρα με την Ιφιγένεια είναι κεντρικό θέμα στο βιβλίο. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτή τη σχέση;

         Ο κόσμος μέρα με τη μέρα μεταμορφώνεται και αλλάζει, η ζωή ξεθυμαίνει και κάποιες φορές γίνεται αφιλόξενη. Όμως  προχωράει, είναι φλόγα και μεγαλώνει μόνο με φως και κανείς δεν μπορεί να σου κλέψει τον χειμωνιάτικο ήλιο.

4.     Το βιβλίο αναφέρεται στην έννοια της αποχώρησης την κατάλληλη στιγμή, κάτι που έλεγε και ο Νίτσε. Πώς συνδέεται αυτή η φιλοσοφία με τον χαρακτήρα του Βίκτωρα και τις αποφάσεις του;

 

       Ο  Νίτσε, ίσως ο κορυφαίος υπαρξιστής φιλόσοφος, είπε πως είναι σπουδαίο προσόν να φεύγεις , όταν οι άλλοι δεν εκτιμούν την αξία σου, δεν σε σέβονται. Και ο μικρός Βίκτωρας όταν ένοιωσε την απαξίωση, άφησε το νησί του και έφυγε και σκόρπισε σαν νυχτερινό ναυάγιο στην άγνωστη γι’ αυτόν Αθήνα.

 

5.     Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι της συγγραφής αυτού του βιβλίου για εσάς και γιατί;

                            Όλο το έργο έχει δυσκολίες για να γραφτεί σωστά και όπως πρέπει, όμως το τέλος θέλει περισσότερη προσοχή. Οι Αμερικάνοι δίνουν σχεδόν  πάντα, happy end στα έργα τους, όμως η ζωή έχει και μαύρους ματωμένους μανδύες, ουρλιάζει μέσα στο γέλιο σου όταν ξαφνικά βρεθείς μόνος στην απέναντι όχθη.

6.     Ποια είναι η προσωπική σας σχέση με το νησί, το οποίο ο Βίκτωρας αναγκάζεται να αφήσει πίσω του;

     Το συγκεκριμένο νησί την Κυκλάδων(σκόπιμα δεν αναφέρω τ’ όνομά του) το έχω επισκεφτεί αρκετές φορές. Προσωπική σχέση καμία, τυχαία είναι η επιλογή, αλλά ο αναγνώστης(αν έχει πάει) μπορεί να καταλάβει ποιο είναι.

7.     Πώς αντιδρά το κοινό στο βιβλίο αυτό; Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία ή σχόλιο από αναγνώστη που σας έκανε εντύπωση;

         Το βιβλίο μόλις πριν 20 μέρες κυκλοφόρησε, αλλά οι εντυπώσεις αυτών που το διάβασαν, ήταν κάτι παραπάνω από καλές. Με τους περισσότερους από τους αναγνώστες που με διαβάζουν, έχω άριστες σχέσεις και πάντα  τα σχόλιά τους με συγκινούν, νομίζω πως λειτουργούμε μέσα από έναν αξιακό κώδικα επικοινωνίας που για μένα είναι και η κινητήρια δύναμη.

8.     Πώς θα περιγράφατε την κεντρική ιδέα της ποιητικής συλλογής "Αθέατος επιβάτης"; Τι σας ενέπνευσε για να γράψετε αυτά τα ποιήματα;

       Καμιά  κεντρική ιδέα δεν υπάρχει. Απλά είναι στιγμές με χρώματα που ανατέλλουν πάνω μου και με διασχίζουν μέσα από επιθυμίες που εξουσιάζουν τις σκέψεις μου και μετεωρίζομαι επάνω τους.

9.     Ο τίτλος της συλλογής είναι πολύ ενδιαφέρων. Ποιο είναι το νόημα πίσω από τον "αθέατο επιβάτη";

      Είναι φορές που ταξιδεύω πέρα από τις γραμμές του ορίζοντα

                    σ' ένα ταξίδι που μοιάζει αληθινό, αθέατος επιβάτης σε τρένα

                    που σφυρίζουν την εγκατάλειψη, εραστής ακόμη του ήλιου

                     κι εκείνης της άγουρης νιότης.

                     Ο καθένας λοιπόν με τα συμπεράσματά του.

10. Η ποίησή σας φαίνεται να έχει έντονα νοσταλγικά και υπαρξιακά στοιχεία. Πώς επηρεάζουν αυτά τα στοιχεία την ποιητική σας γραφή;

           Τα πάντα με επηρεάζουν κι έτσι όπως μια μόνο λέξη μπορεί να με σκοτώσει, έτσι και κάποια άλλα στοιχεία μπορεί να φέρουν τον «κόσμο μου» πιο κοντά, μια χαραμάδα στο σκοτάδι απαλλαγμένη από απουσίες.

11. Ποιο είναι το αγαπημένο σας ποίημα από τη συλλογή και γιατί;

       Δεν ξεχωρίζω ποτέ κανένα ποίημά μου, ό,τι δεν μ’ αρέσει το πετάω και οτιδήποτε κρατήσω , σημαίνει πως για μένα είναι καλό.

12. Πώς η παιδική σας ηλικία στο Αίγιο επηρεάζει την ποιητική σας γραφή; Υπάρχουν συγκεκριμένες αναμνήσεις ή εμπειρίες που αποτυπώνονται στα ποιήματά σας;

                Ίσως τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου, που αν ξαναγεννιόμουνα εκεί θα ήθελα να γυρίσω  πάλι. Όλος ο κόσμος αρχίζει από αυτές τις αναμνήσεις, που με επηρέασαν και δεν θα χαθούν ποτέ, γιατί έχουν φυτρώσει βαθιά μέσα στο αίμα μου.

13. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς θεωρείτε ως βασικές επιρροές στη δουλειά σας και γιατί;

     Ξεχωρίζω πάρα πολλούς συγγραφείς και ποιητές. Όλοι κάτι έχουν να σου δώσουν, αλλά το δικό σου ύφος, μόνος σου το φτιάχνεις και πάνω σ’ αυτό καταθέτεις το στίγμα σου. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έγινε τόσος ντόρος γι’ αυτούς. Ο Oscar Wilde , είχε πει. Με το να γίνεις μάρτυρας κατορθώνεις να γίνεις διάσημος χωρίς να έχεις ταλέντο. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

14. Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε οι αναγνώστες να αποκομίσουν από την ποιητική συλλογή "Αθέατος επιβάτης";

               Κανένα μήνυμα δεν θέλω να περάσω. Απλά συναισθήματα και εικόνες καταθέτω, σε μια ρυθμική αλληλουχία λέξεων, σε δρόμους που άλλοτε ανταμώνουν με τη θάλασσα και άλλοτε με μια παγωμένη ομορφιά.

15. Πώς βλέπετε τον ρόλο της ποίησης στη σύγχρονη κοινωνία; Πιστεύετε ότι η ποίηση μπορεί να φέρει αλλαγή ή να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων;

     Όχι ποτέ, η ποίηση δεν μπορεί να φέρει αλλαγή στον τρόπο σκέψης του οποιουδήποτε, η παιδεία είναι αυτή που θα φέρει την αλλαγή και μέσω αυτής, τότε μόνο θα πάψουν να υπάρχουν κοπάδια.

16. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια όσον αφορά την συγγραφή; Υπάρχει κάποιο νέο έργο που δουλεύετε αυτή τη στιγμή;

       Για νέο μυθιστόρημα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα, όσον αφορά την ποίηση πάντα κάτι υπάρχει, αδιάκοπο παραμύθι άλλωστε είναι για μένα.

17. Πώς διαχειρίζεστε την ισορροπία μεταξύ ποίησης και πεζογραφίας στη συγγραφική σας πορεία; Ποιο είδος σας εκφράζει περισσότερο και γιατί;

    Για μένα η πεζογραφία, έχει φυσικά τις δυσκολίες της, αλλά η ποίηση είναι το δύσκολο κομμάτι του λόγου, ο αφρός δηλαδή πάνω στο κύμα. Η φωτοσκίαση στα ταξίδια της αγρύπνιας σου, μια μετέωρη γιορτή, μια αλληγορία ζωής, που σαν απορία σταλάζει μέσα σου.

 

Της Αλεξίας Βλάρα, 30/6/2024