Πηνελόπη Αλεξίου: "Στην Πένθιμη Γη διερευνώ μέσω της τέχνης ζητήματα όπως ο θάνατος, η απώλεια, το πένθος αλλά και την αλληλεγγύη και φιλία που προκύπτει".

 Νέο βιβλίο: «Πένθιμη Γη». Μιλήστε μου για αυτό.

Εμφανίστηκα στην εγχώρια λογοτεχνική παραγωγή με την ποιητική συλλογή «Πένθιμη Γη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Στη συλλογή αυτή διερευνώ μέσω της τέχνης ζητήματα όπως ο θάνατος, η απώλεια, το πένθος αλλά και την αλληλεγγύη και φιλία που προκύπτει ως αντίδοτο σε αυτές τις πολύ δύσκολες καταστάσεις.

«Η ανάμνηση πονάει,

όσο αγγίζω το μεδούλι της γραφής

για να την πιέσω

να αναδυθεί.

 

Είναι μια γέννα αλλιώτικη

απέναντι στο ατελέσφορο του θανάτου.»

 

Πως προέκυψε ο τίτλος;

Ο τίτλος ίσως ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι κατά το κλείσιμο της ποιητικής συλλογής. Ήθελα να αποδώσω διαμέσω αυτού το πανανθώπινο βίωμα του πένθους ως κάτι που διαπερνά τις ηπείρους και τους πολιτισμούς, τα φύλα και τις ηλικίες, τις αξίες και τις θρησκείες. Έτσι, μετέτρεψα τη λέξη «πένθος» σε επιθετικό προσδιορισμό και την τοποθέτησα δίπλα στη λέξη «Γη», καθώς η Γη αποτελεί το κοινό σπίτι για όλη την ανθρωπότητα.

  Είναι η πρώτη σας ποιητική συλλογή. Πώς νιώθετε για αυτό;

Είμαι σαφώς χαρούμενη για την έκδοση της πρώτης μου ποιητικής συλλογής. Είναι κάτι που επιθυμούσα εδώ και πολλά χρόνια, καθώς γράφω και πειραματίζομαι με τη γραφή από πολύ μικρή ηλικία. Η έκδοση ήρθε τη σωστή στιγμή, όταν πλέον αισθανόμουν έτοιμη και ήθελα να δημοσιεύσω τα γραπτά μου. Τώρα, διαβάζω με ιδιαίτερη αγωνία τις γνώμες και κριτικές που γράφονται για το βιβλίο, ώστε να βελτιωθώ στα μελλοντικά μου εκδοτικά εγχειρήματα.

 Μια ποιητική συλλογή που υμνεί την φιλία, την απώλεια και το πένθος. Πώς συνδέονται μεταξύ τους αυτές οι έννοιες;

Στις πιο βαθιές μας υπαρξιακές κρίσεις αλλά και στις στιγμές απόλυτης απομόνωσης και μοναξιάς, η φιλία, η αλληλεγγύη, η ανιδιοτελής φροντίδα, υποστήριξη και συμπαράσταση μεταξύ ανθρώπων αναδύεται ως αντίδοτο. Είναι αυτή η συνθήκη που επιτρέπει να βιώσουμε όλο το φάσμα της θλίψης μέσα σε από ένα δίχτυ ασφαλείας, γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποί μας είναι εκεί και, μετέπειτα, θα βρεθούμε κι εμείς στην ίδια θέση για εκείνους. Έτσι, δεν θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω μεμονωμένα το πένθος ως κάτι εντός απολύτων τιμών, χωρίς σχέση και σύνδεση με το κοινωνικό. Οι συναισθηματικές μας φάσεις συνδέονται άμεσα με τις κοινωνικές μας σχέσεις και αντίστροφα. Μέσα από αυτό το πρίσμα, εξετάζω τις έννοιες που αναφέρατε στην Πένθιμη Γη.

Πώς νιώθετε που είστε μέλος των εκδόσεων Βακχικόν;

Είναι μία πολύ όμορφη και γόνιμη συνεργασία, με ανθρώπους πρόθυμους να με υποστηρίξουν σε κάθε βήμα της εκδοτικής μου πορείας. Είναι όλες και όλοι τους μία ομάδα επαγγελματιών που φροντίζουν και την τελευταία λεπτομέρεια σε κάθε έκδοση, και δεν θα μπορούσα παρά να είμαι χαρούμενη.

Πως έγινε η επιλογή του εξωφύλλου;

Το εξώφυλλο σχεδιάστηκε κατόπιν δικού μου αιτήματος ως μία μίνιμαλ εικονογραφική προσέγγιση της απώλειας. Το μωβ ήταν σημαντικό να υπάρχει στο εξώφυλλο λόγω της συχνής ταύτισης του χρώματος με το Πένθος (όπου σε πολλές περιοχές της Ελλάδος θεωρείται ένα χρώμα που συνάδει με την απώλεια ανθρώπων και αποτελεί ενδυματολογικά μία χρωματική επιλογή που εκφράζεται ενσώματα όταν ένας άνθρωπος πενθεί ένα αγαπημένο του πρόσωπο που έχει φύγει από τη ζωή). Τα αποδημητικά πουλιά συμβολίζουν το τέλος της άνοιξης, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μία αλλαγή φάσης. Για τη μωβ σφαίρα, αφήνω την ερμηνεία σε εσάς…

 Αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς ή ποιητές.

Νομίζω ότι αυτή η λίστα δεν θα έχει τελειωμό, όμως θα κάνω μία φιλότιμη προσπάθεια να αυτοπεριοριστώ σε 11 συγγραφείς/ποιήτριες και 11 βιβλία τους:

1.       Maggie Nelson – Οι αργοναύτες

2.       Ocean Vuong – Νυχτερινός ουρανός με τραύματα εξόδου

3.       Φρανς Κάφκα – Η μεταμόρφωση

4.       Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη – Ημέρες Καλοσύνης

5.       Γκαλίνα Ριμπού – Το σεξ είναι έρημος

6.       Jackie Kay – Χαρτιά Υιοθεσίας

7.       Κλαούδια Πινιέιρο – Η Ελένα ξέρει

8.       Παύλος Μάτεσις – Η μητέρα του σκύλου

9.       Χριστίνα Λιναρδάκη - ΣκΠ

10.   Roger Robinson – Ένας φορητός παράδεισος

11.   Erri de Luca – Το βάρος της πεταλούδας

 

  Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.

Εύχομαι σε όλες, όλους, όλα να έχουν γόνιμα αναγνωστικά ταξίδια!

Της Αλεξίας Βλάρα, 26/3/2024