Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου: 9 Βιβλία και ένας Μεγάλος Διαγωνισμός

 

 

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

9 Βιβλία και ένας Μεγάλος Διαγωνισμός

 

Με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου οι εκδόσεις Βακχικόν προτείνουν 9 τίτλους ελληνικού θεάτρου (βιβλιοπαραγωγής 2023 - 2024) και κληρώνουν ένα αντίτυπο από κάθε τίτλο σε έναν μεγάλο διαγωνισμό μέσω Instagram. Μπείτε στο link και κερδίστε έναν από τους τίτλους που ακολουθούν. 

 

Αυτό το «τίποτα», όπου κατοικώ

Κατερίνα Ανδριανάκη 

Έχετε βρεθεί ποτέ στη λεπτή γραμμή που κάτι σας ακινητοποιεί;
Έχετε φανταστεί τον εαυτό σας να μην μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό;
Ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να σας συμβεί;

Η Χλόη χάνει σταδιακά τη μνήμη της. Χρειάζεται, όπως όλοι, να μιλήσει για το παρελθόν, το παρόν για να δημιουργήσει το μέλλον της. Γιατί κάθε πριν, κάθε τώρα γεννά το μετά. Γιατί κάθε μέρα όλοι κάνουν τα ίδια πράγματα, ακολουθούν μια ρουτίνα και δεν θέλουν να την αλλάξουν.

Όμως εκείνη δεν είναι όπως όλοι, εκείνη μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Δεν έχει ραγίσματα, δεν ανήκει κάπου. Οι εικόνες της ξεφτίζουν σαν τα χαλιά και την ταπετσαρία της μαμάς της.

Στον κόσμο της λήθης ακόμα και τα πιο σκληρά πράγματα λέγονται «αλλιώς», γίνονται πιο αέρινα, πιο ρομαντικά. Μοιάζουν με πούπουλα.

Βρείτε το βιβλίο εδώ

 

Αντιγόνη Σοφοκλή

Σε μετάφραση του Κοραή Δαμάτη

Ποτέ δεν πίστεψα πως οι διαταγές και τα κηρύγματά σου
έχουνε κάποια δύναμη, έτσι που να μπορείς εσύ,
θνητός, να παραβιάζεις άγραφους νόμους θεϊκούς,
ακλόνητους και δίκαιους.

Είναι κάποια απ’ τα λόγια που απευθύνει η Αντιγόνη στον Κρέοντα. Ένα κορίτσι μόνο, ασυμβίβαστο, που αντιστάθηκε σε μια φοβισμένη παράλογη εξουσία που δεν δίστασε να τη σκοτώσει.

Η Αντιγόνη κατοικεί στη συλλογική μας μνήμη εδώ και δεκαετίες, λειτουργώντας σαν παράδειγμα για τον ελληνικό λαό.

Η πράξη της επηρέασε τη γενιά μας. Μαζί με το ξέσπασμα της εφηβείας μας, πήραμε και την απόφαση ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά ο κόσμος. Είναι τα χρόνια των κινημάτων της νεολαίας, των απεργιών της εργατικής τάξης, της παγκόσμιας κινητοποίησης για να σταματήσει ο πόλεμος στο Βιετνάμ, των απελευθερωτικών εξεγέρσεων του τρίτου κόσμου… Ναι, γρήγορα ο παλιός κόσμος έπρεπε να δεχτεί τον δικό μας καινούριο πολιτισμό...

Έτσι πιστεύαμε ότι έπρεπε να γίνει τότε. Το πού και το πώς κατέληξε εκείνο το ξύπνημα είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.

Παρ’ όλα αυτά, παραμένει πάντα επίκαιρο το εξόδιο άσμα του Χορού:

Πρώτα η φρόνηση.
[…]
Λόγια της έπαρσης και της αυθάδειας,
φέρνουν γκρεμούς, πληγές μεγάλες.
Όσο γερνάς, σιγά σιγά μαθαίνεις.

Βρείτε το βιβλίο εδώ

 

Ειρήνη

Βανέσσα Βαΐτση 

Μια γυναίκα εξήντα ετών, η Ειρήνη, πάλαι ποτέ πρωταγωνίστρια του θεάτρου, έχει άνοια και ζει με την κόρη της. Μια νεαρή γυναίκα, δημοσιογράφος και ηθοποιός, θα εισβάλει στην καθημερινότητά τους. Η νεαρή ηθοποιός και η Ειρήνη θα ξεκινήσουν μαθήματα υποκριτικής κατά τη διάρκεια των οποίων η τελευταία αποκτά πλήρη διαύγεια. Η σχέση τους όμως διαταράσσεται και όλα ανατρέπονται μέχρι να βρουν ξανά τις ισορροπίες τους.

Βρείτε το βιβλίο εδώ

 

Εκκλησιάζοντες 

Μιχαλης Δαρνάκης - Μαρία Λαφτσίδου 

Στους πρόποδες του Παγγαίου όρους, βρίσκεται ένα μοναστήρι - πλυντήριο σκανδάλων. Η καθημερινότητα των τριών μοναχών περιλαμβάνει παράνομες οικονομικές συμφωνίες, ρουσφέτια υπουργών και τεχνάσματα, με μοναδικό σκοπό την αύξηση των εσόδων.

Η ζωή κυλάει ήρεμα και οι δουλειές κερδοφορούν, μέχρι που ένας δημοσιογράφος επισκέπτεται το μοναστήρι στην προσπάθειά του να ξεσκεπάσει ένα σκάνδαλο παιδεραστίας. Όταν όμως φτάνει, ανακαλύπτει κι άλλες παράνομες κινήσεις των μοναχών, καθώς και τη συνεργασία τους με τον Υπουργό. Τότε τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο.

Το κείμενο σατιρίζει την πλευρά του Κλήρου που τροφοδοτεί τον φανατισμό και τον ρατσισμό και αδιαφορεί για την πνευματική εξέλιξη ενός λαού, ενώ ταυτόχρονα σχολιάζει έντονα τη σχέση Εκκλησίας - Κράτους.

Βρείτε το βιβλίο εδώ

 

Ζάχαρη 

Δημήτρης Αγαρτζίδης

Ο πατέρας πέθανε ξαφνικά –άραγε αυτό ποτέ το περιμένει κανείς;– κι ήταν όπως λέμε σιγανό ποταμάκι. Το τηλέφωνο χτυπά και κάπου εκεί αρχίζει να τρυπώνει. Η αμφιβολία. Όπως και να ’χει, εδώ ξεκίνα η ιστορία. Εκείνος δεν άφησε ούτε λεφτά για την κηδεία. Έκοψαν το ρεύμα, το νερό. Το πατρικό το έβαλε υποθήκη. Στο υπόγειο βρέθηκαν φωτογραφίες, πορνοφωτογραφίες για να το πούμε με ακρίβεια, με μια άλλη γυναίκα. Να, λοιπόν, πού εξαφανιζόταν τα μεσημέρια. Και το κερασάκι στην τούρτα, δυο μέρες μετά την κηδεία, χτυπάει την πόρτα η έφηβη, χοντρή, παραμορφωμένη αδερφή. Από πού ξεφύτρωσε αυτή;

Η ιστορία διαδραματίζεται την περίοδο των Μνημονίων, το 2011. Στο μετρό, στη στάση Σύνταγμα, συναντιούνται τυχαία τρεις άνθρωποι: ένας δικηγόρος, ένας καρδιοχειρουργός και ένας υφυπουργός· τρεις καρικατούρες που ξεχειλίζουν διαφθορά.

Βρείτε το βιβλίο εδώ

 

Πύλη Mετρό 

Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης

Ο σταθμός είναι άδειος λόγω των ταραχών και των επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας. Τα ρολά είναι κατεβασμένα, ενώ το ασανσέρ είναι εκτός λειτουργίας.

Ο μόνος τρόπος για να φύγουν είναι να περιμένουν τον Συρμό No 11.

Θέλοντας και μη, αρχίζουν μια συζήτηση για τις καριέρες τους. Παρόλο που είναι άγνωστοι μεταξύ τους, ο καθένας ξεδιπλώνει το διεφθαρμένο επαγγελματικό υπόβαθρό του στον άλλον.

Ξαφνικά, το ασανσέρ κατεβαίνει. Υπό τον φόβο ότι ένας ολόκληρος όχλος θα τους λιντσάρει, οχυρώνονται πρόχειρα… Όμως από το ασανσέρ βγαίνει μόνο ένας απλός καθαριστής.

Συζητώντας μαζί του, θα αρχίσουν να αμφιβάλλουν για τα πάντα. Ακόμα και για το αν αυτό που τους συμβαίνει είναι πραγματικό. Ή μήπως όχι;

Βρείτε το βιβλίο εδώ

 

...στο café

Ειρήνη Σοφιανού 

Η Πατρίτσια και η Εύα είναι αδερφές και καθημερινά ξεκινούν τη μέρα τους πίνοντας μαζί η πρώτη τον καφέ της και η δεύτερη το τσάι της σε ένα café. Οι διαφωνίες και οι καβγάδες συνοδεύουν αυτή τους τη συνήθεια.

Μετά από απαίτηση της Πατρίτσια, το πατρικό τους σπίτι χωρίστηκε σε δύο ξεχωριστά, όταν εκείνη επέστρεψε μετά από πολλά χρόνια, ώστε να μη συγκατοικεί με την Εύα, γιατί δεν αντέχει τον χαρακτήρα της.

Το γραμματοκιβώτιο, το μόνο κοινό που έχουν τα δύο σπίτια, θα σταθεί αφορμή για να αποκαλυφθούν σημαντικά γεγονότα και καταστάσεις που ανατρέπουν πολλά δεδομένα για τις δύο αδερφές.

Ιδιοκτήτης του café είναι ο Βύρωνας, συμμαθητής της Πατρίτσια από το σχολείο, ο οποίος επεμβαίνει όταν η κατάσταση μεταξύ τους οξύνεται, έχοντας τον ρόλο του «κόκκινου συναγερμού».

Δύο γυναίκες πολύ διαφορετικές, που όμως αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και όλα αυτά στο café.

Βρείτε το βιβλίο εδώ

 

 Απόγνωση

Περικλής Μοσχολιδάκης

Η Απόγνωση είναι ένα έργο για τη Βία, τη Γυναικοκτονία και την Απόγνωση του Έρωτα.

Θέμα του βιβλίου και της παράστασης, είναι η απόγνωση που προκαλεί ο έρωτας, ο έρωτας που γίνεται όχημα και πρόσχημα για τη σωματική και ψυχολογική βία που ασκείται στη γυναίκα, ο έρωτας που γίνεται όχημα για την κακοποίηση, την εκμετάλλευση και τη γυναικοκτονία. Φαινόμενα που δυστυχώς εκδηλώνονται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο βίαια και σημαδεύουν ανεξίτηλα την κοινωνική μας πραγματικότητα, φαινόμενα που δημιουργούν μια πανδημία βίας, που συντρίβει στο πέρασμά της όχι μόνο τις γυναίκες αλλά και κάθε ανθρώπινο πλάσμα.

Το βιβλίο και η παράσταση είναι αφιερωμένα στις γυναίκες, θύματα της κάθε μορφής βίας.

Βρείτε το βιβλίο εδώ

 

Continuum

Μαρία Δριμή

Ένας οδοντίατρος, αντιμέτωπος με τη διάλυση του γάμου του, αναθέτει σε έναν ιδιωτικό ερευνητή την παρακολούθηση της συζύγου του. Μια γλύπτρια επιδιώκει με τα έργα της να απεικονίσει την ασχήμια. Ο Γιώργος και η Ευρυδίκη, ο Οδυσσέας και η Ιόλη. Δύο ζευγάρια που εισβάλλουν το ένα στη σφαίρα του άλλου· τέσσερις άνθρωποι που προσπαθούν να κατανοήσουν τον εαυτό τους και τους άλλους μέσα σε ένα συνεχές χώρου και χρόνου. Μια σχεδόν καλειδοσκοπική απεικόνιση του ρεαλιστικού κόσμου, ίσως η εικόνα που έχει για τον κόσμο μας ο άγνωστος και απροσπέλαστος σκηνοθέτης του.

Βρείτε το βιβλίο εδώ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ " του Τζων Πρίσλεϋ ΙΙ ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΦΕΙΟ ΙΙ ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΤΕΤΑΡΤΗ 16/10

Είδαμε και προτείνουμε: Ήλιος με δόντια

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Ο Αιώνιος Σύζυγος του Φ. Ντοστογιέφσκι

Είδαμε και προτείνουμε: Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι στο Θέατρο Σταθμός

Έφη Μεράβογλου: " Έχει τόσες πολλές δυνατές ατάκες η παράσταση και οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, οπότε το κοινό μπορεί να κρατήσει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα περί αγάπης".