Palacio R.J.- "ΠΟΝΙ" από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος

Ο δωδεκάχρονος Σίλας ξυπνά μες στα μαύρα μεσάνυχτα όταν τρεις καβαλάρηδες έρχονται αναπάντεχα και παίρνουν μαζί τους τον πατέρα του. Ο Σίλας μένει πίσω αναστατωμένος, τρομαγμένος και μόνος, με εξαίρεση την παρουσία της μόνιμης συντροφιάς του, του Μίτενγουλ… που τυχαίνει να είναι φάντασμα. Αλλά όταν εμφανίζεται ένα πόνι στην πόρτα του, ο Σίλας ξέρει τι πρέπει να κάνει. Θα ξεκινήσει ένα ριψοκίνδυνο ταξίδι στα αχανή τοπία της αμερικανικής Δύσης σε μια προσπάθεια να βρει τον πατέρα του – ένα ταξίδι που τελικά θα τον συνδέσει με το παρελθόν και το μέλλον του, καθώς και με τα απροσμέτρητα μυστήρια του κόσμου γύρω του.


Η R. J. Palacio υφαίνει μια όμορφη ιστορία για τη δύναμη της αγάπης και τους δεσμούς που μας ενώνουν, τόσο μέσα στον χώρο όσο και στον χρόνο. H συγγραφέας των βιβλίων ΘαύμαΕίσαι ένα θαύμαΟ Όγκι κι εγώ και Λευκό πουλί επανέρχεται με ένα από εκείνα τα σπάνια βιβλία που απευθύνονται σε ανθρώπους όλων των ηλικιών και έχουν τη στόφα του σύγχρονου κλασικού.

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Εγκώμια

«Προσοχή! Μόλις αρχίσετε να διαβάζετε το Πόνι, το εκπληκτικό νέο μυθιστόρημα της P. J. Palacio, δεν θα θέλετε να κάνετε τίποτε άλλο. Από τις πρώτες σελίδες μαγεύτηκα με τον Σίλα, ένα αγόρι σοφό όσο και γενναίο, που συνομιλεί με ζωντανούς και νεκρούς, και που κουβαλά το βάρος του παρελθόντος ακριβώς όπως τον κουβαλά το πόνι για να σώσει τον πατέρα του. Δεν έτρωγα, δεν έπινα, δεν πλήρωνα λογαριασμούς μέχρι να τελειώσω το βιβλίο. Τίποτα δεν μου φαινόταν πιο σημαντικό από το να ανακαλύψω τι απέγινε ο Σίλας σε αυτό το απολύτως συναρπαστικό, πανέμορφα γραμμένο βιβλίο».

MARGOT LIVESEY, συγγραφέας

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".