Kukaracha Theaterspace: ένας σκηνικός θύλακας στον Κολωνό

Στην καρδιά του Κολωνού, μακριά από τις θεατρικές πιάτσες του κέντρου, ξεπηδά ένας χώρος με ονομασία ασυνήθιστη και παρουσία ήσυχη αλλά αποφασιστική: το Kukaracha Theaterspace. Δεν πρόκειται για ένα ακόμη "μαύρο κουτί", αλλά για έναν υβριδικό χώρο που φέρει τα ίχνη του βιομηχανικού παρελθόντος του, ένας τόπος που διατηρεί τις ρωγμές και τα υλικά του, μετατρέποντάς τα σε πεδίο συνάντησης τέχνης, έρευνας και εμπειρίας.

Η Kukaracha δημιουργήθηκε από τους καλλιτέχνες Αλέξη Χατζηιωάννου και Στέλλα Μαγγανά, με τη φιλοδοξία να λειτουργήσει ως ανοιχτός πυρήνας για σύγχρονες καλλιτεχνικές φόρμες, για πειραματισμό και συνεργατικές πρακτικές. Βασισμένη στην πολιτική της ελεύθερης οικονομικής συνεισφοράς, επιδιώκει να καλλιεργήσει μια βιώσιμη και ισότιμη σχέση μεταξύ θεατή, δημιουργού και χώρου, μια σχέση εμπιστοσύνης που αντιστέκεται στις λογικές κατανάλωσης της τέχνης.

Η γειτονιά του Κολωνού, φορτισμένη ιστορικά και κοινωνικά, δεν είναι διακοσμητικό φόντο· είναι οργανικό στοιχείο της ταυτότητας του χώρου. Η Kukaracha δεν έρχεται να "διορθώσει" ή να "αλλάξει" το αστικό της περιβάλλον, αλλά να συνομιλήσει μαζί του με σεβασμό και εγρήγορση. Η τέχνη, εδώ, δεν φτιάχνει νησίδες, ριζώνει εκεί όπου υπάρχουν άνθρωποι.

 Kukaracha Theaterspace

Η “Kukaracha” βρίσκεται στον Κολωνό, μια περιοχή με ιστορικά φορτία και αντιφάσεις. Πώς συνδιαλέγεται ο χώρος με το αστικό του περιβάλλον;

Η τέχνη δεν ανήκει μόνο στο κέντρο. Τα τελευταία χρόνια, πολλοί καλλιτέχνες —είτε από ανάγκη είτε από επιλογή— μετακινούνται εκτός των "καθιερωμένων" θεατρικών χαρτών της Αθήνας. Ο Κολωνός δεν είναι μια τυχαία επιλογή· είναι μια περιοχή με έντονη κοινωνική μνήμη, πολυπολιτισμικότητα και καθημερινή τριβή. Δεν αρνούμαστε τις δυσκολίες της γειτονιάς, ούτε επιχειρούμε να τη «μεταμορφώσουμε». Την αποδεχόμαστε και την ακούμε. Η Kukaracha δεν λειτουργεί αποκομμένα από τον αστικό της ιστό – το στοίχημα είναι η τέχνη να μη φτιάχνει νησίδες, αλλά να ριζώνει εκεί όπου υπάρχουν άνθρωποι.

Η σκηνή μοιάζει περισσότερο με αποθήκη παρά με θέατρο. Πώς προέκυψε αυτή η επιλογή και τι επιδιώκετε μέσα από αυτή την αίσθηση απομάγευσης;

Πρόκειται για ένα χώρο που ανακαινίστηκε από εμάς ( Αλέξης Χατζηιωάννου και Στέλλα Μαγγανά) με τη βοήθεια κάποιων φίλων. Επομένως βλέποντάς τον να μεταμορφώνεται καταλάβαμε πως θέλουμε έναν χώρο που δεν μεταμφιέζεται απλώς  σε “μαύρο κουτί”, αλλά μαλακά και διακριτικά αποκαλύπτει τις ρωγμές του. Η απομάγευση μάς επιτρέπει να χτίσουμε μαγεία εκ νέου – όχι ως ψευδαίσθηση, αλλά ως εμπειρία.

Η ελεύθερη οικονομική συνεισφορά είναι μια πολιτική απόφαση. Πώς επηρεάζει τη σχέση κοινού–χώρου–καλλιτέχνη;

Πρόκειται για μια σχέση εμπιστοσύνης ενώ παράλληλα είναι ένας τρόπος να διατηρείται η διαδικασία της τέχνης ανοιχτή για όλους.

Ο χώρος προάγει τη συνεργασία και τον πειραματισμό. Πώς επιλέγονται τα πρότζεκτ που φιλοξενούνται; Υπάρχει καλλιτεχνικό μανιφέστο ή κώδικας;

Δεν υπάρχει κάποιο μανιφέστο ή αυστηρός κώδικας επιλογής. Υπάρχει μόνο η πρόθεση των ανθρώπων πίσω από την Kukaracha να δώσουν χώρο σε καλλιτεχνικές προτάσεις που κινούνται προς πιο εικαστικές και σύνθετες μορφές έκφρασης. Η προσέγγισή μας είναι ανοιχτή και διευρυντική, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα σύγχρονων μορφών τέχνης, από τις πιο αναλογικές μέχρι τις πιο τεχνικά απαιτητικές. Αυτό σχετίζεται και με το πώς έχει στηθεί πρακτικά ο χώρος: με εξοπλισμό που υποστηρίζει καλλιτεχνικές ανάγκες υψηλών τεχνικών απαιτήσεων. Στόχος μας είναι να δημιουργούμε τις συνθήκες ώστε οι δημιουργοί να πειραματιστούν ελεύθερα, χωρίς να περιορίζονται από τεχνικούς φραγμούς.

Ποιο είναι το πιο απρόσμενο σχόλιο που έχετε ακούσει από θεατή που μπήκε πρώτη φορά στον χώρο σας;

Ότι μπορείς να καταλάβεις ότι το φτιάξανε δύο άνθρωποι με τα χέρια τους.

Πώς φαντάζεστε την εξέλιξη του χώρου τα επόμενα χρόνια; Υπάρχουν σκέψεις για δημιουργία “καλλιτεχνικού αρχείου” ή open lab δράσεων;

Θέλουμε να διαμορφώσουμε έναν ενεργό πυρήνα – όχι απλώς έναν χώρο παρουσίασης αλλά ένα πεδίο ανταλλαγής. Έχουμε πολλές σκέψεις για δράσεις, residenciesκαι σεμινάρια τα οποία θα ανακοινώσουμε αρκετά σύντομα!

Η “Kukaracha” υποστηρίζει την τέχνη στο μεταίχμιο. Ποιο είναι το προσωπικό σας όριο πειραματισμού ως επιμελητές ή οικοδεσπότες;

Το μόνο όριο είναι η ειλικρίνεια της πρόθεσης. Αν κάτι γεννιέται από βαθιά ανάγκη – ακόμη κι αν δεν είναι «εύληπτο» ή «ολοκληρωμένο» – τότε έχει λόγο ύπαρξης εδώ.

Της Αλεξίας Βλάρα, 27/05/2025