Διαβάσαμε και προτείνουμε: Βινούσκα του Βαγγέλη Γιαννίση, Ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που ξεπερνά τα όρια του αστυνομικού είδους
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης επιστρέφει με το Βινούσκα, ένα μυθιστόρημα που ξεκινά ως αστυνομικό θρίλερ, αλλά πολύ σύντομα μετατρέπεται σε μια σπουδή πάνω στην ανθρώπινη ψυχολογία, την κοινωνική αποξένωση και την ανάγκη του ανθρώπου για κάθαρση. Με τον ιδιαίτερο αφηγηματικό του τρόπο, ο συγγραφέας δεν περιορίζεται στην απλή αναζήτηση ενός δολοφόνου· αντίθετα, δημιουργεί ένα πολυδιάστατο αφήγημα που φλερτάρει με το υπαρξιακό, το κοινωνικό, ακόμα και το φιλοσοφικό.
Ο Λάζαρος, υποψήφιος διδάκτορας που εργάζεται σ’ ένα βιντεοκλάμπ, ένα ξεπερασμένο, σχεδόν φαντασμαγορικό κατάλοιπο άλλων εποχών, είναι στην πραγματικότητα επαγγελματίας εκτελεστής. Η διπλή αυτή ζωή, γεμάτη ενοχές και υπαρξιακά αδιέξοδα, καθρεφτίζεται αριστοτεχνικά στον τίτλο του βιβλίου: Βινούσκα. Ένα υποκοριστικό της ρώσικης λέξης Vina (τύψη), που αποκτά σχεδόν ποιητική υπόσταση μέσα από τη σχέση του πρωταγωνιστή με τον μέντορά του, Ρίνο.
Ο Γιαννίσης για ακόμη μια φορά τολμά να ξεφύγει από τα στενά όρια του κλασικού crime fiction. Ενσωματώνει θεματικές όπως η ψυχική υγεία, η επίδραση των social media, η παρουσία του dark web και η κοινωνική αβεβαιότητα των νέων που ενηλικιώθηκαν μέσα στην οικονομική κρίση. Το χιούμορ, άλλοτε μαύρο και άλλοτε απολαυστικά αυτοσαρκαστικό, λειτουργεί σαν αντίβαρο στο σκοτάδι της πλοκής και καθιστά το ανάγνωσμα ανατρεπτικό και γοητευτικά απρόβλεπτο.
Η γλώσσα είναι κοφτερή, ζωντανή, πλούσια σε ευρηματικούς τίτλους κεφαλαίων, όπως Ο δονητής των συνεπειών σπάνια έχει λιπαντικό ή Δε χρειάζεται να γνωρίσεις την αγελάδα για να φας το μπιφτέκι, που προσδίδουν μια ιδιόμορφη, σχεδόν θεατρική ελαφρότητα στην αφήγηση. Αυτά τα λεκτικά παιγνίδια λειτουργούν ως συναισθηματικές ανάσες και ταυτόχρονα ως σχόλια πάνω στον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος βιώνει την αποσύνδεση από την πραγματικότητα και τον ίδιο του τον εαυτό.
Ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία του βιβλίου είναι η γρήγορη εναλλαγή σκηνών και η αίσθηση πως η πλοκή είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από τον αναγνώστη. Ο συγγραφέας δεν φοβάται να σπάσει αφηγηματικά μοτίβα, να παίξει με τον ρυθμό και να αιφνιδιάσει. Το τέλος αποτελεί πραγματική ανατροπή, όχι για το εντυπωσιακό του στοιχείο, αλλά για το ψυχολογικό του βάθος και την εσωτερική κάθαρση που προσφέρει.
Ωστόσο, ορισμένοι αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις γρήγορες αφηγηματικές ταχύτητες ή την έντονη εσωστρέφεια της πλοκής ενδέχεται να νιώσουν κάποιες στιγμές αμηχανίας ή να αναζητήσουν πιο "ξεκάθαρες" απαντήσεις εκεί που ο συγγραφέας προτιμά την υποδόρια σιωπή.
Το Βινούσκα είναι ένα τολμηρό μυθιστόρημα, βαθιά προσωπικό, κοινωνικά εύστοχο και λογοτεχνικά άρτιο. Ο Γιαννίσης, με ωριμότητα και ευαισθησία, υπογράφει ένα έργο που συνδυάζει τον λυρισμό με την ωμή πραγματικότητα, τον κυνισμό με την ελπίδα, την ενοχή με τη λύτρωση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου