«ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ»του Ά.Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Δ.Καραντζά ξανά ONLINE το τριήμερο 11-12-13 Δεκεμβρίου

 

Το Θέατρο Προσκήνιο στο διαδίκτυο

«ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ»

του Άντον Τσέχωφ

σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά

ξανά ONLINE
το τριήμερο 11-12-13 Δεκεμβρίου
(Η παράσταση θα είναι διαθέσιμη από τις 11/12 και ώρα 21:00, έως τις 13/12 στις 23:59)

Λόγω της μεγάλης επιτυχίας που σημείωσε η πρώτη προβολή της παράστασης, «Τρεις Αδελφές» του Άντον Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, το θέατρο Προσκήνιο επαναλαμβάνει τη διαδικτυακή αυτή δραστηριότητα αυτή τη φορά για ένα τριήμερο.  

 

Έτσι, η παράσταση «Τρεις Αδελφές» θα προβληθεί ξανά ONLINE, και θα είναι διαθέσιμη για 3 ημέρες, από την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου στις 21:00, έως την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στις 23:59.

 

Μεχρι να ξανανοιξουν τα θέατρα προβάλλουμε παραστάσεις που έγιναν στον παρελθόν, προσπαθώντας να κρατήσουμε την ανάμνηση του θεάτρου ζωντανή.  Σε καμία περίπτωση οι προβολές αυτες δεν μπορούν να υποκαταστησουν τη ζωντανή εμπειρία, αλλά εξακολουθεί μέσα από αυτή τη διαδικασία να υπενθυμίζεται η σημασία και η αξία του θεατρικού δρώμενου και οι καλλιτέχνες να αμοίβονται για την εργασία τους και τα πνευματικά δικαιώματα τους.

Το θέατρο Προσκήνιο με πολύ μεγάλη χαρά ανακοινώνει και τη σύμπραξη του με το γειτονικό θέατρο Πορεία, στο πλαίσιο της οποίας θα φιλοξενηθεί ο «Οιδίπους» (μια σύνθεση βασισμένη στο έργο του Σοφοκλή και στο σενάριο του Πιερ Πάολο Παζολίνι για την ομώνυμη ταινία) για μια live streaming παράσταση, που θα πραγματοποιηθεί στις 19 Δεκεμβρίου – περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την προβολή θα ανακοινωθούν σύντομα.

«Τρεις Αδελφές» οnline το τριήμερο 11-12-13 Δεκεμβρίου
(από 11/12 στις 21:00 έως και 13/12 στις 23:59)

Ο Άντον Τσέχωφ, με το έργο του Τρεις αδελφές, ένα  θεατρικό δράμα σε τέσσερις πράξεις, γραμμένο το 1900, καταδεικνύει ένα σύστημα αδράνειας, απραξίας, ένα πλαίσιο ζωής που διαψεύδει τις επιθυμίες και τα όνειρα των προσώπων και ιδιαίτερα των τριών αδελφών, που βιώνουν την καθημερινότητα και το βάρος της ζωής τους σε μια μίζερη και μονότονη επαρχία της Ρωσίας. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο «Θέατρο Τέχνης» της Μόσχας από τον Κονσταντίν Στανισλάφσκι στις 31 Ιανουαρίου του 1901.

Η παράσταση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζά, επιχειρεί μια εκ νέου επίσκεψη στο έργο. Οι εμβληματικές ηρωίδες του Τσέχωφ μεγάλες πια, ξαναβουτούν σε ένα τοπίο μνήμης, σε μια ειδική στιγμή που δεν μπορούν να ξεπεράσουν, στη στιγμή που υποσχόταν ελπίδα και αλλαγή. Ένας οριοθετημένος χώρος όπου κατοικούν αιώνια οι αναμνήσεις τους και ξεγλιστρούν όλα τα πρόσωπα που καθόρισαν τη μοίρα τους. Οι ήρωες του έργου ξαναέρχονται αντιμέτωποι με τις επιλογές τους, με τον χρόνο και το πέρασμά του και σε μια επαναδιαπραγμάτευση της στιγμής που τους οδήγησε στην οδύνη.

Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου, Μαρία Κεχαγιόγλου, Ορφέας Αυγουστίδης, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Σύρμω Κεκέ, Γιάννης Κλίνης, Αινείας Τσαμάτης, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Νίκος Μάνεσης, η Υβόννη Μαλτέζου και ο Δημήτρης Πιατάς

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης – Γιώργος Δεπάστας

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Σκηνικά: Μαρία Πανουργιά

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός

Κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Σύμβουλος δραματουργίας: Αντώνης Αντωνόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Ασημίνα Αναστασοπούλου

Φωτογραφίες παράστασης: Γκέλυ Καλαμπάκα

Παραγωγή: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ON LINE ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ

Ø Link για pre-order και παρακολούθηση: https://vimeo.com/ondemand/totheatro

Ø Τιμή ηλεκτρονικής προβολής: 5 ευρώ

Ø Ώρα έναρξης προβολών: από τις 11/12 στις 21:00

ΤΡΟΠΟΙ ΠΛΗΡΩΜΗΣ

Ø με χρέωση κάρτας στο https://pay.vivawallet.com/totheatro

Ø με μεταφορά στο λογαριασμό Τράπεζας Πειραιώς.
IΒΑΝ: GR5201720890005089095501833
(χρέωση εξόδων στο λογαριασμό του αποστολέα σε περίπτωση εμβάσματος)
Το αποδεικτικό της πληρωμής θα πρέπει να αποσταλεί στο e-mail: totheatro@gmail.com

 

Για υποστήριξη σχετικά με την πλατφόρμα,
στείλτε e-mail στο totheatro@gmail.com

 

Αναλυτικά όλες οι πληροφορίες στο
www.theatroproskinio.gr/treis-adelfes/

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Είναι σπουδαίο το επίτευγμα του Καραντζά, δηλαδή το πώς καταφέρνει να τοποθετήσει το ανθρώπινο στο σημείο τομής των τριών διαστάσεων του χρόνου. Έχουμε να κάνουμε με μια πολύ σημαντική παράσταση, που συλλαμβάνει και αποτυπώνει με πάθος, λυρισμό και ποιητικότητα τη σχέση ανθρώπου και χρόνου στην πιο καθαρή της μορφή. Η ιστορία, τα συγκεκριμένα γεγονότα, δεν έχουν τόση σημασία εδώ. Σημασία έχει η ένταση της επιθυμίας. Σημασία έχει ότι για πρώτη φορά εισπράττουμε τόσο άμεσα, τόσο καθολικά, τόσο συμπυκνωμένα τη διττή αίσθηση της πικρής ματαίωσης και της άσβηστης λαχτάρας που εκπορεύεται από τον ψυχισμό των τριών ηρωίδων. Κι αυτή η αίσθηση θα μας στοιχειώνει και θα μας συναρπάζει για πολύ καιρό ακόμα...»
Λουίζα Αρκουμανέα – LIFO

«Ο χρόνος έχει δείξει ότι οι τσεχοφικές αδελφές Πραζόροφ έχουν κατακτήσει την αθανασία και τις καρδιές μας. Και το ίδιο υποψιάζομαι ότι θα συμβεί και με την παράσταση του Δημήτρη Καραντζά. Είναι φανερό: είμαστε μάρτυρες μιας μεγάλης, τολμηρής, σε στιγμές εγκεφαλικής αλλά και βαθιά συγκινητικής παράστασης, που ανάγει τον πυρήνα της τσεχοφικής δραματουργίας σε υψηλή ποίηση. Ο Δ. Καραντζάς αποδεικνύει με τις Τρεις αδελφές, την πιο σημαντική δουλειά του, κατά τη γνώμη μου, έως τώρα, ότι είναι ένας σπουδαίος auteur».
Σοφία Ευτυχιάδου – elculture

«Από τις πιο επιδραστικές φωνές του θεάτρου μας, ο Δημήτρης Καραντζάς στην τελευταία του κατάθεση πάνω στο κλασικό έργο του Αντον Τσέχοφ τοποθέτησε τολμηρά στη θέση τριών εικοσάχρονων αδελφών τρεις κορυφαίες ερμηνεύτριες του θεάτρου μας σαφώς ωριμότερες, οι οποίες αποδίδουν τους ρόλους κουβαλώντας το βάρος της πορείας τους».
Γρηγόρης Ιωαννίδης / Εφημερίδα των Συντακτών

«Η παράσταση αφήνει το σημάδι της - σαν μια μικρή ανοιχτή πληγή. Υπάρχει μια σπίθα σε αυτές τις “Τρεις Αδελφές”. Υπάρχει ο σπόρος μιας ενδιαφέρουσας σκηνοθετικής πρότασης που φλερτάρει υπόγειο με το “κωμικό του Τσέχωφ” και τη γελοιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης . Η τελευταία πράξη είναι μια έκρηξη την οποία αξίζει να περιμένει ο θεατής . Μια ποιητική σκηνή εξαιρετικά δυνατή , σαν ανάσταση και αποκάλυψη , με τις νιφάδες (ελπίδας) να πέφτουν πάνω στους ήρωες».
Μυρτώ Λοβέρδου – Τα Νέα

«Σκηνοθέτης με άποψη, ο Δημήτρης Καραντζάς επιβεβαιώνει πως δεν σκηνοθετεί κανένα έργο χωρίς λόγο. Κάτι έχει να πει. Στην ενασχόλησή του με το τσεχοφικό αριστούργημα, πιάνεται από την ιδέα του χρόνου και στήνει πάνω της μια συνεπή, μελετημένη παράσταση, που ρίχνει το δικό της φως στο έργο».
Τόνια Καράογλου – Αθηνόραμα

«Μια ψυχική και όχι μόνο δυστοπία. Ενα διαρκές κυνήγι του άπιαστου ονείρου – στην περίπτωσή αυτή της επιστροφής στη Μόσχα. Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί το αριστουργηματικό έργο του Τσέχοφ, εστιάζοντας πίσω από το προφανές, στο αργό, βασανιστικό εγκλωβιστικό κυνήγι της μεγάλης προσδοκίας, φωτίζοντας μια αναπόδραστη αλήθεια: δεν θα ζήσεις ποτέ το όνειρό σου».
Κατερίνα Ανέστη/ iefimerida

 

«Η προσέγγιση του Καραντζά κρίνεται ως ευφυής και ευρηματική – ανάμεσα σε όλες τις μεταφορές του τσεχωφικού κλασικού που έχουμε δει – αφού εν τέλει αναδεικνύει την ψίχα του έργουΑν στον ποιητικό ρεαλισμό χτυπά η καρδιά των τσεχωφικών κειμένων, ο Δημήτρης Καραντζάς τολμάει να μετατοπίσει το κέντρο της ανάγνωσης του προς την χώρα των ονείρων. Καθώς οι «Τρεις αδερφές» είναι και μια σπουδή για τις ματαιωμένες προσδοκίες – που εξακολουθούν να φωλιάζουν στις καρδιές των ανθρώπων – ο σκηνοθέτης προσδίδει ποιότητες ονειρικού κόσμου, σηκώνει τους ήρωες του από τη γη και τους επιτρέπει ελαφρά να αιωρούνται σε μια απροσδιόριστη χωρο-χρονική συνθήκη».
Στέλλα Χαραμή / monopoli

 

«Στη νέα του έξοχη δουλειά, τις συνταρακτικές «Τρεις Αδελφές» που οι ηρωίδες -μεγάλες πια αλλά με τα παιδικά τους φορέματα- χορεύουν στο χιόνι. Θα φανεί παράξενο ή ακραίο, αλλά αρκετές μέρες μετά από αυτή που απόλαυσα την παράσταση, μου έρχονται δάκρια στα μάτια από αυτήν την ποιητική σκηνή. Γιατί κάνει ποίηση ο Καραντζάς. Υψηλή ποίηση, μάλιστα».
Βασίλης Μπουζιώτης / enikos

 

«Ο Δημήτρης Καραντζάς αποτολμά μία πρωτότυπη ανάγνωση του κλασσικού έργου του Τσέχωφ. Και τα καταφέρνει περίφημα. Μια συνθήκης που το βασικό σκεπτικό της είναι η εκ νέου συνομιλία μ’ ένα γνωστό και εμβληματικό κείμενο. Μια επιλογή που θα χωρούσε απολύτως στο πρόγραμμα ενός φεστιβάλ».
Όλγα Σελλά – Popaganda