ΝΙΚΗ ΣΕΛΙΜΗ «Πες μου, Οδυσσέα»




Ιστορίες και τραγούδια για παιδιά και γονείς

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: EΡΣΗ ΣΠΑΘΟΠΟΥΛΟΥ





Oι Εκδόσεις Διάπλαση, που πάντα ψάχνουν κάτι καινούργιο να προσφέρουν στο αναγνωστικό κοινό και στους μικρούς μας φίλους, κυκλοφορούν την πρώτη συγγραφική δουλειά της Νίκης Σελίμη, με τίτλο «ΠΕΣ ΜΟΥ, ΟΔΥΣΣΕΑ».

Όταν η Νίκη Σελίμη ξεκίνησε να γράφει ιστορίες και τραγούδια για την πεντάχρονη ανιψιά της, δεν φανταζόταν ότι κάποτε αυτά θα εξελίσσονταν σε ένα βιβλίο που απευθύνεται εξίσου σε παιδιά και γονείς, με στόχο να προαγάγει τη μεταξύ τους επικοινωνία, την αυτοανακάλυψη και τη συνειδητοποίηση του εαυτού.
Με πρωταγωνιστές την αρκουδίτσα Νεφέλη, το σκιουράκι Ηλέκτρα, το σπουργιτάκι Οδυσσέα και το ελαφάκι Αριάδνη, οι ιστορίες αυτές καταπιάνονται με τα κυριότερα εξελικτικά στάδια της παιδικής ηλικίας: τον αποχωρισμό, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα (ή σύμπλεγμα της Ηλέκτρας), την αυτονομία και την αυτογνωσία απέναντι στην ενοχή και στην επιθετικότητα. Την κάθε ενότητα συμπληρώνουν ένα τραγούδι για τα παιδιά και ένα για τους γονείς, ενώ αναπόσπαστο κομμάτι του βιβλίου αποτελεί η εξαιρετικά ευαίσθητη εικονογράφηση της Έρσης Σπαθοπούλου.

***
Η Νίκη Σελίμη γεννήθηκε στα Βραγκιανά Καρδίτσας το 1974. Σπούδασε βρεφονηπιαγωγός σε εργαστήρι ελευθέρων σπουδών και ασχολήθηκε με την ψυχανάλυση σε επίπεδο προσωπικής ανάπτυξης και αυτογνωσίας. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στον τραπεζικό χώρο. Το 2011 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη η πρώτη της ποιητική συλλογή, με τίτλο Οι λέξεις της σιωπής.


ISBN 978-960-567-148-8
Τιμή: 13.50


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".