Είδαμε την παράσταση :" ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ή πώς ξέμαθα να περπατώ" από την ομάδα Art Vouveau στο θέατρο OLVIO


Βρεθήκαμε στην παράσταση :«ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ή πώς ξέμαθα να περπατώ» από την ομάδα Art Vouveau στο θέατρο OLVIO, και περάσαμε μία θεατρική βραδιά γεμάτη με μία πρωτόγνωρη εμπειρία. Είδαμε πώς γίνεται με την απουσία του λόγου, μόνο με την κίνηση και τα νοήματα να παρουσιάζεται μπροστά μας μία πλήρης παράσταση που δεν χάνει σε τίποτα από μια κανονική παράσταση. 

Σίγουρα αποτελεί μια εμπειρία ζωής και γνώσης πάνω σε τι μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος αν έχει ισχυρή θέληση και γνώση του αντικειμένου. Η ομάδα " Art Vouveau" σίγουρα διαθέτει αυτή την γνώση και διαχειρίζεται με τον καλύτερο τρόπο την δύναμη αυτή. Μία ομάδα δεμένη, πλημμυρισμένη από αρμονία και συνείδηση στο να πατάει πάνω στην σκηνή. 

Τρίτος χρόνος επιτυχίας και σίγουρα όχι τελευταίος , καθώς το δυνατό χειροκρότημα, η ευαισθησία των θεατών πάνω σε αυτό που βλέπουν και θαυμάζουν, θα κρατήσει την ομάδα μαζί και δυνατούς πάνω σε αυτό που αγαπούν!


Υπόθεση:
Σε μια μικρή, απομακρυσμένη πολιτεία, η ζωή κυλά ήρεμα... μέχρι την ημέρα που ο νεαρός  βασιλιάς, σε μια συνηθισμένη περιήγησή του, πέφτει σε ένα γκρεμό, με αποτέλεσμα τα πόδια του να μην τον βαστάνε πια. Οι πιο ξακουστοί θεραπευτές, παράξενοι και εκκεντρικοί, θα τον επισκεφτούν – χωρίς αποτέλεσμα. Τότε δίνει μια εξωφρενική βασιλική διαταγή: « Όλοι υποχρεωτικά θα περπατούν με δεκανίκια!» Και έτσι γίνεται. Ο καιρός περνάει... και πλέον στην πολιτεία αυτή κάθε βήμα συνοδεύεται από τον μεταλλικό ήχο που κάνει το δεκανίκι, καθώς στηρίζει τα - αδύναμα πια - πόδια των υπάκουων ανθρώπων.
Μια μέρα όμως, ο - πολύ ηλικιωμένος πια - βασιλιάς πεθαίνει... και μια απρόσμενη επίσκεψη δίνει στους πολίτες μία και μοναδική ευκαιρία να θυμηθούν όσα με τη βία είχαν ξεχάσει!


Ταυτότητα παράστασης :

Διασκευή: Ομάδα  “Art Vouveau”,
Σκηνοθεσία: Δανάη Τίκου,
Σκηνικά - Κοστούμια: Ελένη Βαρδαβά,
Επιμέλεια κίνησης: Camilo Bentancor
Μουσική σύνθεση: Γιάννης Σελέκος
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης
Οπτικοακουστικό υλικό: Irigeneia ProudActions

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αφροδίτη Κλεοβούλου, Θανάσης Μεγαλόπουλος, Χρήστος Παληογιάννης, Αντώνης Πριμηκύρης, Δανάη Τίκου
Στο πιάνο ο Γιάννης Σελέκος

Πρεμιέρα : 30 Σεπτεμβρίου στις 19.00
Ημέρες & ώρες παραστάσεων : Παρασκευή στις 19.00 και Σάββατο στις 21.30.
Πρωινές παραστάσεις για σχολεία στις 11π.μ. (κατόπιν κράτησης).

Τιμές εισιτηρίων : 12€ κανονικό, 8€ μειωμένο, 6€ ειδική τιμή για τις πρωινές παραστάσεις
Τηλέφωνο κρατήσεων : 210-3414118
Τηλέφωνο κρατήσεων για ομάδες – σχολεία και προσκλήσεις εκπαιδευτικών: 210- 8674657, 210-8665144


Trailer της παράστασης :  https://www.youtube.com/watch?v=slnlhYr_0mM
Η σελίδα της ομάδας  “Art Vouveau” στο facebook : https://www.facebook.com/artvouveau/


Της Αλεξίας Βλάρα, 23/10/2016

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Εικόνα
  Attending The Blunsdon Act at Theatre of the NO was a journey through music that defied expectations. The British duo, Sue and Ian Blunsdon, brought their signature blend of original compositions and reinvigorated 80s and 90s classics to the stage, creating a deeply immersive experience. Sue’s vocals were nothing short of mesmerizing. Shifting seamlessly between operatic tones and powerful rock expressions, she captured the essence of each song and brought a fresh, emotional perspective to familiar classics. Ian’s skill on the keyboards elevated every piece, weaving intricate melodies and modern synth textures that felt both nostalgic and completely original. Together, their synergy made the performance feel both intimate and grand.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

Εικόνα
  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr...
Read more »

Παντελής Βουτουρής: "Θεωρώ ότι ο Μόντης γραμματολογικά συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του τριάντα μαζί με τον Σεφέρη και τον Ελύτη".

Εικόνα
Τι σας οδήγησε να εστιάσετε στην ποιητική του Κώστα Μόντη και τι σημαίνει για εσάς η ενασχόληση με το έργο του; Ασχολήθηκα κατά καιρούς συστηματικά με το έργο συγκεκριμένων ποιητών και πεζογράφων: Ανδρέας Εμπειρίκος, Κωστής Παλαμάς, Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Κωνσταντίνος Θεοτόκης, και άλλους. Πάντα υπάρχει κάτι προσωπικό, πέρα από τον επαγγελματικό εθισμό που με ωθεί σε ένα λογοτέχνη. Όχι κατ’ ανάγκην η έλξη. Μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Η απώθηση μπορεί να λειτουργήσει κάποτε ως ώθηση. Με τον Μόντη συνέβηκε το πρώτο. Τον είδα από την αρχή ως έναν ερεθιστικό, προκλητικό, μείζονα ποιητή.
Read more »

Κλεονίκη Καραχάλιου: "Πιστεύω πως οι άνθρωποι είμαστε υπεύθυνοι για όλες τις μεταμορφώσεις μας, αρκεί να έχουμε πάντα ηρεμία και να είμαστε συνδεδεμένοι με τον πραγματικό μας στόχο".

Εικόνα
  - Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από την παράσταση «Κάτι σαν κήπος» και πώς εξελίχθηκε η δημιουργική διαδικασία της ομάδας Artika; H ιδέα και η σκηνοθεσία είναι της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και προέκυψε από την επιθυμία να αντλήσουμε το υλικό της παράστασης από τη φύση, που είναι η πρώτη εμπειρία που έχει κάθε παιδί και η γλώσσα που καταλαβαίνει. Παράλληλα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία του κλασικού Ινδικού χορού Βharata Natyam. Αυτό δεν ήταν τυχαίο γιατί στην Ινδική τέχνη και τον χορό η φύση θριαμβεύει και ο άνθρωπος βρίσκει την οργανική του σχέση σε αυτή. Στις πρώτες πρόβες μας δουλέψαμε αρκετούς αυτοσχεδιασμούς και κάποια στιγμή είχαμε την ανάγκη να πάμε όλοι μαζί μια μικρή εκδρομή, και έτσι και έγινε: η πρόβα μεταφέρθηκε έξω στην φύση. Αυτό μας έδωσε περισσότερη έμπνευση για να συνεχίσουμε τη δημιουργική μας διαδικασία.
Read more »

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: "Οι μακρινοί απόγονοι μας, εφόσον εξακολουθήσει να υπάρχει Ελλάδα, θα κρίνουν ποιος υπερίσχυσε: η παράδοση ή ισοπέδωση των πάντων".

Εικόνα
  Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και ποιο μήνυμα επιδιώκετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από τις σελίδες του; Κυριολεκτικά, ένα τυχαίο γεγονός. Συγκεκριμένα,   με το kovid 19 αποκλείστηκα στην Αθήνα, και   τότε για πρώτη φορά απέκτησα σχέση με το   ΦΒ. Και εκεί, πληροφορήθηκα όντως, απίστευτα συμβάντα. Συγκεκριμένα, η κυβερνητική επιτροπή εορτασμού των 200 ετών από το 1821,η Ελλάδα 21,   είχε επιλέξει ως επίσημους προσκεκλημένους της, επιστήμονες που δήλωναν ευθαρσώς και ποικιλοτρόπως ότι δεν πίστευαν στην Επανάσταση του 21. Όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισα να αντιδρώ με άρθρα μου, κυρίως στην εφημερίδα   Εστία, και στο ΦΒ, παρότι δεν είμαι ιστορικός, όπως είναι γνωστό, αλλά αυτά που ανενδοίαστα έβλεπαν το φως εντός της Επιτροπής Ελλάδα 21, είναι σίγουρο ότι   θα τα απέρριπταν ακόμη και μαθητές του δημοτικού.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Ο Μικρός Πρίγκιπας στο Σπίτι των Παραμυθιών - Το Μουσείο Αλλιώς

Εικόνα
  Η παιδική παράσταση Ο Μικρός Πρίγκιπας στο Σπίτι των Παραμυθιών - Το Μουσείο Αλλιώς αποτελεί ένα πραγματικό ταξίδι στον κόσμο της ψυχής, όπου οι λέξεις γίνονται συναίσθημα και η ιστορία μετατρέπεται σε ζωντανό παραμύθι. Με την αφήγηση του Γιώργου Ευγενικού, τη μουσική της Μάρας Καίσαρη και τα εμβληματικά σκηνικά του Αλέκου Φασιανού, η παράσταση συνδυάζει τέχνη και ευαισθησία με έναν μαγικό τρόπο. Ο μικρός πρίγκιπας, αυτό το αιώνιο σύμβολο της αθωότητας και της αναζήτησης του νοήματος της ζωής, ζωντανεύει με τρόπο που συγκινεί και τους μικρούς και τους μεγάλους θεατές. Οι λιτές αλλά ουσιαστικές σκηνοθετικές επιλογές και οι εμβληματικές εικόνες από τα σκηνικά αντικείμενα του Φασιανού μεταφέρουν μια αίσθηση απλότητας που παραπέμπει στην ίδια την ουσία του έργου: να δούμε με την καρδιά και όχι με τα μάτια.
Read more »