Με αφοπλιστική ειλικρίνεια και βαθιά ενσυναίσθηση, η Νατάσσα Χαΐδά μιλά για τη Λόρα, μια ηρωίδα που κινείται ανάμεσα στο χιούμορ και την απόγνωση, στο ρομάντζο και τον φόβο της μοναξιάς. Στη συζήτησή μας, αποκαλύπτει πώς προσέγγισε τη θύελλα αυτού του ρόλου, πώς έχτισε τη χημεία με τον Βίτο και πώς βρήκε την αλήθεια πίσω από την υπερβολή. Μια κουβέντα για τον έρωτα, την ανάγκη να μας δουν και τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο γέλιο και στην ευαλωτότητα, την ουσία δηλαδή της ίδιας της παράστασης. Το έργο ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία, το ρομάντζο και μια υπόγεια συγκίνηση. Ποια από αυτές τις τρεις πλευρές νιώθετε ότι σας «τραβήξε» περισσότερο ως ηθοποιούς και γιατί; Η Λόρα είναι ένα πλάσμα που ζει έντονα, γελάει έντονα, ερωτεύεται έντονα. Αλλά αυτό που με τράβηξε περισσότερο είναι η συγκίνηση. Η κωμωδία είναι το προσωπείο μου, το όνειρο μου, αλλά η συγκίνηση είναι η αλήθεια μου.
