To Θέατρο Παλλάς άνοιξε τις πόρτες του στους μουσικούς του Δρόμου και η σκηνή γέμισε αστέρια

 



Μια ξεχωριστή βραδιά, με άρωμα Αθήνας μιας άλλης εποχής, είχαν την ευκαιρία να ζήσουν χθες βράδυ οι θεατές του Θεάτρου Παλλάς, όπου για πρώτη φορά οι μουσικοί του δρόμου είχαν την τιμητική τους. Έξι νέοι καλλιτέχνες, που μέχρι χθες τραγουδούσαν στις γειτονιές της Αθήνας, ανέβηκαν στη σκηνή ενός ιστορικού θεάτρου και μάγεψαν το κοινό με τις φωνές και τις ερμηνείες τους.

 

Η πρωτοβουλία ανήκει στο Παλλάς, που θέλησε να ανοίξει τις πόρτες του σε νέες φωνές και να δώσει βήμα σε νέους καλλιτέχνες  χαρίζοντάς τους το φως μιας μεγάλης σκηνής.  Υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του μαέστρου Βάιου Πράπα, οι: Έλενα Νάσιου, Άρτεμις Κυριακοπούλου με την Εύη Λιπιάτου, Sidorela Sindy, Άγγελος Αρχανιωτάκης και Σωκράτης Χάρης μας χάρισαν μια μοναδική βραδιά.

 

Οι ερμηνείες τους, βασισμένες σε αγαπημένα ελληνικά τραγούδια άλλων δεκαετιών, δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα γεμάτη νοσταγία αλλά και συγκίνηση που θύμιζε παλιά αθηναϊκή μπουατ. Το κοινό, κάθε ηλικίας, όχι μόνο ανταποκρίθηκε και χειροκρότησε θερμά, αλλά συμμετείχε όλο το βράδυ τραγουδώντας, κάνοντας τη βραδιά ακόμα πιο ξεχωριστή.

 

Πέρα από τη μουσική, η βραδιά είχε και έναν ισχυρό συμβολισμό: την ένωση της καθημερινότητας των δρόμων με τη λάμψη μιας μεγάλης θεατρικής σκηνής. Το Θέατρο Παλλάς, φιλοξενώντας αυτούς τους καλλιτέχνες, έστειλε ένα μήνυμα καλλιτεχνικής εξωστρέφειας και υποστήριξης στο νέο καλλιτεχνικό αίμα, αποδεικνύοντας πως η τέχνη ανήκει σε όλους και μπορεί να ανθίσει παντού.

 

Η αρχή έγινε..

 

Δείτε εδώ βίντεο από τη χθεσινή βραδιά: Link

 

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: «Οδύσσεια» από τον Μικρό Βορρά Μια παράσταση–ταξίδι

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Όταν η φωνή παίρνει τον χώρο: Η Νικολέττα Φιλιππάκη σε μια βραδιά χωρίς άμυνες»

Είδαμε και προτείνουμε: Ύβρις Μια Παράσταση του Νίκου Τουλιάτου για ένα Ρυθμοποιητικό Θέατρο με την ομάδα Ηχοποιοί

Είδαμε και προτείνουμε: «Δεσμώτης» της Νατάσας Σίδερη

Μαρία Φεγγάρη: "Το βιβλίο γράφτηκε από μια προσωπική μου ανάγκη να ακολουθήσω ένα μονοπάτι εσωτερικής ενδοσκόπησης".