Είδαμε και προτείνουμε: Πες της στο κέντρο ελέγχου τηλεοράσεων

 

Πες της του Χρήστου Οικονόμου

Σκηνοθεσία: Αλέξης Βιδαλάκης

Με την Νικολέτα Ντρίζη στο θέατρο ΚΕΤ

Παρακολούθησα χθες ένα πολύ ενδιαφέρον έργο που μου θύμισε τον Οδυσσέα του Τζέιμς Τσόις μέσα από τις περιπλανήσεις του στο Δουβλίνο και τον εσωτερικό, αποκαλυπτικό μονόλογό του. 

Στη δική μας περίπτωση πρόκειται για μια νεαρή κούριερ που διατρέχει όλη την Αθήνα και ενίοτε την επαρχία, αντιμετωπίζει κάθε είδους ανθρώπων και πολλές φορές παράξενες καταστάσεις, τις οποίες καταγράφει σε ένα προσωπικό ημερολόγιο ή κουβεντιάζει με την φίλη της τη Λένα. 

Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης Αθήνας που αποκαλύπτονται μέσα από τα λόγια της: Τη μοναξιά των ανθρώπων, όταν ο κούριερ είναι ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο προσπαθούν να ανταλλάξουν κάποια λόγια ή να έχουν μια σύντομη στιχομυθία. 

Τη λήθη των ανθρώπων, όταν τη μόνη γέφυρα επικοινωνίας αποτελούν τα δέματα και τα γράμματα, τον πόνο των ανθρώπων, όταν το αντικείμενο που λαμβάνεται σχετίζεται με αγαπημένα πρόσωπα, χαρούμενες στιγμές που δεν υπάρχουν πια… 

Μέσα από τον καταλυτικό μονόλογο και την εξαιρετική κινησιολογία της πρωταγωνίστριας, ο θεατής γελά, θυμάται, συγκινείται…

Καταρχήν θέλω να εστιάσω στην καταπληκτική ερμηνεία της Νικολίτσας Ντρίζη η οποία σήκωσε επάξια και με μεγάλη επιτυχία στους ώμους της έναν απαιτητικό μονόλογο!

Δεύτερον, το ρέον και πολύ δυνατό κείμενο του Χρήστου Οικονόμου, το οποίο μεταφέρθηκε επί σκηνής πολύ πετυχημένα από τον σκηνοθέτη Αλέξη Βιδαλάκη.

Τρίτον, την κίνηση, το φωτισμό και τη μουσική που πλαισιώνουν και νοηματοδοτούν το έργο, και τη συγκίνηση που διαφαίνεται, καθώς, κατά τη γνώμη μου, παρουσιάζονται και προσωπικά στοιχεία τα οποία ο θεατής εντοπίζει στην πορεία του έργου! 

Της Μαρίας Κουμαριανού, 02/04/2025