Είδαμε και προτείνουμε: ΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες

 Απόψε παρακολούθησα μία πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση που προσπάθησε να αναδείξει τα καθημερινά βιώματα των γυναικών,που χαρακτηρίζονται συνήθως απλά ή ασήμαντα στην ελληνική πατριαρχική κοινωνία.Επί σκηνής συναντιούνται πέντε γυναίκες που μας διηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες και άλλωτε συμφωνούν,άλλωτε διαφωνούν,άλλωτε αυτοσαρκάζονται ή γελούν,άλλωτε πέφτουν ,αλλά προσπαθούν να σηκωθούν και συνεχίσουν..

Η ιστορία βασίζεται στην Μαρίκα που έζησε στην δεκαετία του 1930 έως τις αρχές του 21ου αιώνα.Ταυτόχρονα παρακολουθούμε ηχητικά ντοκουμέντα για την Μαρίκα που είναι η βασική ιστορία και επάνω σ αυτήν η παράσταση αφηγείται ιστορίεςδιαφόρων γυναικών,που έζησαν σε βίαια ,νοσυρά και τοξικά περιβάλλοντα.Γιατί δυστυχώς πάντα η γυναίκα έπρεπε να υποτάσσεται στον άντρα είτε είναι πατέρας,αδελφός,σύζυγος...
Το άσχημο είναι ότι θεωρούνταν φυσιολογικό.

Πιστεύω ότι είναι μια παράσταση που αξιζει να την δει κάθε γυναίκα και όλες μαζί τελικά να αγωνιστούμε για να αλλάξει η ζωή των γυναικών προς το καλύτερο,διότι δυστυχώς ακόμη και σήμερα ζούμε σε πατριαρχική κοινωνία και γι αυτό βλέπουμε πολύ ενδοοικογενειακή βία εις βάρος των γυναικών ,ακόμη και δολοφονίες τους
.
Ευχαριστώ πολύ το Open Mind για την ευκαιρία που μου έδωσε να δω αυτή την παράσταση που σου δημιουργεί πολλούς προβληματισμούς και κατά την διάρκεια της παράστασης, διότι οι ερμηνείες των πέντε ηθοποιών είναι εκπληκτική και σε κάνουν να την ζεις,αλλά και μετά το τέλος της παράστασης.

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές
Φλώρα Ματτέ (edited)


Θέατρο ΕΛΕΡ - Ελένη Ερήμου | «Σκηνή Ελπίς»

Από 08.05 έως 02.06.24

 

ΜΑΡΙΚΕΣ

#δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες



 

μια επί σκηνής συνάντηση για τις έμφυλες διακρίσεις

5 γυναίκες αφηγούνται

 

Η παράσταση εκκινεί από την ιστορία της ΜΑΡΙΚΑΣ, μιας γυναίκας που έζησε στην ελληνική επαρχία από τη δεκαετία του ’30 έως και τις αρχές του 21ου αιώνα. Το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται στα νεανικά της χρόνια –τα οποία συνέπεσαν με την περίοδο του Εμφυλίου– και τις κρυφές συναντήσεις με τον μεγάλο της έρωτα, ο οποίος ήταν αντάρτης στα γύρω βουνά. Ακολούθησε γάμος από προξενιό˙ για να ξεπλύνει την «ντροπή».

Η ζωή της άγνωστης αυτής γυναίκας αποτελεί την αρχή της δικής μας ιστορίας. Πραγματοποιήσαμε έρευνα*, διεξάγαμε συνεντεύξεις και καταγράψαμε προσωπικές μαρτυρίες γυναικών από διαφορετικές πόλεις στην Ελλάδα και με διαφορετικό κοινωνικό υπόβαθρο. Τα ηχητικά ντοκουμέντα από την ιστορία της ΜΑΡΙΚΑΣ αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της παράστασης, που στόχο έχει να αναδείξει το υλικό των συνεντεύξεων. Με βάση τις μαρτυρίες, η παράσταση αφηγείται ιστορίες γυναικών, που στην πλειονότητά τους υπήρξαν σε βίαια, νοσηρά και τοξικά περιβάλλοντα. Μέσα από τις αφηγήσεις, το χιούμορ και τις προσωπικές τους ανατάσεις, την ευαισθησία και τον αυτοσαρκασμό τους αποτυπώνεται το ατομικό και συλλογικό γυναικείο βίωμα.

Η εμβόλιμη χρήση λογοτεχνικών αναφορών, μουσικής και βίντεο, ενισχύουν τη σκηνική αφήγηση.

Η παράσταση θεματοποιεί τα αφανή καθημερινά βιώματα –λόγω των έμφυλων ανισοτήτων– και ανιχνεύει τα ταυτοτικά στερεότυπα, από την εποχή του Εμφυλίου έως σήμερα. Οι μαρτυρίες ως τεκμήρια,αναδεικνύουν τον αντίλογο στο κοινωνικό παρόν, τους πόλους, τα άκρα και την ταλάντευση μέσα στην Ιστορία.

Μια συνάντηση γυναικών. Μια συλλογική αναζήτηση και περιπλάνηση εντός και εκτός σκηνής. Γυναίκες γήινες, ακίνητες κι άλλοτε μετέωρες. Εκπορευόμενες από το παρελθοντικό τους τραύμα, πέφτουν και σηκώνονται, διαλύουν, γκρεμίζουν, ξαναχτίζουν. Γυναίκες «Ά-τοπες» στο παρόν, σταδιακά όμως περιπλανώμενες προς την εύρεση νέου τόπου, ενός συλλογικού τοπίου.

Την παράσταση συνοδεύουν δωρεάν θεατροπαιδαγωγικά εργαστήρια για το κοινό που την παρακολούθησε, επιχορηγούμενα από τον γαλλικό φορέα Mediterranean Women’s Fund.


Σκηνοθετικό σημείωμα:

Η παράσταση ΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες, επιδιώκει να αναδείξει τα καθημερινά βιώματα των γυναικών, που χαρακτηρίζονται συνήθως ως απλά ή ασήμαντα στην ελληνική πατριαρχική κοινωνία. Επί σκηνής συναντιούνται πέντε γυναίκες: ακούνε, μιλούν, συμφωνούν, διαφωνούν, αυτοσαρκάζονται, υποστηρίζουν –η μία την άλλη–, παίζουν, χτίζουν, κρύβονται, ανοίγουν δρόμους, βοηθούν, γελούν, πέφτουν και σηκώνονται· συνεχίζουν.

Οι ηθοποιοί φέρουν τα λόγια και τις εμπειρίες συνεντευξιαζόμενων γυναικών από διαφορετικούς τόπους της Ελλάδας, σε έναν εξαιρετικά ανοίκειο και «ψυχρό», «υπό κατασκευή» χώρο. Δεν βολεύονται. Μέσα σε αυτόν αναζητούν τη θέση τους˙ γι’ αυτό τον οικοδομούν και τον μεταμορφώνουν. Συνομιλούν με τα σκηνικά υλικά και δημιουργούν συμβολικές εικόνες, «γλυπτά», χάος και τάξη.

Τα ηχητικά ντοκουμέντα, που αφορούν την ιστορία της πρωταρχικής, για εμάς, Μαρίκας, εκείνης που αποτέλεσε το ερέθισμα για να ερωτηθούν και άλλες γυναίκες και τελικά να μιλήσουν, γίνονται η αφορμή για τις σκηνικές αφηγήσεις, οι οποίες συνδιαλέγονται με εμβόλιμα λογοτεχνικά αποσπάσματα και βίντεο.

Το ηχοτοπίο της παράστασης συνθέτουν παραδοσιακά τραγούδια, τα οποία ντύνουν τις στιγμές κορύφωσης των σύγχρονων αφηγήσεων, και πειραματικοί αυτοσχεδιασμοί σύγχρονης μουσικής. Από κοινού αναδεικνύουν τη διαχρονικότητα των γυναικείων βιωμάτων.

Η παράσταση ΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες προβάλλει τη μοναδικότητα κάθε γυναίκας που διαχρονικά παραγκωνίζεται, παρόλο που διατρέχει κάθε ιστορία μέσα στην Ιστορία. Απευθύνεται σε ενήλικο και εφηβικό κοινό με στόχο την ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση των θεατών-τριών στα ζητήματα έμφυλης ανισότητας.


Ταυτότητα παράστασης:

Σύλληψη ιδέας: Κατερίνα Αδαμάρα

Κείμενο: Κατερίνα Αδαμάρα, Γιώλικα Πουλοπούλου, Κατερίνα Τουκμενίδου, Βάλια Τσιριγώτη

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Αδαμάρα, Γιώλικα Πουλοπούλου

Δραματουργία: Κατερίνα Τουκμενίδου

Σκηνικός χώρος & Κοστούμια: Ευγενία Γραμμένου

Σχεδιασμός φωτισμού: Ιωάννα Ζέρβα

Μουσική διδασκαλία & επιμέλεια: Στέλλα Γκρήγκοβιτς

Πρωτότυπη μουσική: Στέλλα Τέμπρελη

Σχεδιασμός video: Ευγενία Γραμμένου

Καλλιτεχνική/Επιστημονική συνεργάτις: Βάλια Τσιριγώτη

Βοηθός σκηνοθεσίας: Ιωάννα Μοσχούρη

Φωτογραφίες & teaser: Μάριος Παραδείσης

Σχεδιασμός αφίσας: Μάκης Γαλανής

Οργάνωση & εκτέλεση παραγωγής: Ηλιάνα Καλαδάμη

Βοηθός παραγωγής: Ειρήνη Γοζαδίνου

Παραγωγή: Τέχνες στο μίξερ - παραστατικές τέχνες

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

 

Επί σκηνής:      
Ιωάννα Ζέρβα

Μαίρη Λογοθέτη

Αρετή Μακρολειβαδίτη

Άννα Μαργαριτίδου

Μαρία Ελένη Παπατριανταφύλλου

 

teaser: https://youtu.be/yBj_RgDp3j8

 

Πληροφορίες:

Θέατρο ΕΛΕΡ - Ελένη Ερήμου: Φρυνίχου 10, Αθήνα 105 58, 21 1735 3928

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: 

Τετάρτη 08/05 με Κυριακή 12/05 στις 21.30 & Σάββατο 11/05 στις 19.00 (απογευματινή)

Σάββατο 18/05 και Κυριακή 19/00 στις 21.30 & Σάββατο 18/05 στις 19.00 (απογευματινή)

Παρασκευή 24/05 με Κυριακή 26/05 στις 21.30 

Παρασκευή 31/05 με Κυριακή 02/06 στις 21.30

 

Κατάλληλη άνω των 16 ετών

 

Τιμές εισιτηρίων:15€ (γενικής είσοδος), 12€ (Φοιτητικό - Άνω των 65 ετών-Κάρτα ανέργων-ΑΜΕΑ και Συνοδός- Ατέλειες Ανώτερων Δραματικών Σχολών, ΣΕΗ, Θεατρολογίας )

Ομαδικό εισιτήριο / 20 άτομα: 10€

 

Προπώληση: https://www.more.com/theater/marikes-denprokeitaigiadiasimespersones/

 

Παράλληλα, θα εξελίσσονται θεατροπαιδαγωγικά εργαστήρια για άτομα άνω των 16 ετών: ΣΤΟΥΝΤΙΟ, Οικονόμου 3, 1 0683, Εξάρχεια, Αθήνα

Η συμμετοχή στα εργαστήρια είναι δωρεάν.

Θεατροπαιδαγωγοί: Ειρήνη Γοζαδίνου, Ιωάννα Μοσχούρη

Πληροφορίες / Δηλώσεις συμμετοχής: +30 698 1852886, +30 697 6001089

 

Ευχαριστούμε θερμά τη Λαμπρινή Καρακώστα για την παραχώρηση του τραγουδιού, Ακούγομαι; στο teaser από τον ομώνυμο δίσκο, 2019˙

 

Υπό την αιγίδα και σε χρηματοδότηση το Υπουργείο Πολιτισμού 2023-2024, για 15 παραστάσεις. 

 

*Η έρευνα και το πρωτογενές υλικό για την παράσταση ΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες, προέκυψε από συνεντεύξεις γυναικών σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, ως κομμάτι του εφηβικού θεατροπαιδαγωγικού προγράμματος “Μ.Α.Ρ.Ι.Κ.Α._Μίλα. Άκου. Ρώτα. Ιστόρησε. Κατανόησε. Άλλαξε” που υλοποιήθηκε από την Α.Μ.Κ.Ε. Τέχνες στο μίξερ υπό την αιγίδα και χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού 2022-2023.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημήτρης Καλπογιαννάκης: "Το γεγονός πως ‘’άνοιξα’’ τα εσώψυχά μου και όπως γράφω στον πρόλογο "εκτίθεμαι’’ στα μάτια των αναγνωστών ήταν η πρόκληση και ο προβληματισμός προς τον εαυτό μου".