Η σκηνοθέτιδα και οι πρωταγωνιστές της παράστασης “4 Ever” μας μιλούν σε μια συλλογική συνέντευξη για την παράσταση και όχι μόνο!
«4 EVER»». Μιλήστε μου για αυτή τη παράσταση.
Ερμίνα: To 4 EVER είναι από τα έργα «στοίχημα» για μένα! Δεν το εγκατέλειψα από τότε που το πρωτοδιάβασα, μόλις είχε πάρει το πρώτο βραβείο Νέου Δημιουργού ο Γιώργος Ηλιόπουλος γι ’αυτό! Έκτοτε παρέμεινε στο συρτάρι μου με την επιθυμία κάποτε να παίξω ή να σκηνοθετήσω. Και ιδού…Είναι από αυτά τα έργα που η αλήθεια ερεθίζει βαθιά όλες τις αισθήσεις. Εξεγείρονται όλες με τρόπο ασύλληπτο. Το άγγιγμα, οι μυρωδιές οι γευστικοί κάλυκες, η ακοή και η «ανυπακοή», όλα όσα βλέπουμε και η αποφευκτικότητα να τα δούμε, μη διαταράξουν την υποτιθέμενη νηνεμία. Που ανδεν προέρθει μετά από την μπόρα συνήθως αποτελεί μια ψευδή συνθήκη.Με τέτοια έργα ο πιο σπουδαίος «εξοπλισμός» σου είναι μόνο Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Η παντοτινή μου αγωνία είναι να «μιλήσω» το συγγραφέα, να τον ανακαλύψω, να βρεθώ στο σύμπαν του, να μη βολευτώ στο δικό μου, να ξεδιπλώσω με σεβασμό την ευθραυστότητα του, να γίνω προσκεκλημένη στο «συμπόσιο» του, με ευφυία να εισχωρήσω στους συμβολισμούς του…Και να ανακαλύψω κυρίως τον ασυνείδητο κόσμο του.
Ποιοι είναι οι συντελεστές της παράστασης και τι πρόκειται να δούμε;
Ερμίνα:
Βλοτίνα: Το ποτέ και το πάντα είναι δύο λέξεις που δε πρέπει να έχουν σιγουριά. Νομίζω ότι κρατάει μια στιγμή. Την ώρα που ειπώνεται. Καθόλου και αιώνια .
Νικόλας: Οι συναντήσεις με άλλους ανθρώπους αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στη ζωή μας. Οι αλληλεπιδράσεις με τους άλλους μας διαμορφώνουν. Ακόμα και όταν οι δρόμοι μας χωρίζουν και δεν συναντιόμαστε ξανά, έχουμε ήδη ένα δικό τους "για πάντα" μέσα μας, που θα μας καθορίζει.
Ερμίνα: Το για «ΠΑΝΤΑ» κρατάει για μια στιγμή…
Ένα έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου σε σκηνοθεσία Έρμίνας Κυριαζή. Πώς νιώθετε που είστε μέλος αυτής της παράστασης;
Νικόλας: Το να μετράω πλέον τα πράγματα με το συναίσθημα, αποτελεί έναν τρόπο ζωής που με οδηγεί προς την ευτυχία. Το μόνο που ξέρω είναι πως η θερμοκρασία του σώματος μου αυξάνεται από ενθουσιασμό κάθε φορά που πλησιάζω το θέατρο, για να παίξω στην παράσταση και να συναντήσω αυτούς τους υπέροχους συνεργάτες και καλλιτέχνες.
Βλοτίνα: Είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για αυτή τη συνεργασία διότι είναι φτιαγμένη από συντελεστές που είχαν το έργο αυτό καιρό στο μυαλό τους και το αγκάλιασαν όλοι με πολλή αγάπη και δημιουργία. Από τη πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε η Ερμίνα βούτηξε σε αυτό με πολύ νοιάξιμο, αγάπη για τη δουλειά αυτή και μας παρέσυρε όλους σε αυτό, το αγκάλιασε και το πίστεψε. Είναι μια συνεργασία συλλογική όμως η σκηνοθέτης μας έβαλε το θεμέλιο λίθο ώστε να δέσουν όλα αρμονικά και να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα. Ο Νικόλας ο Στραβοπόδης δίνει τον καλύτερο του εαυτό και όλοι οι συντελεστές έχουν βάλει ψυχή στο έργο και την εύστοχη πινελιά του ο καθένας με πολύ προσωπική δουλειά.
Βλοτίνα, θέατρο, χορός. Νέα Υόρκη, Λονδίνο. Πως ήταν η εμπειρία σας και πως νιώθετε που είστε πάλι στην Έλλάδα;
Βλοτίνα: Έχω ταξιδέψει αρκετά με το χορό και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μέσω αυτής της τέχνης γνώρισα μέρη και ανθρώπους που με βοήθησαν να εξελιχθώ και στην τέχνη μου και στη ζωή. Οι εμπειρίες που μάζεψα είναι βαθιά ριζωμένες μέσα μου και άλλαξαν τη ζωή μου. Δε θα τις άλλαζα με τίποτα. Η Ελλάδα είναι το μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα όμως όπου γης και πατρίς. Σε κάθε μέρος που πήγα υπήρχε πάντα η Ελλάδα μέσα μου όμως εάν πας σε ένα μέρος και λησμονείς τη χώρα σου και τη μεταφέρεις εκεί δε θα μπορέσεις ποτέ να γευτείς νέες εμπειρίες. Γύρισα όμως ποτέ δε λέω όχι σε νέες περιπέτειες!
Ερμίνα για εσένα η μετάβαση από την Κύπρο στην Ελλάδα τι σηματοδοτεί;
Ερμίνα: Η μετάβαση στην Ελλάδα είναι απλά, η «συνέχεια»…Έπαψα
να μπερδεύω την εντός μου ανησυχία για εξέλιξη με
φιλοδοξία, όπου με καλεί η ανάγκη μου θα πάω. Πιστεύω
στους κύκλους της ζωής. «Πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ
δε χορταριάζει.» Άλλωστε τη ζωή και το θέατρο εμείς
τα χρειαζόμαστε όχι αυτά εμάς!
Για εσένα Νικόλα πώς είναι το να μοιράζεσαι ανάμεσα στους ρόλους του σεναριογράφου και του ηθοποιού;
Νικόλας: Θα απαντήσω με μια παρομοίωση. Ο σεναριογράφος είναι σαν προπονητής μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, που γνωρίζει καλά τους παίκτες του, έχει στρατηγική για όλο τον αγώνα και πρέπει να σχεδιάσει κάθε κίνηση και το αντίκτυπο της. Όλα τα βλέπει σε ένα γενικό πλάνο και σκέφτεται πότε είναι η καλύτερη στιγμή να μπει το γκολ για να συναρπάσει τους θεατές. Ο ηθοποιός, από την άλλη, συμπεριφέρεται σαν ποδοσφαιριστής που βλέπει το παιχνίδι σε κοντινό πλάνο, μέσα από τα μάτια του που έχει την αγωνία να δώσει πάσα με ακρίβεια και να εκτελέσει άψογα το πέναλτι… και γιατί όχι να βάλει και γκολ.
Έχετε κοινά με τους ήρωες που υποδύεστε;
Βλοτίνα: Η Δήμητρα είναι ένα πλάσμα που διψάει για αγάπη και βρίσκοντας το άλλο της μισό σε νεαρή ηλικία δεσμεύεται εφ'όρου ζωής σε αυτό μέχρι που φτάνει στα άκρα για να μην αλλάξει ότι έχει χτίσει χρόνια . Εκεί μου "τα χαλάει" λίγο όμως στο σύνολο της είναι μια γυναίκα που έχει ερωτευτεί βαθιά τον άνθρωπο που είναι δίπλα της και με αυτό το έναυσμα προσπαθώ να δικαιολογήσω κάποιες απ' τις αντιδράσεις της . Εκεί που είναι ακέραιη σε κάποιες σκέψεις η πράξεις γίνεται δεικτική , εκεί που είναι υποχωρητική ξαφνικά η ειρωνεία της σε τσακίζει , εκεί που είναι αστεία , σεξουαλική ,γίνεται γκρινιάρα και άχαρη, ήρεμη αλλά και ταύρος εν υαλοπωλείο, τις βγαίνουν όλες οι αντιθέσεις μαζί. Εκεί ισως σε κάποια σημεία ταυτίζομαι εν μέρει όχι όμως στα άκρα της. Ίσως να ταυτίζομαι στο τέλος του έργου πιο πολύ με εκείνη διότι υποχωρεί άνευ όρων σχεδόν παρ' όλα όσα έχουν συμβεί για να σώσει κάτι που θεωρεί ως ιδανικό. Την αγάπη . Αυτό είναι ένα απ' τα τρωτά μου σημεία κι ας μην έχω οικογένεια η ίδια . Θα υποχωρούσα απέναντι στον έρωτα ; Ναι .. θα περνούσα στην όχθη που περνάει εκείνη; Όχι . Αλλά κρατάω μικρό καλάθι. Θα σας πω εν καιρώ.
Νικόλας: Δεν έχω δυστυχώς κοινά με τον Ανδρέα που υποδύομαι! Τον θαυμάζω όμως απεριόριστα. Έχει κάνει καλές σπουδές και έχει πετύχει επαγγελματικά. Είναι οικογενειάρχης, ευκατάστατος, αυτοδημιούργητος, έχει χιούμορ, είναι πιστός, ειλικρινής, ξέρει να κάνει υποχωρήσεις, … έχει όμως ένα μεγάλο ελάττωμα, είναι απίστευτα ρομαντικός! Ήρθε η στιγμή λοιπόν, λίγο πριν τα 40, να τα τινάξει όλα στον αέρα!
Έχετε ξεχωρίσει κάποια συνεργασία;
Ερμίνα: Οι συνεργασίες είναι πάντα «ιεροτελεστίες». Πως να τις
ξεχωρίσεις και να τις κατατάξεις; Και είμαι πολύ ευγνώμων
για αυτές. Ευχαριστώ πολύ το Μάνο Καρατζογιάννη και το
ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑΘΜΟΣ που το ένιωσα σπίτι μου! Το Νίκο Μάκκα για
την εμπιστοσύνη. Το θέατρο VAULT, το Δημήτρη Καρατζιά και
το Μάνο Αντωνιάδη. Πάντα θα είμαι ευγνώμων στο Βασίλη
Κατσικονούρη για τη «σιωπηρή συνομωσία» και τη στήριξη.
Και στην Κατερίνα Θεοδωράτου που είναι πηγή έμπνευσης και
διορατικότητας.
Νικόλας: Όπως και στους έρωτες έτσι και στις συνεργασίες, η καλύτερη συνεργασία είναι αυτή που ζω τώρα! Το 4EVER! Είναι η πιο ιδανική συνθήκη που έχω βρεθεί ποτέ. Είμαι με ανθρώπους που αγαπάω και υποκλίνομαι στο ταλέντο τους. Νιώθω ότι αυτή η δουλειά, με άλλαξε και με προχώρησε ως ηθοποιό. Και όλο αυτό έγινε με αγάπη και με πίστη.
Μελλοντικά σχέδια.
Ερμίνα: Μου αρέσει να «αυτοσχεδιάζω» το μέλλον μου θέλω να
αποτελεί παρών
Νικόλας: Γράφω σενάρια στη νέα σειρά του Open με τίτλο "Σαν Ψέμα", με πρωταγωνιστές την Κατερίνα Γερονικολού και τον Νίκο Πολυδερόπουλο.
Βλοτίνα: Θα ήθελα να κάνω μια παράσταση χορού . Μου έχει λείψει πολύ . Για το άμεσο μέλλον εύχομαι η παράσταση αυτή να συνεχίσει το ταξίδι της διότι τη χαίρομαι πολύ και ακόμη έχει δρόμο.
Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.
Νικόλας: Οι καλύτερες αποδράσεις γίνονται μέσα από τις λέξεις. Μια και μόνο φράση μπορεί να ανοίξει πύλες που ήταν κλειστές για αιώνες! Σας εύχομαι μακρινά και πολυτάραχα ταξίδια!
Ερμίνα: Δεν τα πολυκαταφέρνω με τους διδακτισμούς και «τα
μηνύματα». Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους ανθρώπους που θυσιάζουν πέντε
λεπτά από το χρόνο τους για μας. Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε
όλους εσάς που με προσωπικό κόστος δίνετε απλόχερα για τη
τέχνη.
Βλοτίνα: Να ονειρεύονται, να αγαπούν και να βουτούν πάντα στη σύνδεση με το μέσα τους . Να εκφράζονται. Να δείχνουν τα τρωτά τους σημεία .Να μη χάνουν την ακεραιότητα τους και να τολμούν.Να ταξιδεύουν .Κλισέ αλλά το ξεχνάμε . Κάπου στο χάος της ανθρώπινης φύσης υπάρχει και διέξοδος. Να απολαμβάνουν και το φώς και τη σκιά. Κάθε στιγμή στη ζωή μας είναι τέχνη, ακόμα και ο τρόπος που θα απολαύσουμε τον καφέ μας η μία παράσταση η ένα βλέμμα. Να έχουν πίστη. Κάντε το "ταξίδι" με όλο το πάθος που αντέχετε.. κι ακόμη παραπάνω.»
Της Αλεξίας Βλάρα, 11/5/2024
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ:
https://theatromusicbooks.blogspot.com/2024/04/4-ever-17-vault.html
.png)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου