Νάσος Αρώνης - "Τα μπλουζ της Δευτέρας". Τραγουδούν: Ρ. Αντωνοπούλου, Π. Φραγκιαδάκης, Σπ. Γραμμένος, Κ. Γεωργακοπούλου, Ελ. Κατσούλη, Μ. Ατσάλης

 

 

ΝΕΟ ΑΛΜΠΟΥΜ 

Νάσος Αρώνης
"Τα μπλουζ της Δευτέρας"

    Μουσική/στίχοι: Νάσος Αρώνης 

Τραγουδούν

(με τη σειρά που ακούγονται στο άλμπουμ):

Ρίτα Αντωνοπούλου
Πάνος Φραγκιαδάκης  
Σπύρος Γραμμένος 
Κατερίνα Γεωργακοπούλου 
Ελένη Κατσούλη 
Μιχάλης Ατσάλης

 
Τον Νάσο Αρώνη τον γνωρίσαμε ως στιχουργό, μέσα από τα τραγούδια του που έχουν τραγουδήσει η Ρένα Μόρφη, ο Δημήτρης Μπαλογιάννης, ο Μιχάλης Ατσάλης και η Ιουλία Καραπατάκη.
 
Με “Τα μπλουζ της Δευτέρας” τον γνωρίζουμε και ως τραγουδοποιό, στο νέο αυτό άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε από την Fishbowl Music Tank, πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά ως συνθέτης και στιχουργός.
 
Τα τραγούδια ερμηνεύει μια σπουδαία ομάδα φωνών: 
Ρίτα Αντωνοπούλου, Πάνος Φραγκιαδάκης, Σπύρος Γραμμένος, Κατερίνα Γεωργακοπούλου, Ελένη Κατσούλη, Μιχάλης Ατσάλης
 
Το "Αντέχω λίγο έρωτα ακόμα" με τη Ρίτα Αντωνοπούλου και το ομότιτλο " Τα μπλουζ της Δευτέρας" με τον Σπύρο Γραμμένο  που κυκλοφόρησαν πρώτα έχουν κάνει ήδη αίσθηση.
Ο Πάνος Φραγκιαδάκης τραγουδάει το καθαρό blues “Σε θέλω πάλι” και ο Μιχάλης Ατσάλης το μαγικό “Δευτέρα απόγευμα” σε μουσική δική του.
Δύο ακόμα γυναικείες φωνές, στο "Μια στιγμή", μια τρυφερή μπαλάντα με την Ελένη Κατσούλη και στο "Τι να σε φέρνει", ένα ατμοσφαιρικό jazz κομμάτι με την Κατερίνα Γεωργακοπούλου.
Το album συμπληρώνουν το πραγματικά υπέροχο “Ποιος θα μου πει μια ιστορία” και το “Ακόμα δεν της το 'χω πει” τα οποία ερμηνεύει ο ίδιος ο δημιουργός τους.

Η Δευτέρα εμφανίζεται ξανά και ξανά στα τραγούδια, σα να τα συνδέει. Όπως λέει ο Νάσος: "αγαπώ τις Δευτέρες, είναι ημέρες έναρξης και οργάνωσης γιατί συχνά χάνομαι τα σαββατοκύριακα. Τις αγαπώ επίσης επειδή όλοι τις μισούν κι αυτό το βρίσκω πολύ άδικο".

Τραγούδια με ένα ύφος δικό τους, τραγούδια ανεπιτήδευτα, ευαίσθητα και ειλικρινή, που λένε ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι οι δικές μας.
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".