Περηφάνια και Προκατάληψη || οι πρώτες φωτογραφίες από την παράσταση

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Αλκυονίς στις 14 Φεβρουαρίου, ανήμερα της νύχτας των ερωτευμένων, η πρεμιέρα μίας από τις πιο δυνατές ερωτικές ιστορίες όλων των εποχών. Η πρώτη θεατρική μεταφορά της διάσημης νουβέλας της Τζέιν Όστεν «Περηφάνια και Προκατάληψη» στην Ελλάδα, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία εισπράττοντας τη θερμή ανταπόκριση του κόσμου και το παρατεταμένο χειροκρότημά της κατάμεστης αίθουσας. Δείτε εδώ τις πρώτες εικόνες από την παράσταση και προμηθευτείτε έγκαιρα τα εισιτήριά σας στο https://www.viva.gr/tickets/theatre/alkionis/perifania-kai-prokatalipsi.

Θέατρο Αλκυονίς

ΤΖΕΗΝ ΟΣΤΕΝ

ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ

Σκηνοθεσία Ιόλη Ανδρεάδη

Πρεμιέρα 14 Φεβρουαρίου 2020

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΕ ΥΨΗΛΗ ΑΝΑΛΥΣΗ https://www.dropbox.com/sh/in0kfcd8xcv0lkc/AACkIDcWUpp76tsSszVuKD4Pa?dl=0

Οι ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ παρουσιάζουν στο Θέατρο Αλκυονίς τη διάσημη νουβέλα της Τζέιν Όστεν «Περηφάνια και προκατάληψη» σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη. Μία από τις πιο δυνατές ερωτικές ιστορίες όλων των εποχών παίρνει σάρκα και οστά για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή, σε πρωτότυπη διασκευή της ίδιας με τον Άρη Ασπρούλη. Στο ρόλο της Ελίζαμπεθ Μπέννετ η Ευγενία Δημητροπούλου. Μίστερ Ντάρσυ ο Δημήτρης Μοθωναίος. Πρωταγωνιστούν Αγησίλαος Μικελάτος, Ελεάννα Καυκαλά και ο Κώστας Φαλελάκης. Πρεμιέρα στις 14 Φεβρουαρίου 2020, τη νύχτα των ερωτευμένων.

Η πλοκή

Η ανεξάρτητη Ελίζαμπεθ και η αθώα Τζέιν, οι μεγαλύτερες κόρες της οικογένειας Μπένετ, προσπαθούν να ανακαλύψουν την ευτυχία και τον έρωτα μέσα στους κοσμικούς κύκλους της επαρχιακής Αγγλίας.  Όταν στην μικρή τους πόλη φτάνουν για διακοπές δύο νεαροί και πλούσιοι αριστοκράτες, ο υπερόπτης κύριος Ντάρσυ και ο δανδής φίλος του, κύριος Μπίνγκλεϋ, η μικρή κοινωνία της περιοχής αναστατώνεται και ανάμεσα στις οικογένειες που έχουν ανύπαντρες κόρες αναπτύσσεται έντονος ανταγωνισμός για το ποιες θα κερδίσουν τους δυο περιζήτητους γαμπρούς.  

Ο περήφανος χαρακτήρας των ηρώων και οι κοινωνικές τους προκαταλήψεις, θα προκαλέσουν μια σειρά από παρεξηγήσεις, ματαιώσεις, αστείες και συγκινητικές στιγμές, πείσμα, μίσος, θυμό και απογοήτευση. Μέχρι τη στιγμή που η περηφάνια της μιας πλευράς και η προκατάληψη της άλλης υποχωρήσουν, μπροστά στον αληθινό, τον μεγάλο, τον ατόφιο έρωτα που γεννιέται όταν οι άνθρωποι συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους και μπορούν να παραδεχτούν τα αληθινά τους συναισθήματα.

Λίγα λόγια για το έργο

Το «Περηφάνια και Προκατάληψη» γράφτηκε το 1797 από την Τζέιν Όστεν σε ηλικία μόλις 22 ετών και παρόλα αυτά αποτελεί το δεύτερο σε σειρά δημοσίευσης έργο της, μετά το «Λογική και Ευαισθησία». Είναι το διασημότερο και επιδραστικότερο μυθιστόρημα της σπουδαίας βρετανίδας συγγραφέως, ωστόσο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1813, δηλαδή 16 χρόνια μετά τη συγγραφή του, καθώς δεχόταν συνεχώς την απόρριψη των εκδοτικών οίκων της εποχής. Ο πρώτος τίτλος -και πολύ προφητικός για την ίδια τη συγγραφέα και τις απορρίψεις που υφίστατο- ήταν «Πρώτες Εντυπώσεις».

Πέρα από κάθε ανάλυση, το «Περηφάνεια και Προκατάληψη» αποτελεί κυρίως μια σπουδή της μοίρας της γυναίκας σε μια κοινωνία όπως αυτή του 18ου αιώνα, οπού ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστεί κοινωνικά με ίσους όρους, δηλαδή ως άνθρωπος με κρίση, απόψεις και επιλογές, χαρακτηριστικά που αποδίδονταν αποκλειστικά στους άντρες. 

Χαρακτηριστικότερο όλων το γεγονός ότι η ίδια η συγγραφέας αναγκαζόταν να υπογράφει τα περισσότερα από τα μυθιστορήματά της με αντρικό ψευδώνυμο για να βρίσκουν εκδοτικό αποδέκτη.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Η διασκευή αυτή της κλασικής νουβέλας της Τζέιν Όστεν «Περηφάνια και Προκατάληψη» που πραγματοποιήσαμε με τον Άρη Ασπρούλη και με τη συνδρομή της δραματολόγου Μαριλένας Παναγιωτοπούλου, γράφτηκε με γνώμονα τις ανάγκες του θεάτρου ως είδος και φόρμα έκφρασης, σε σχέση με την αφήγηση μιας ιστορίας. Ανάγκες ξεκάθαρα διαφορετικές από αυτές της λογοτεχνίας ή του σινεμά.

Ταυτόχρονα, γράφτηκε και ως παραγγελία των Θεατρικών Σκηνών, για τον συγκεκριμένο, φορτισμένο ιστορικά χώρο. Το καινούριο Θέατρο Αλκυονίς, που προϋπήρχε ως ιστορικός κινηματογράφος της Πλατείας Βικτωρίας.

Άρα οι δύο στόχοι της διασκευής ήταν να επιτευχθεί – πρακτικά, θεατρικά – η σύνθεση μιας καθαρής ιστορίας, που συμπυκνώνει με εντελώς άλλο τρόπο τη μυθιστορηματική γραφή, προτάσσοντας για παράδειγμα την ανάγκη για εμβάθυνση στους χαρακτήρες, και, ταυτόχρονα, η συγκέντρωση στο «μάτι» του θεατή να επικεντρώνεται πάνω σε μια σκηνή θεάτρου που είχε φτιαχτεί για να φιλοξενεί μια οθόνη για κινηματογραφικές προβολές.

Οι ίδιοι οι στόχοι οδήγησαν και στην επιλογή να κρατηθούν πέντε κεντρικοί χαρακτήρες από το πρωτότυπο, να αναπτυχθούν, να βαθύνουν και να αναπαρασταθούν, για να αφηγηθούν τον πυρήνα της ιστορίας του. Και μερικοί από τους υπόλοιπους κεντρικούς χαρακτήρες να μνημονεύονται όταν χρειάζεται, για να εξυπηρετούν τη νέα, θεατρική, αφήγηση. Έχει επιλεγεί μια έμφαση στην ερωτική ιστορία του κεντρικού ζευγαριού, της Ελίζαμπεθ Μπέννετ και του Κυρίου Ντάρσυ, σε παράλληλη ανάπτυξη τούς συντροφεύουν η Τζέιν Μπέννετ και ο Κύριος Μπίγκλεϋ, ενώ το ζευγάρι των γονέων Μπέννετ εκπροσωπείται εδώ από τον πατέρα, τον Κύριο Μπέννετ, ο οποίος συνδιαλέγεται με τη νεκρή πια Κυρία Μπέννετ με όχημα έναν πίνακα που την απεικονίζει, καταστρώνοντας από κοινού με αυτό τον σχεδόν μεταφυσικό / αναμνησιακό / εσωτερικό τρόπο τα σχέδιά τους για την αποκατάσταση των ανύπαντρων θυγατέρων τους.

Η επιλογή αυτή πριμοδοτεί και την εμφάνιση τριών πτυχών του έρωτα: τον έρωτα μετ’ εμποδίων δυο πολύ περήφανων ανθρώπων (της Ελίζαμπεθ Μπέννετ και του Κυρίου Ντάρσυ), τον πιο αβίαστο, ρέοντα έρωτα δυο κλασικών innamorati (της Τζέιν Μπέννετ με τον Κύριο Μπίγκλεϋ) και τέλος τον έρωτα που δεν τελειώνει με το θάνατο του ενός, τον έρωτα που δεν πεθαίνει όταν πεθαίνει το σώμα, όπως λέει ο Όσκαρ Ουάιλντ (τον έρωτα του Κύριου Μπέννετ για τη γυναίκα του, όταν συνδιαλέγεται με την ανάμνηση της). 

Στη διασκευή επιλέχτηκαν προς εστίαση δύο πτυχές της πρωτότυπης ιστορίας της Τζέην Όστεν, οι οποίες έπειτα αναπτύχθηκαν και βάθυναν μέσα από τη σκηνοθεσία της παράστασης και τη συνεργασία με τους πέντε ηθοποιούς της.

Πρώτη πτυχή, το χιούμορ. Ένα χιούμορ που ακουμπά στο βρετανικό φλέγμα, αλλά βασίζεται στην ελληνική ιδιοσυγκρασία. Η γλώσσα της διασκευής είναι αναπόφευκτα η ελληνική, ξεπερνώντας ωστόσο τη στενή γεωγραφική έννοια του όρου και επικοινωνώντας με το παγκόσμιο τοπίο ενός πολυδιαβασμένου, αξεπέραστου και επιδραστικότατου ανά την υφήλιο ερωτικού και κοινωνικού best seller.

Δεύτερη πτυχή, ο βαθύς ερωτισμός. Ένας ερωτισμός που, τις πιο πολλές φορές, κρύβεται κάτω από τυπικές φράσεις, τις συζητήσεις περί ανθρώπινων «χαρακτήρων», τη σωματικότητα των ηθοποιών, τους χορούς τους, αλλά και κάτω από το ίδιο τους το χιούμορ. Κίνητρο για να ειπωθεί μεγάλο κομμάτι του κειμένου είναι η αγνή, ατόφια, ερωτική ενόρμηση.

Εξ ου και, πέρα από την ήδη τοποθετημένη από την Τζέην Όστεν υπόγεια και «κρυμμένη» ερωτική γραφή, στη διασκευή αυτή χρησιμοποιούνται ως αναφορές και οι βαθιά ερωτικοί ποιητές Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα («Μπαλλαντίτσα των Τριών Ποταμών») και Πάμπλο Νερούδα («Δε σ’ αγαπώ»).

Πάνω σε αυτούς τους δύο συμπληρωματικούς πόλους, το χιούμορ και τον βαθύ ερωτισμό, κινείται και η παράσταση. Τους τοποθετεί μέσα σε μια άχρονη σκηνική εγκατάσταση που αφηρημένα παραπέμπει στη βρετανική επαρχία (ένας υγρός πράσινος χορταριασμένος λόφος) αλλά με «θαυμάσιες γραβάτες» (κατά τη σκηνική οδηγία του Άντον Τσέχωφ στο «Θείο Βάνια»), δηλαδή με τους ήρωες του έργου να φορούν πιστά κοστούμια, τα οποία παραπέμπουν ευθέως στην εποχή των Ναπολεόντειων πολέμων, με σκοπό να τονίζουν την τάξη τους, το έθνος τους, την αριστοκρατικότητά τους – και τελικά την απαραίτητη απόστασή τους από εμάς.

Ιόλη Ανδρεάδη

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Μετάφραση - Σκηνοθεσία - Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη

Πρωτότυπη διασκευή για το θέατρο: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης

Δραματολόγος: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου

Σκηνογραφία: Δήμητρα Λιάκουρα

Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης

Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Γιάννης Χριστοφίδης

Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου

Βοηθός Σκηνογράφου: Έλενα Μπούγου

Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης

Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος

Παραγωγή: Θεατρικές Σκηνές

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

Ευγενία Δημητροπούλου

Δημήτρης Μοθωναίος

Αγησίλαος Μικελάτος

Ελεάνα Καυκαλά

Και ο Κώστας Φαλελάκης.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Θέατρο Αλκυονίς

Ιουλιανού 42, Τηλ.: 2169003309.

Παραστάσεις από 14/2

Κάθε Πέμπτη 21.00, Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00, Κυριακή 19.00

Διάρκεια παράστασης : 100’(με διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: 20€ - 15€

Για ομαδικές κρατήσεις επικοινωνήστε στο 210-3639343 (εσωτ. 2)

Διεύθυνση Επικοινωνίας-Προβολή: Μαργαρίτα Δρούτσα

Τηλ: 6942065888, mail: mdroutsa@gmail.com

Λίγα λόγια για την Ιόλη Ανδρεάδη

Η Ιόλη Ανδρεάδη γεννήθηκε στην Κυψέλη. Σπούδασε σκηνοθεσία στη RADA και στο King’s College London, στο οποίο ολοκλήρωσε το 2014 τη διδακτορική της διατριβή γύρω από το Θέατρο και την Τελετουργία, ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση. Έζησε 7 χρόνια στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, σπουδάζοντας και δουλεύοντας πάνω στο θέατρο ως υπότροφος των ιδρυμάτων FULBRIGHT FOUNDATION GREECE, Ίδρυμα Ωνάση / Onassis Foundation, Stavros Niarchos Foundation και J. F. COSTOPOULOS FOUNDATION. Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Πολιτιστική Πολιτική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει σκηνοθετήσει 30 παραγωγές σε Αθήνα, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Βερολίνο, Ρώμη και Νέα Υόρκη. Έχει υπάρξει ιδρυτικό μέλος της διεθνούς πλατφόρμας σκηνοθετών «World Wide Lab», η οποία δημιουργήθηκε στο Watermill Center του Bob Wilson το 2011 και της οποίας διετέλεσε Καλλιτεχνική Διευθύντρια το 2013 και το 2015. Έκτοτε, η Ιόλη εργάζεται εντατικά στην Ελλάδα. Στη χώρα μας, τα τελευταία 5 χρόνια, έχει παρουσιάσει τις εξής 13 παραστάσεις: «Αρτώ – Βαν Γκογκ / avec un pistolet» στο Θέατρο Σημείο το 2015, «Οικογένεια Τσέντσι» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τη σεζόν 2015-2016, «Διακόσιες δέκα χιλιάδες οκάδες βαμβακιού – μια παράσταση στο Αρχείο» στο Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς το 2016, «Young Lear» στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2016, «Φονικό στην Εκκλησιά» στο Φεστιβάλ Φιλίππων το 2016, «Το βασίλειο της γης» στο Olvio τη σεζόν 2016 – 2017, «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και στο Bob Festival (Φεστιβάλ Αθηνών) το 2017, «Ένας άνθρωπος επιστρέφει στην πατρίδα του πιστεύοντας ότι θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν» στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης τη σεζόν 2017 – 2018, «Ο Μισάνθρωπος» στο Σύγχρονο Θέατρο την άνοιξη του 2018, «Ίων» στο Φεστιβάλ Φιλίππων, στο θέατρο Άλφα, σε περιοδεία στην Ελλάδα, στη Βόρεια Κλιτύ της Ακρόπολης και στο ΤΗΕ ΤΑΝΚ theatre στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, τη διετία 2017-2019, «Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού» στον προαύλιο χώρο του Ασύλου Ανιάτων και στο University of Roehampton στο Λονδίνο το 2019, «Πόλεμος και Ειρήνη» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τη σεζόν 2019 – 2020 και «Περηφάνια και Προκατάληψη» στο Θέατρο Αλκυονίς το 2020. Το ίδιο διάστημα δίδαξε Αρχαίο Δράμα και Devised Theater στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, όπου πραγματοποίησε και σεμινάρια θεάτρου για άτομα σε απεξάρτηση και συμμετείχε στο «Caravan Project» μέσω του οποίου ταξίδεψε σε ακριτικές περιοχές της Ελλάδας για να διδάξει δημιουργική γραφή. Έχει διδάξει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Δήλος. Είναι επίσης πιστοποιημένη Yoga Teacher και διδάσκει Acting Yoga.