Οι νεαροί ηθοποιοί της παράστασης ‘…ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑΝ #ριμέικ’ του Τόλη Παπαδημητρίου, Γιάννης Βασιλώττος, Σπύρος Κατσιάνος, Γιάννης Σέπε και Ρήγας Σκεπετάρης, μιλούν αποκλειστικά στο Open Mind





Μιλήστε μας για τον ρόλο που υποδύεστε.

Γιάννης Βασιλώττος: Εγώ υποδύομαι τον Φοίβο. Ο Φοίβος Πορφυρός είναι ένας  άσημος ηθοποιός που δεν τον ξέρει η μάνα του, όπως αναγράφεται και στο κείμενο, απόφοιτος της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης. Βυθισμένος λοιπόν στα έγκατα της κουλτούρας και της ασυγκράτητης καλλιτεχνικής ανησυχίας αλλά και άνεργος παράλληλα και ολίγον τι αλκοολικός, δέχεται μια πρόταση από την Κέλλυ για έναν ''ρόλο'’ όχι και τόσο κοντά στα γούστα του αλλά είναι πολλά τα λεφτά και όχι μόνο. Και μέσα σε όλα αυτά έχει και τον αδερφό του, τον Σίμωνα Πορφυρό, ο οποίος ωθεί τον Φοίβο να δεχτεί την πρόταση διότι με τα χρήματα θα κάνει επιτέλους το όνειρό του πραγματικότητα. Θα ανεβάσει επιτέλους το ΝΤΆΡΜΑ, το θεατρικό έργο που γράφει εδώ και 2 χρόνια και ισχυρίζεται πως με λίγα και απλά πράγματα, χωρίς υπερβολές, θα κάνει πάταγο.


Σπύρος Κατσιάνος: Ο Σίμων, είναι ένας άνδρας με τη διάθεση ενός μικρού παιδιού, κυνηγά τα όνειρά του και προσπαθεί να τα καταφέρει με τρόπο διαφορετικό από τους άλλους, όχι δόλιο αλλά... με χαρά και τσαχπινιά. Φιλόδοξος, διαφορετικός, FABULOUS είναι μερικές λέξεις που τον χαρακτηρίζουν.  Αγαπώ Σίμων.


Γιάννης Σέπε: Στο έργο υποδύομαι ένα νεαρό αγόρι που εργάζεται ως σύνοδος κυριών και  ονομάζεται Κοκο. Εργάζεται και προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Κρίστυ. Πρόκειται για μια εξηντάρα πλούσια και τραβηγμένη από τις πλαστικές, η οποία τον χρησιμοποιεί ως ένα βαθμό σαν κατοικίδιο. Ο ήρωας έχει καταπιέσει όλα του τα θέλω και τις ιδέες του για να ικανοποιήσει εφήμερες απολαύσεις. Στα μάτια του γίνεται ήρωας όταν αποφασίζει να ρισκάρει τα σίγουρα αγαθά και να αναζητήσει με αβεβαιότητα τα ιδανικά του.

Ρήγας Σκεπετάρης: Υποδύομαι τον Μάκη τον Πυροσβέστη, ένα άτομο της πιάτσας, ένα παιδί του λαού. Ο Μάκαρος την ψάχνει τη δουλειά και πάνω στης ζωής τα σταυροδρόμια αναγκάζεται να πάρει δύσκολες αποφάσεις. αλλά καθότι παιδί σταράτο και ευαίσθητο, μην βιαστείτε να το κρίνετε.


Ταυτίζεστε;
Γιάννης Βασιλώττος: Με τον ρόλο μου δεν ταυτίζομαι απόλυτα αλλά σίγουρα ταυτίζομαι σε ένα μεγάλο βαθμό. Άλλωστε ο καθένας μας θεωρώ μπορεί να ταυτιστεί έστω και ελάχιστα με οποιονδήποτε ήρωα/ρόλο του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Σε όλους τους ήρωες όλων των έργων, ανεξαρτήτως γένους , μπορούμε να βρούμε κάτι από εμάς. Στην προκειμένη περίπτωση, του Φοίβο δηλαδή, έχω ταυτιστεί με το κομμάτι της ανεργίας στον χώρο. Και λέγοντας ανεργία δεν εννοώ ότι δεν γίνονται παραστάσεις. Αντιθέτως γίνονται και με το παραπάνω. Μιλάω για την ανεργία από επιλογή. Την επιλογή δηλαδή που κάνει ένας ηθοποιός να μην παίξει σε μια παράσταση παρά να συμβιβαστεί  με κάτι που δεν του αρέσει ή δεν πληρώνεται σχεδόν καθόλου ή το χειρότερο για μένα, με την κακή συμπεριφορά των σκηνοθετών. Ναι προτιμώ να μην κάνω τίποτα καλλιτεχνικό παρά κάνω πρόχειρα πράγματα για να λέω ότι παίζω κάπου και να χαίρομαι εγώ και οι φίλοι μου.

Σπύρος Κατσιάνος: Μόνο στη ταχύτητα αντίληψης των καταστάσεων που προκύπτουν γύρω του και την γρήγορη λήψη αποφάσεων.

Γιάννης Σέπε: δε με αντιπροσωπεύει Γιατί είναι Ανδρείκελο στα χέρια της κυρίας.           
Ταυτίζομαι μαζί του Όταν στο τέλος κάνει την επανάσταση του και ζητά την ουσία των πραγμάτων.

Ρήγας Σκεπετάρης: Έχω διαφορές με τον Μάκη, αλλά ο χαρακτήρας του μου είναι γνώριμος και ιδιαίτερα αρεστός. Οπότε ανεβαίνω στη σκηνή και λύνουμε τις διαφορές μας επί τόπου.


Αγαπημένη σας φράση;

Γιάννης Βασιλώττος: Το θέατρο είναι πρωταθλητισμός αγάπη μου…. Άιντε !!
Σπύρος Κατσιάνος:  Είναι το «Ντάρμα» που τους ένωσε.
Γιάννης Σέπε: Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να είναι άλλη εκτός από το ‘You got it baby’. Αγαπημένη του φράση, μια φράση που επαναλαμβάνεται σε όλο του το έργο και  είναι σχεδόν συνώνυμη με το όνομά του καθώς  συμβολίζει τη δουλειά που κάνει.
Ρήγας Σκεπετάρης: Τρίζει η γης γιατί τον θέλει μέσα!

Τι θέλετε να κρατήσει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;

Γιάννης Βασιλώττος: Την ενέργεια και το συναίσθημα της στιγμής του χειροκροτήματος.

Σπύρος Κατσιάνος: Την απενοχοποίηση των ηρώων. Οι χαρακτήρες σίγουρα είναι λίγο πιο μακριά από την πραγματικότητα αλλά πάσχουν, αντιλαμβάνονται την κατάσταση στην οποία βρίσκονται την παραδέχονται και την αποδέχονται, δεν τη προσπερνάνε και όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα δεν τα παρατάνε, μένουν στον στόχο τους και κυνηγούν την πραγματική ευτυχία τους ο καθένας για τον εαυτό του.

Γιάννης Σέπε: Κάνε αυτό που θέλεις να κάνεις. Όποιες διαφορές και να υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάμεσα στα δύο φύλα, αν κάτι θέλεις πολύ, απλά κάνε το. Μη σκέφτεσαι τι θα πουν, τι συνέπειες θα έχει, αν θα αρέσει στους άλλους, αν είναι κοινωνικά αποδεκτό , απλά κάνε το.

Ρήγας Σκεπετάρης: Το χαμόγελό του!


Η ταυτότητα της παράστασης
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Τόλης Παπαδημητρίου
Παίζουν (αλφαβητικά): Γιάννης Βασιλώττος, Ελένη Βρακά, Γραμματική Γκόρου, Σπύρος Κατσιάνος, Ελένη Μαστρολέων, Γιάννης Σέπε.  Εμφανίζεται ο Ρήγας Σκεπετάρης.
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Στέλλα Ρουσάκη – Ιωάννα Κοσσένα
Σκηνικά-Κοστούμια: Κατερίνα Χατζή
LogoGraphics: Inkfactory
Φωτογραφίες-Video: Τάσος Μπενετάτος – Δημήτρης Παναγιωτάκος

Φώτα: Κλαίρη Ζουμπεράκη
Μουσική Επιμέλεια: Τόλης Παπαδημητρίου
Παραγωγή: ΦΩΣ art
Επικοινωνία: Νατάσα Παππά
Στο κείμενο συνεργάστηκε ο Μάνος Τσότρας

Θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα)
Κάθε Κυριακή στις 21.00 έως τις 05/04/2020
Κρατήσεις θέσεων-Πληροφορίες
Ταμείο θεάτρου (τηλ.: 210 3428650) & 6987532728 (18.00 – 21.00)
Social Media
Like on Facebook:  Και μετά ερωτεύτηκαν
Like on Instagram: https://www.instagram.com/kaimeta_erwteutikan/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

Παντελής Βουτουρής: "Θεωρώ ότι ο Μόντης γραμματολογικά συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του τριάντα μαζί με τον Σεφέρη και τον Ελύτη".

Κλεονίκη Καραχάλιου: "Πιστεύω πως οι άνθρωποι είμαστε υπεύθυνοι για όλες τις μεταμορφώσεις μας, αρκεί να έχουμε πάντα ηρεμία και να είμαστε συνδεδεμένοι με τον πραγματικό μας στόχο".

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: "Οι μακρινοί απόγονοι μας, εφόσον εξακολουθήσει να υπάρχει Ελλάδα, θα κρίνουν ποιος υπερίσχυσε: η παράδοση ή ισοπέδωση των πάντων".

Είδαμε και προτείνουμε: Ο Μικρός Πρίγκιπας στο Σπίτι των Παραμυθιών - Το Μουσείο Αλλιώς