Break the silence / Μία χορογραφία για τη γυναικεία κακοποίηση στο Netherlands Choreography Competition



H a.dd dance company 
στο Netherlands Choreography Competition

“break the silence”
Μία χορογραφία – δήλωση της γυναικείας κακοποίησης
15 Ιουνίου 2019
στο Χάρλεμ της Ολλανδίας


H a.dd dance company συμμετέχει στο φετινό Netherlands Choreography Competition, μία από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές διοργανώσεις για τον σύγχρονο χορό, που θα πραγματοποιηθεί στις 15 Ιουνίου στο Χάρλεμ της Ολλανδίας.

Η χορογραφία της Δήμητρας Παπαδάτου break the silence επιλέχθηκε ανάμεσα σε εκατοντάδες υποψηφιότητες από όλον τον κόσμο και θα αποτελέσει την ελληνική συμμετοχή στον φετινό διαγωνισμό. Πρόκειται  για μία χορογραφία - δήλωση της γυναικείας κακοποίησης σε κάθε μορφή που μπορεί αυτή να υπάρξει.

Φόβος, σιωπή, ανοχή και ένα συναίσθημα ενοχής που όλο και μεγαλώνει δημιουργώντας μια «φυλακή» από την οποία το ίδιο το θύμα δεν μπορεί να δραπετεύσει.

Η σιωπή πρέπει να σπάσει. Η φωνή πρέπει να ουρλιάξει. Το δικαίωμα στην ζωή μάς ανήκει και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να το καταπατά.

Το “break the silence” είναι μια προτροπή  για δράση προς όλες αυτές τις γυναίκες που έχουν υποστεί κάθε είδους κακοποίηση, που βιώνουν καθημερινά τον φόβο και την απειλή για την ζωή τους, που σιωπούν γιατί φοβούνται.

Η Ελλάδα δυστυχώς καταλαμβάνει την τρίτη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην κακοποίηση των γυναικών, σύμφωνα με τα αποτελέσματα σχετικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε το 2018. Μία στις τρεις γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή τους θα αντιμετωπίσει σεξουαλική, ψυχολογική ή σωματική βία από τον σύντροφο της.  Μία στις πέντε γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Πάνω από τις μισές γυναίκες που κακοποιούνται από τον σύζυγο τους δεν τον εγκαταλείπουν.

Συντελεστές

Σύλληψη ιδέας - χορογραφία: Δήμητρα Παπαδάτου
Χορεύουν: Δήμητρα Βασιλοπούλου, Δήμητρα Παπαδάτου

Μπορείτε να δείτε τη χορογραφία ‘’break the silence” στο παρακάτω link:

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".