Θέατρο Τέχνης | EROICA

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
EROICA
του Κοσμά Πολίτη

Υπόγειο
Πεσμαζόγλου 5 | Τηλ. 2103228706

Πρεμιέρα Δευτέρα 29 Οκτωβρίου
Παραστάσεις έως Τρίτη 1η Ιανουαρίου (εκτός Τρίτης 27 Νοεμβρίου)

ΜΟΝΟ ΓΙΑ 17 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Δευτέρα-Τρίτη 21.15
Τιμές 15 ευρώ γενική είσοδος / 10 ευρώ μειωμένο – φοιτητικό /  8 ευρώ ανέργων

Ενσωματωμένη εικόνα
Η Eroica του Κοσμά Πολίτη ένα έργο-σταθμός της ελληνικής λογοτεχνίας βλέπει για πρώτη φορά τα φώτα της σκηνής. Οι νεαροί ήρωες της Eroica  έρχονται για πρώτη φορά αντιμέτωποι με τον έρωτα και τον θάνατο· βρίσκονται στο μεταίχμιο ανάμεσα στην παιδική ηλικία και την εφηβεία.

Εκδόθηκε το 1937 σαν το μυθιστόρημα της εφηβείας κι έθεσε για πρώτη φορά τους προβληματισμούς της εφηβικής ηλικίας στη  νεοελληνική γραφή. O συγγραφέας της, ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους της γενιάς του 30΄, μας μεταφέρει στον κόσμο των εφηβικών ονείρων.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια φανταστική πόλη μέσα σε μια μυστηριώδη και έντονη ατμόσφαιρα. Οι σχέσεις των ηρώων καθορίζονται από το αναπάντητο ερώτημα για το νόημα της ζωής και από μια σειρά απροσδόκητων εμπειριών. Καθετί που μέχρι χτες έμοιαζε ακίνδυνο παιχνίδι ο χρόνος το μετατρέπει σε πραγματικότητα. Μια ανέμελη εποχή της ζωής, όταν όμως φτάνει στο τέλος της; Πως η αξία της κάθε στιγμής, το ρίσκο, η ματαίωση, ο αποχωρισμός, αλλά και η αποκαλυπτική δύναμη της ερωτικής επιθυμίας διαμορφώνουν τις τρυφερές ψυχές των ηρώων της;
Η Γιολάντα Μαρκοπούλου καθοδηγεί σκηνοθετικά μια ομάδα νέων ηθοποιών, που με άξονα την αφήγηση και τον διάλογο, μας καλούν στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης σε μια ροκ «γιορτή» ενηλικίωσης.

Ενσωματωμένη εικόνα
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου
Δραματουργία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας με τη δημιουργική συμβολή του θιάσου
Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτιληναίου
Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Μαυραγάνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου-Βαμβακά
Εκτέλεση παραγωγής: Βίκυ Στρατάκη

Τη μουσική της παράστασης ερμηνεύουν ζωντανά οι ηθοποιοί.

Παίζουν (αλφαβητικά):
Θέμης Θεοχάρογλου
Ιφιγένεια Καραμήτρου
Ελεάνα Καυκαλά
Νικόλας Μίχας
Ευθαλία Παπακώστα
Πάρης Σκαρτσολιάς
Αλέξανδρος Σκουρλέτης. 
Θάνος Τσακαλίδης


Με την υποστήριξη της POLYPLANITY Production

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Εικόνα
Η ποίηση είναι ένας ζωντανός διάλογος με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη , με την πρώτη της ποιητική συλλογή Παρανυχίδα , μας προσκαλεί σε μια τέτοια συνομιλία, όπου η καθημερινότητα αποκτά μια βαθύτερη, σχεδόν υπαρξιακή διάσταση. Μέσα από έναν λόγο απλό, αλλά μεστό συναισθημάτων, η ποιήτρια εξερευνά τον χρόνο, τη μοναξιά, την απώλεια και τη γυναικεία ταυτότητα, ενώ παράλληλα ενσωματώνει την κοινωνική και προσωπική της ματιά σε στίχους που αιχμαλωτίζουν τη στιγμή και τη μεταμορφώνουν σε κάτι διαχρονικό. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη μιλά για την έμπνευση πίσω από τη Παρανυχίδα , τον ρόλο της γλώσσας στην ποιητική της έκφραση, τη συνεργασία της με την εικαστικό Αναστασία Καρούση και τις θεματικές που διατρέχουν το έργο της. Μας αποκαλύπτει, επίσης, τα λογοτεχνικά της σχέδια και την ανάγκη της να πειραματιστεί με νέες μορφές γραφής. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε την ποιητική συλλογή Παρανυχίδα και πώς επιλέξατε τον τίτλο της; Αρχ...
Read more »

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Εικόνα
Η παράσταση Το σώμα που άφησα πίσω μου επιστρέφει για δεύτερη χρονιά, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της και την ανάγκη του κοινού να συνομιλήσει με τα ερωτήματα που θέτει. Μέσα από μια ιδιαίτερη σκηνική γλώσσα που συνδυάζει την εξομολόγηση, τη σωματικότητα και τον στοχασμό, η παράσταση εξερευνά τη σχέση μας με το σώμα, τα «πρέπει» που το καθορίζουν και τις εμμονές της εικόνας που μας επιβάλλονται. Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Ηλία Καρακωνσταντάκη, ο οποίος συμμετέχει στην παράσταση, για την εμπειρία του πάνω στη σκηνή, τη διαδικασία προετοιμασίας, αλλά και τις βαθύτερες σκέψεις που του γεννά το έργο. Μέσα από τα λόγια του, αποκαλύπτεται όχι μόνο η ουσία της παράστασης, αλλά και μια προσωπική αναζήτηση που, λίγο-πολύ, μας αφορά όλους. «Το σώμα που άφησα πίσω μου» επιστρέφει για δεύτερη χρονιά. Τι πιστεύετε ότι έκανε την παράσταση τόσο ξεχωριστή και αξιόλογη ώστε να συνεχιστεί; Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εποχή όπου ο καθένας μας βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση για το ποιος είναι, τι είναι το ...
Read more »

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Εικόνα
Ο Δημήτρης Μανιάτης , μέσα από το βιβλίο του Η Καγκέλω , μας παρασύρει σε δώδεκα στιγμές ωμής, αστικής ποίησης, όπου το παρελθόν και το παρόν συγκρούονται σε δρόμους, δωμάτια και μνήμες. Με μια γραφή που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μυστηριώδες, ανασύρει εικόνες από την Πατησίων μέχρι τη Μύκονο, από ένα λαϊκό τραγουδιστή που πετάει μέχρι τη σκιά του Καζαντζίδη. Σε αυτή τη συνέντευξη, μιλάμε για τις ιστορίες, τις εμμονές και τα πρόσωπα που στοιχειώνουν τις σελίδες του. 1. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε τη συλλογή διηγημάτων Η Καγκέλω; Υπάρχει κάποια πραγματική ιστορία ή εμπειρία πίσω από το βιβλίο; Άθροισμα παρατηρήσεων, σκέψεων και ερεθισμάτων. Το ομώνυμο που έδωσε και τον τίτλο του βιβλίου μου ήταν αυτό που επιτάχυνε και τις άλλες ιστορίες που είχα μέσα μου, που επωάζονταν μέσα μου και που τελικά οδηγήθηκαν στην μικρή φόρμα του διηγήματος- μικροδιηγήματος. Μια αλληλουχία επίσης βιωμάτων, από ματαιώσεις, πείσματα μέχρι αλλόκοτα πράγματα που μου έχουν κατά καιρούς συμβεί αποτέ...
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Φωτεινή & Θλιμμένη

Εικόνα
  Η παράσταση Φωτεινή & Θλιμμένη μας μεταφέρει στη Σμύρνη πριν την Καταστροφή, σε μια εποχή λάμψης και ευημερίας που διακόπηκε βίαια το 1922. Η ιστορία της Φωτεινής, μιας γυναίκας που έχασε τα πάντα αλλά βρήκε καταφύγιο στην Αλεξάνδρεια, γεμάτη μουσικές, πάθη και ανατροπές, συγκινεί βαθιά.  Η Χρυσούλα Καραπιπέρη, με τη μεστή ερμηνεία της, δίνει ζωή στη Φωτεινή, μεταφέροντας στο κοινό τη νοσταλγία, τον πόνο, αλλά και τη δύναμη μιας γυναίκας που προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της.  Η σκηνοθεσία και η μουσική επιμέλεια της Μαίης Σεβαστοπούλου δένουν άψογα με το κείμενο, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που ισορροπεί ανάμεσα στη μελαγχολία και τη μαγεία του παλιού κόσμου.  Τα Σμυρναίικα τραγούδια, μαζί με βαλς και ταγκό, δεν λειτουργούν απλώς ως μουσικό χαλί, αλλά γίνονται μέρος της αφήγησης, ενισχύοντας το συναίσθημα και μεταφέροντας τον θεατή σε μια άλλη εποχή.  Η παράσταση είναι μια ωδή στη μνήμη, στη μουσική και στις αθέατες ιστορίες των ανθρώπων που ξεριζώθη...
Read more »