"Δεν τη γνώρισα ποτέ" από 3 Φεβρουαρίου στο θέατρο Αλκμήνη


«Δε την γνώρισα ποτέ»
του Άλκη Τσαλίκη

«Πρέπει να έχει κανείς έναν έρωτα, ένα μεγάλο έρωτα, για να του εξασφαλίζει άλλοθι στις αδικαιολόγητες απελπισίες που κυριεύουν όλους μας».
Albert Camus


Για να νιώσεις την αγάπη στην πιο οριστική της στιγμή δε χρειάζεται να είσαι έφηβος, ένας έφηβος που πραγματοποιεί συνεχόμενες πτήσεις, με αγωνιστικότητα και όνειρο. Την αγάπη την πετυχαίνεις στην καθαρή της ολοκληρία μόνο, όταν είσαι έτοιμος να διαγράψεις τα όρια του εαυτού σου, τα όρια της συμβατικής αλήθειας, τους επιβεβλημένους κανόνες. Τα διαχρονικά «πρέπει». «Είμαστε όλοι γεννημένοι για έρωτα. Είναι η αρχή της ύπαρξης και ο μοναδικός προορισμός της». Ποιος διαφωνεί με τον Ντισραέλι; Μόνο όποιος έχει υποστεί οξείδωση. Ο ανυποψίαστος.

«Δεν την γνώρισα ποτέ» είναι ο τίτλος της παράστασης, της οποίας το κείμενο βασίστηκε σε εφηβικά βιώματα, αλλά και σε αναγνώσματα, όπως «Αυτός και το πανταλόνι του» του Ιάκωβου Καμπανέλλη και «Το πανηγύρι» του Ζακ Κοκτώ.
Οι ήρωες, η Σοφία και ο Αντώνης ίσως να μη γνωρίστηκαν ποτέ. Αλλά τι σημασία έχει; Τα πάντα είναι θέμα στυλ και τέχνης.

Συντελεστές:
Κείμενο - σκηνοθεσία: Άλκης Τσαλίκης
Ερμηνεύουν: Άλκης Τσαλίκης και Ελένη Μυστικού
Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή : ΑΛΚΜΗΝΗ
Διάρκεια παράστασης : 60’ χωρίς διάλειμμα

Από 3 Φεβρουαρίου 2017 και κάθε Παρασκευή στις 18:30
Γενική είσοδος: 10 €, μειωμένο: 7 €


*Info
Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης 8, Πετράλωνα
Τηλέφωνο: 21 0342 8650
www.theatro.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".