"Υπάρχει επίσης", του Θωμά Συμεωνίδη | Ομάδα Σημείο Μηδέν | Γαλλικό Ινστιτούτο | Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου στις 19.00 | Είσοδος ελεύθερη


Θωμάς Συμεωνίδης - Υπάρχει επίσης
Βασισμένο στη ζωή και το έργο του ποιητή Paul Celan
Κύκλος « Λέξεις επί Σκηνής »
02.02.2017, 19.00'
Auditorium Theo Angelopoulos - IFG

Η Ομάδα Σημείο Μηδέν παρουσιάζει, σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, στο πλαίσιο του Κύκλου «Λέξεις επί Σκηνής» του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, τον μονόλογο του Θωμά Συμεωνίδη, «Υπάρχει επίσης» την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017, στις 19.00. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Ο μονόλογος «Υπάρχει επίσης» βασίζεται στην αντιφατική σχέση που είχε ο ποιητής Paul Celan με τον φιλόσοφο Theodor Adorno. Μελανό σημείο στη σχέση τους, ο πολύ γνωστός αφορισμός του Adorno ότι «το να γράφεις ποιήματα μετά το Άουσβιτς είναι βαρβαρότητα». Κεντρικό γεγονός, μία συνάντηση που δεν έγινε τελικά ποτέ. Στη θέση αυτής της συνάντησης, ο Celan έγραψε τη Συνομιλία στα βουνά.

Και οι δύο, ο Ποιητής και ο Φιλόσοφος, είναι στοιχειωμένοι από τον παραλογισμό του φασισμού, το εβραϊκό και το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Με αφορμή το γεγονός της μη συνάντησής τους, ο μονόλογος Υπάρχει Επίσης επιχειρεί να αποδώσει την τραγική φύση του Ποιητή ο οποίος, μοιραία, λυγίζει όταν η ποίησή του καλείται να εκφράσει το ανείπωτο, το ριζικά κακό.

Πάνω απ’ όλα όμως, ο μονόλογος επιχειρεί να δείξει το αδιέξοδο του ποιητή στην προσπάθειά του να αποκαταστήσει μία ταυτότητα, ένα εγώ, που συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, αλλά και η ίδια η φύση των σχέσεων και της κοινωνίας, προσπάθησαν να του στερήσουν.

Συντελεστές:
Συγγραφέας: Θωμάς Συμεωνίδης
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Μουσική: Έλλη Ιγγλίζ
Προβολή video: Κώστας Σταματόπουλος
Με τον Δαυίδ Μαλτέζε


Info:
Τοποθεσία:
Αμφιθέατρο Γαλλικού Ινστιτούτου, Σίνα 31
Ημερομηνία: Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017, στις 19.00
Πληροφορίες:
http://www.ifa.gr
Τιμές εισιτηρίων:
Είσοδος ελεύθερη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".