Διαβάσαμε και προτείνουμε: "Το τελευταίο γράμμα" της Rebecca Yarros

 

Καμιά φορά τα μικρά κι ασήμαντα πράγματα μοιάζουν ακόμη πιο ασήμαντα όταν λείπει το πολυτιμότερο: η υγεία. Αυτό είναι το σκληρό υπόβαθρο πάνω στο οποίο στήνεται Το τελευταίο γράμμα, ένα μυθιστόρημα που δεν χαρίζεται στον αναγνώστη, αλλά τον φέρνει αντιμέτωπο με τον πόνο της απώλειας και τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση.

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από μια μητέρα που παλεύει για την υγεία της κόρης της, η οποία πάσχει από ανίατη ασθένεια. Η αλληλογραφία με άλλες μητέρες που ζουν το ίδιο δράμα αποκτά κεντρική σημασία· μόνο εκείνοι που δίνουν παρόμοιο αγώνα μπορούν να κατανοήσουν σε βάθος τον πόνο, την αγωνία και τη δύναμη ψυχής που απαιτείται. Παράλληλα, η ηρωίδα κουβαλά από πολύ μικρή ηλικία την εμπειρία της απόρριψης, κάτι που δίνει ακόμη μεγαλύτερο βάρος στη συγκινητική της πορεία. Μέσα σε αυτήν την αλληλουχία γεγονότων γεννιέται ένας έρωτας, όχι συνηθισμένος ή ρομαντικός, αλλά ένας έρωτας που πηγάζει από τη δύναμη, την αλήθεια και την ανάγκη να μοιραστείς τα πιο βαριά μυστικά σου.

Ιδιαίτερο εύρημα αποτελεί η αφήγηση μέσα από γράμματα, που χαρίζει στο βιβλίο μια ξεχωριστή γοητεία. Σε απόσταση από τον σύγχρονο κόσμο των social media, η γραπτή επικοινωνία αποκτά ξανά τον παλιό της ρομαντισμό, λειτουργώντας σχεδόν εξομολογητικά και φέρνοντας τον αναγνώστη πιο κοντά στην ψυχή των ηρώων.

Στα θετικά στοιχεία του έργου ξεχωρίζουν η εξαιρετική πλοκή, η δυνατή γραφή, η προσεγμένη δομή του λόγου και η ποιοτική μετάφραση. Οι συνεχείς εναλλαγές παρελθόντος και παρόντος μπορεί αρχικά να μπερδέψουν, όμως τελικά λειτουργούν ως συγγραφικό εύρημα που δένει αρμονικά με το κλείσιμο της ιστορίας, αναδεικνύοντας τη δεινότητα της συγγραφέως.

Το Τελευταίο γράμμα είναι ένα μυθιστόρημα που το νιώθεις. Ένα βιβλίο δυνατό, συγκινητικό και γεμάτο ανατροπές, που σε κρατά σε εγρήγορση από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Δεν προσφέρει εύκολη ψυχαγωγία, αλλά χαρίζει βαθιά συναισθήματα και πολύτιμα «μαθήματα ζωής», αφήνοντας τον αναγνώστη με την αίσθηση ότι το μόνο που μένει είναι να κοιτάμε μπροστά και ψηλά, πιστεύοντας στη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας.

Βλάρα Αλεξία, 25/08/2025