Κωνσταντίνα Σιλεβρή: "Η υπομονή είναι αρετή, που θέλει δύναμη ψυχής να την καλλιεργείς κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή σαν σποράκι, σαν λουλούδι, να σου γίνει στάση ζωής".

Η Κωνσταντίνα Σιλεβρή μιλά με αφοπλιστική αμεσότητα για τη συμμετοχή της στην παράσταση «Άγιος Νεκτάριος, από τη γη στον ουρανό», μια δουλειά βαθιάς πίστης, αγάπης και συναισθηματικής έντασης. Μέσα από τον δικό της λόγο, σκιαγραφεί την εμπειρία της, τη σημασία του έργου στη σύγχρονη θεατρική σκηνή αλλά και το προσωπικό της βίωμα μέσα από τον ρόλο. Μια συζήτηση γεμάτη ευγνωμοσύνη, αφοσίωση και φως.

1. Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη όταν διαβάσατε για πρώτη φορά το έργο «Άγιος Νεκτάριος, από τη γη στον ουρανό»; Τι ήταν αυτό που σας άγγιξε βαθιά;
Το θεώρησα μεγάλο σημάδι, γεννημένη ανήμερα της γιορτής του αγίου νεκταρίου 9 Νοεμβρίου, προστάτης μου σε κάθε βήμα μου, ένιωσα ευγνωμοσύνη που σε αυτό το ταξίδι πίστης και ελπίδας θα είμαι μαζί του.

2. Στην παράσταση συμμετέχετε σε ένα έργο με έντονο πνευματικό και συναισθηματικό φορτίο. Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας και τι προσωπικές "γέφυρες" χτίσατε για να φτάσετε στην ουσία του χαρακτήρα σας;
Με έρευνα, βιβλιογραφία, ταινίες ντοκιμαντέρ πήρα τις πληροφορίες που ήθελα και έφτασα με υπομονή στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Έχω την ευλογία να έχω επισκεφθεί αρκετές φορές το μοναστήρι του και τον τάφο του στην Αίγινα, εικόνες και συναισθήματα αξέχαστα.

3. Η ζωή του Αγίου Νεκταρίου είναι γεμάτη δοκιμασίες, συκοφαντίες αλλά και υπομονή. Πόσο επίκαιρα θεωρείτε αυτά τα μηνύματα στη σημερινή κοινωνία;
Πιο επίκαιρα από ποτέ. Τα σημεία των καιρών – δυστυχώς διανύουμε μια σκληρή και δύσκολη εποχή γεμάτη αρνητισμό και δοκιμασίες. Η υπομονή είναι αρετή, που θέλει δύναμη ψυχής να την καλλιεργείς κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή σαν σποράκι, σαν λουλούδι – να σου γίνει στάση ζωής.

4. Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά να βρίσκεστε σε μια παράσταση που τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Συνόδου; Νιώθετε κάποιο βάρος ευθύνης ή περισσότερο ευλογία;
Βεβαίως, μέγιστη τιμή και χαρά. Είναι πολύ σημαντική θεατρική στιγμή για μένα. Νιώθω ευγνώμων για την εμπειρία να ζω κάθε βράδυ παράστασης ένα θαύμα εικόνας και συναισθήματος. Προσφάτως επισκέφτηκα έναν υπέροχο πνευματικό και του μίλησα για έναν λογισμό μου, του είπα κάνω την Κέρου (την κακιά γυναίκα που τον συκοφαντεί, τον βρίζει) και πονάει η ψυχή μου. Μου απάντησε με τρυφερότητα και αγάπη ο πνευματικός μου: "να χαίρεσαι γιατί ο ρόλος σου ανεβάζει ακόμη ψηλότερα την αγιότητα του, το όνομα του και την ευλογία του."

5. Ποιο στοιχείο της σκηνοθεσίας του Μενέλαου Τζαβέλλα σας βοήθησε περισσότερο να “βαθύνει” η ερμηνεία σας;
Ο κ. Τζαβέλλας είναι πάντα τόσο διαβασμένος σε κάθε πρόβα, μαθαίνουμε και κάτι καινούργιο μαζί του. Η αλήθεια του και η αγάπη του για αυτό το κείμενο είναι πραγματικά κάτι το εντυπωσιακό, που προσωπικά μου δίνει δύναμη. Λεπτολόγος και σαφέστατος στις οδηγίες του μας δίνει ορμή ερμηνείας.

6. Ο ρόλος σας έχει κάποια ιδιαίτερη στιγμή στο έργο – μια φράση ή μια σκηνή – που θεωρείτε καθοριστική για το συναίσθημα που επικοινωνείτε με το κοινό;
Έχω την τιμή να υποδύομαι δύο ρόλους, της Αγγελικής που αργότερα γίνεται η μοναχή Ακακία (γλυκιά συνεσταλμένη κόρη που λαχταρά την αγάπη του Θεού και αποφασίζει να αφιερώσει τη ζωή της σε Αυτόν) και την Κέρου που δεν διστάζει να συκοφαντήσει, να βρίσει, να ταπεινώσει τον Άγιο Νεκτάριο για να επωφεληθεί. Ε, αυτή η στιγμή είναι συγκλονιστική για μένα, αντίθετος ρόλος, ένα συναίσθημα που με ξεπερνά και νομίζω ότι θα διαπεράσει και το κοινό και θα σχολιαστεί καταλλήλως.

7. Υπάρχει κάτι που μάθατε μέσα από την προετοιμασία για αυτόν τον ρόλο που σας άλλαξε ως άνθρωπο ή ως καλλιτέχνιδα;
Είμαι πιστή στην λογική και λογική στην πίστη. Κάθε μάθημα έχει τρόπους να χρωματίζει την ψυχή μου.

8. Η παράσταση θα ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας. Πώς νιώθετε που θα μεταφέρετε ένα τόσο ιδιαίτερο ελληνικό και ορθόδοξο μήνυμα σε διεθνές κοινό;
Περηφάνεια και ενθουσιασμό, ανυπομονώ να το ζήσω.

9. Ποια είναι η προσωπική σας σχέση με την πίστη; Πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει και ως πνευματική πράξη;
Eίμαι Χριστιανή Ορθόδοξη, πιστεύω μέχρι το μεδούλι της ψυχής μου στο Θεό. Και ναι, πιστεύω στην αισθητική της τέχνης, τη θεωρώ σε πολλές μορφές πνευματική πράξη. Παρηγορία της είναι φάρμακο ψυχής.

10. Τι θα θέλατε να πάρει μαζί του ο θεατής φεύγοντας από αυτή την παράσταση; Ένα μήνυμα, μια σκέψη, ένα συναίσθημα;
Να γεμίσει εικόνες, συναισθήματα, να ταξιδέψει με ηρεμία την ψυχή του στην ελπίδα και στην υπομονή. Να πάρει ανάσα ζωής.

Της Αλεξίας Βλάρα, 15/04/2025