Είδαμε και προτείνουμε: Το "Γράμμα μιας άγνωστης" με τη Γωγώ Ατζολετάκη – Μια μοναδική κατάδυση στα μύχια της ψυχής

 

Μια συγκλονιστική ερμηνεία στο σκοτεινό φως της σιωπής

Στην παράσταση «Γράμμα μιας άγνωστης», η θεατρική μεταφορά της διάσημης νουβέλας του Στέφαν Τσβάιχ παίρνει τη μορφή μιας εκ βαθέων εξομολόγησης. Μιας κραυγής που ακούγεται χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά, και όμως σε διαπερνά. Η ηρωίδα της ιστορίας δεν έχει όνομα όπως και καμία γυναίκα που επέλεξε να αγαπήσει σιωπηλά, χωρίς ανταπόδοση, χωρίς αναγνώριση. Και αυτό το ανώνυμο, σχεδόν άυλο βάρος, κεντά με μοναδική ακρίβεια και ευαισθησία η Γωγώ Ατζολετάκη.

Η Ατζολετάκη δεν υποδύεται την άγνωστη, γίνεται εκείνη. Με μια ερμηνεία που δεν κραυγάζει αλλά ανασαίνει, μας μεταφέρει στην εσωτερική της κόλαση: μια αγάπη παντοτινή, αθέατη, βαθιά. Η φωνή της έχει εύρος και χροιά που εναλλάσσεται ανάλογα με τις μνήμες της ηρωίδας. Μια μικρή αναπνοή, ένα ράγισμα στη φωνή, μια παύση· όλα της τα εργαλεία συναισθηματικά μετρημένα και απολύτως οργανικά. Το βλέμμα της, συχνά στραμμένο στο κενό ή στη μνήμη, λέει όσα δεν τολμά να γράψει η πένα. 

Τα σκηνικά υπηρετούν τη λιτότητα και τον εσωτερικό κόσμο του κειμένου: ένα λιτό, σχεδόν ασκητικό δωμάτιο, που μοιάζει να βρίσκεται έξω από τον χρόνο. Ένα τραπέζι, μια καρέκλα, μια εσάρπα. Όλα όσα δεν χρειάζονται εξήγηση, μόνο υπόνοια. Η ακινησία του χώρου τονίζει την κινητικότητα του συναισθηματικού τοπίου της ηρωίδας.

Ο φωτισμός, εξαιρετικά μελετημένος, λειτουργεί σαν ηθοποιός. Με εναλλαγές από θερμό φως σε απότομες σκιάσεις, υπογραμμίζει τις μεταπτώσεις της εξομολόγησης. Υπάρχουν στιγμές όπου η ηρωίδα μοιάζει να «χάνεται» στο ημίφως, σαν η ύπαρξή της να κινείται μεταξύ ζωής και μνήμης κι άλλες όπου μια και μόνο ακτίνα φωτός πέφτει στο πρόσωπό της, σαν ο κόσμος να εστιάζει για μια φορά σε εκείνη που κανείς ποτέ δεν πρόσεξε.

Η σκηνοθετική προσέγγιση είναι σοφή: δίνει χώρο στο κείμενο, σέβεται τον Τσβάιχ, και αναδεικνύει το ανεπαίσθητο δράμα μιας γυναίκας που αγάπησε ολόκληρη τη ζωή της χωρίς να έχει αγαπηθεί. Κανένα περιττό εύρημα, καμία βαρύγδουπη «θεατρικότητα»,  μόνο ουσία.

Το «Γράμμα μιας άγνωστης» είναι από τις πιο δυνατές νουβέλες του Στέφαν Τσβάιχ, ένα ψυχολογικό κομψοτέχνημα που φανερώνει την ανθρώπινη αδυναμία, την ψευδαίσθηση και τον σπαραγμό της μονόπλευρης αγάπης. Η θεατρική μεταφορά αυτή δεν απλώς τιμά το πρωτότυπο· το ενσαρκώνει.

Η Γωγώ Ατζολετάκη, με την πείρα της, τη φωνή της και την ευαισθησία της, μας παρέδωσε μια σπουδή πάνω στο άρρητο. Ένα ρεσιτάλ σιωπηλής έντασης. 

Μια παράσταση που δεν σε συνταράσσει με φωνές, αλλά με την αλήθεια της.

Ομάδα Open Mind, 14/04/2025