Διαβάσαμε και προτείνουμε: Εκμαγείο της Ανδρεάνας Σαπρίκη

Η ποιητική συλλογή Εκμαγείο της Ανδρεάνας Σαπρίκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος, είναι ένα ταξίδι στη μνήμη, τον εσωτερικό διάλογο και την ανθρώπινη συνειδητοποίηση. Η ποιήτρια καταφέρνει να συνθέσει μια πυκνή και φορτισμένη αφήγηση που ισορροπεί ανάμεσα στον λυρισμό και την ωμή πραγματικότητα.  

Η συλλογή ασχολείται με υπαρξιακά ζητήματα, τη μνήμη, την αυτογνωσία, το πέρασμα του χρόνου και τη διαχείριση της απώλειας. Τα ποιήματα είναι συχνά διαλογικά, σαν συνομιλίες με το ίδιο το εγώ, με ένα άγνωστο πρόσωπο ή ακόμα και με αρχέτυπα του μύθου. Υπάρχει έντονη η αίσθηση της αποξένωσης και της εσωτερικής σύγκρουσης, ενώ η έννοια της μεταμόρφωσης (είτε μέσα από την αποδοχή είτε μέσα από την απόρριψη του εαυτού) διατρέχει ολόκληρη τη συλλογή.  

Το ύφος της Σαπρίκη είναι συναισθηματικά φορτισμένο, με μια ενδιαφέρουσα ισορροπία ανάμεσα στο αφηγηματικό στοιχείο και την ελλειπτικότητα. Σε αρκετά ποιήματα χρησιμοποιεί λιτές, κοφτές προτάσεις, δημιουργώντας μια αίσθηση αποσπασματικότητας που εντείνει την υπαρξιακή αγωνία. Άλλοτε, επιλέγει έναν πιο ρέοντα, σχεδόν επικό ρυθμό, που ενισχύει τη διαχρονικότητα των θεμάτων της. Ο μύθος χρησιμοποιείται όχι ως απλή αναφορά αλλά ως εργαλείο ερμηνείας της πραγματικότητας.  

Δυνατά Σημεία

- Συμβολισμοί και εικόνες: Η ποιήτρια δημιουργεί ισχυρές εικόνες, όπως στο ποίημα Θραύσματα, όπου η σταδιακή αποσύνθεση της ύπαρξης αποδίδεται με τρόπο που θυμίζει ονειρικό παραλήρημα.   

- Εσωτερική ένταση: Η γραφή της πάλλεται από ένταση και συχνά διαμορφώνει μια υποβόσκουσα απειλή, όπου το όνειρο και η πραγματικότητα συγχέονται, δημιουργώντας μια αίσθηση εγκλωβισμού.  

- Αρχαιοελληνική και φιλοσοφική διάθεση: Ανακαλεί τη μυθολογία και τη φιλοσοφία, ενσωματώνοντας την ιδέα της αιώνιας τιμωρίας και της αναζήτησης της αλήθειας.  

Αδύναμα Σημεία

- Κάποιες ποιητικές εικόνες είναι υπερβολικά φορτωμένες: Σε ορισμένα σημεία, η διάθεση για φιλοσοφική αναζήτηση οδηγεί σε μια σύνθετη, δυσνόητη διατύπωση. Για παράδειγμα, στο Λωρίδες, αν και το ποίημα ξεκινά δυνατά, το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει κάπως χαοτικό, με τις έννοιες να μην καταλήγουν πάντα σε μια ξεκάθαρη συγκινησιακή κορύφωση.  

- Επανάληψη μοτίβων: Σε αρκετά ποιήματα εμφανίζεται η αίσθηση της απώλειας του εαυτού και του εγκλωβισμού, γεγονός που αν και λειτουργεί θεματικά, σε κάποια σημεία γίνεται προβλέψιμο.  

Το Εκμαγείο είναι μια ποιητική συλλογή που καταφέρνει να καθηλώσει τον αναγνώστη με τη δύναμη της εικόνας και την υπαρξιακή της ειλικρίνεια. Παρά τις κάποιες υπερβολές και την τάση για υπερβολικά σύνθετες διατυπώσεις, συνολικά αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και δυνατή ποιητική κατάθεση, με έντονο συναισθηματικό αποτύπωμα.

Της Αλεξίας Βλάρα, 18/2/2025