Είδαμε και προτείνουμε: Σύγχρονες τραγωδίες
Το θέατρο στην πιο καθαρή του μορφή δεν χρειάζεται σκηνικά, περίτεχνες κατασκευές ή ειδικά εφέ για να αγγίξει το κοινό. Χρειάζεται μόνο δυνατές ερμηνείες και ιστορίες που μιλούν στην ψυχή.
Η παράσταση «Σύγχρονες Τραγωδίες» αποδεικνύει ακριβώς αυτό: τρεις συγκλονιστικές αφηγήσεις που, χωρίς καμία σκηνική υποστήριξη, κατάφεραν να μας ταξιδέψουν, να μας συγκινήσουν και να μας ταρακουνήσουν.
Το έργο αποτελείται από τρεις ανεξάρτητες αλλά θεματικά αλληλένδετες ιστορίες, που εξερευνούν τρία από τα πιο επώδυνα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας: τη μοναξιά και τα χαμένα όνειρα, την προσφυγική κρίση και την ενδοοικογενειακή βία.
Οι ηθοποιοί δεν είχαν τη στήριξη σκηνικών, αλλά δεν τη χρειάζονταν. Μέσα από τις κινήσεις τους, τις φωνές τους, και τη συναισθηματική ένταση που μετέδιδαν, κατάφεραν να δημιουργήσουν ολοζώντανες εικόνες. Κάθε λέξη, κάθε βλέμμα, κάθε σιωπή είχε νόημα. Οι ερμηνείες τους ήταν τόσο δυνατές που το κοινό ένιωσε ότι βρισκόταν μέσα στις ιστορίες—σε ένα αεροδρόμιο γεμάτο αποχωρισμούς, σε μια βάρκα που βυθίζεται, σε ένα σπίτι όπου η αγάπη γίνεται τρόμος.
Οι «Σύγχρονες Τραγωδίες» δεν είναι απλώς μια θεατρική παράσταση· είναι ένας καθρέφτης της εποχής μας. Θίγει ζητήματα που πολλοί προτιμούν να αγνοούν, αλλά που βρίσκονται γύρω μας—στις ειδήσεις, στις γειτονιές μας, στις ζωές μας. Ο πόλεμος, η ξεριζωμένη προσφυγιά, η πατριαρχία, η μοναξιά μιας κοινωνίας που τρέχει ασταμάτητα για την επιτυχία, όλα μπλέκονται σε ένα έργο που μιλά για το τίμημα των ονείρων και τις αόρατες πληγές της κοινωνίας μας.
Η σκηνοθετική λιτότητα λειτουργεί ακριβώς όπως πρέπει: αφαιρεί τις περιττές προσθήκες και αφήνει μόνο την ουσία. Και αυτή η ουσία είναι σκληρή, σπαρακτική και, πάνω απ’ όλα, αληθινη.
Η παράσταση «Σύγχρονες Τραγωδίες» είναι μια υπενθύμιση του πόσο εύθραυστες είναι οι ζωές των ανθρώπων και του πόσο τυχαίες είναι οι διασταυρώσεις τους. Είναι ένα έργο που μένει μαζί σου, όχι επειδή προσπαθεί να εντυπωσιάσει, αλλά επειδή λέει αλήθειες που δύσκολα μπορείς να ξεχάσεις.
Της Αλεξίας Βλάρα, 27/02/2025
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου