Ρούλα Σαμαϊλίδου: Στο "Μάινε Λίλιε» παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην ιστορία του πρόσωπα αγαπημένα του στενού οικογενειακού μου κύκλου και γι' αυτό το ξεχωρίζω!"
Νέο βιβλίο: «Mαίνε Λίλιε». Μιλήστε μου για αυτό.
Νέο βιβλίο και έκπληξη και για μένα την ίδια. Μετά το «Ένας Τούρκος στο σαλόνι μου», βλέποντας κάποια πράγματα στο χώρο του βιβλίου που δεν μπορούσα να αποδεχθώ, είχα αποφασίσει ο «Τούρκος» να κλείσει πίσω του την πόρτα και να πετάξει το κλειδί αλλά τελικά ήρθαν οι ανατροπές . Ήρθε πρώτα ο κορωνοϊός που μας έκλεισε στο σπίτι και αν δεν έγραφα θα τρελαινόμουν, ήρθε μια έκθεση βιβλίου με πολλές επισκέψεις αναγνωστών που μου μίλησαν με ενθουσιασμό για τα βιβλία μου και τέλος μια πρόταση από τούρκικο εκδοτικό να πάρει τα κινηματογραφικά δικαιώματα και να μεταφραστεί στα τουρκικά ο «Τούρκος στο σαλόνι μου». Από κει και πέρα δεν ήθελα πολλά για να καμφθούν οι αντιστάσεις και οι αναστολές μου. Με πολλή όρεξη αυτή τη φορά κάθισα μπροστά στο κομπιούτερ για τη δημιουργία ενός νέου πονήματος.
Πως προέκυψε ο τίτλος
και τι σημαίνει;
«Μάινε Λίλιε» στα Γερμανικά σημαίνει: ο κρίνος μου.
Προτίμησα τον ξενόγλωσσο τίτλο αφού πρωταγωνιστής μου θα ήταν ένας Γερμανός
έστω κι αν γνώριζε πολύ καλά την Ελληνική γλώσσα. Σε προσωπικές στιγμές ξέχειλες από συναισθήματα
η μητρική γλώσσα έρχεται ασυναίσθητα στα χείλη μας.
Πώς μπήκε στη ζωή της η
συγγραφή;
Μπήκε πριν από πολλά χρόνια και εντελώς τυχαία. Ποτέ
δεν είχα σκεφθεί πως θα γράψω ούτε καν είχα αποτυπώσει σε ένα χαρτί τις σκέψεις
μου ή τους προβληματισμούς μου όπως κάνουν πολλοί. Μια φωτογραφία, μια μισή ιστορία που συνέβη
τα πέτρινα χρόνια του εμφυλίου, κάποια
γράμματα και μια πρόταση σε ένα απ’ αυτά που με στοίχειωσε, μου έδωσαν την
ώθηση να βρω την άλλη μισή ιστορία που έλειπε χτυπώντας πόρτας για να προσπαθήσω να δικαιώσω έστω και μετά θάνατο έναν άνθρωπο που τότε
ζητούσε απελπισμένα δικαιοσύνη. Το πρώτο
εκείνο βιβλίο λοιπόν έφερε το δεύτερο, το τρίτο … το δέκατο…
Ένα βιβλίο που βρίθει
από περιγραφές και με μια ιστορία που αν και μυθοπλασία θα μπορούσε να είναι
αληθινή;
Και βέβαια θα μπορούσε. Όπως και στον «Τούρκο» μου
όμως, είχα σαν βάση μια παλιά ιστορία που συνέβη τα χρόνια της κατοχής και
σκηνοθετώντας στους ίδιους τόπους δημιούργησα
ένα νέο διαφορετικό σενάριο,
με τους φανταστικούς μου ήρωες να
συμπορεύονται με ανθρώπους που υπήρξαν κάποτε στη ζωή. Για παράδειγμα ο Νικόλας
ήταν ο παππούς μου, η νόνα Μελπομένη η δική μου νόνα. Πραγματικός ήρωας είναι ακόμη και ο Γερμανός Κλάους, ο οποίος
εγγυήθηκε στους δικούς του για την αθωότητα του Νικόλα με αποτέλεσμα να απελευθερωθεί
και να συνεχίσει τη ζωή του. Δεν γνωρίζω ή δεν έχει συγκρατήσει η μνήμη μου τι
οικογένεια είχε αυτός ο άνθρωπος στη
Γερμανία –που τελικά έμεινε αδειανή
γιατί πέθανε στη Θεσσαλονίκη μετά την αναχώρησή του από το νησί- αλλά εγώ του
χάρισα μέσα από τη μυθοπλασία μου ένα γιο που πιστεύω πως θα ήταν περήφανος για
το χαρακτήρα του.
Έχοντας μια μεγάλη
εμπειρία έχετε ξεχωρίσει κάποιο βιβλίο σας και γιατί;
Θα μπορούσα να πω πως όλα τα αγαπώ το ίδιο αλλά δεν θα το κάνω. Σε κάποια απ’ αυτά, όπως η «Γειτονιά των
ονείρων», «‘Ένας Τούρκος στο σαλόνι μου»
και «το Μάινε λίλιε» παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στις ιστορίες τους πρόσωπα αγαπημένα του στενού οικογενειακού μου κύκλου και γι αυτό
τα ξεχωρίζω.
Πως έγινε η επιλογή του εξωφύλλου;;
Ερωτήθηκα από το ατελιέ των
εκδόσεων αν έχω κάτι συγκεκριμένο στο νου μου και απάντησα εύκολα. Γραπτά, ένα κρίνο και μια φωτογραφία από την περίοδο
της Γερμανικής κατοχής.
Ποια είναι τα μελλοντικά
σας σχέδια; Ετοιμάζεται κάποια παρουσίαση;
Δεν βιάζομαι ποτέ
και δεν με ενδιαφέρει να έχω κάθε χρόνο στα ράφια των βιβλιοπωλείων ένα
νέο βιβλίο. Όποτε έχω έμπνευση και όρεξη
για γράψιμο θα γίνει. Παρουσίαση στην
Αθήνα έχει ήδη προγραμματιστεί για το Σάββατο 25 Μάη στις 8 το απόγευμα στο
καφέ GUSTAV που βρίσκεται κεντρικά (Πανεπιστημίου και Χαριλάου Τρικούπη).
Ένα μήνυμα προς τους
αναγνώστες μας.
Το μήνυμά μου εμπεριέχεται στους στίχους της
«Ιθάκης» του μεγάλου ποιητή μας Κ.
Καβάφη:
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι
να΄ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον θυμωμένο
Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στο δρόμο σου ποτέ δεν θα βρεις αν μεν’ η σκέψη
σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνηση το πνεύμα σου και το σώμα σου αγγίξει.
Της Αλεξίας Βλάρα, 13/5/2024
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου