Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ρούλα Σαμαϊλίδου: Στο "Μάινε Λίλιε» παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην ιστορία του πρόσωπα αγαπημένα του στενού οικογενειακού μου κύκλου και γι' αυτό το ξεχωρίζω!"



 Νέο βιβλίο: «Mαίνε Λίλιε». Μιλήστε μου για αυτό.

Νέο βιβλίο και έκπληξη και για μένα την ίδια.  Μετά το «Ένας Τούρκος στο σαλόνι μου», βλέποντας κάποια πράγματα στο χώρο του βιβλίου που δεν μπορούσα να αποδεχθώ,  είχα αποφασίσει  ο «Τούρκος» να κλείσει πίσω του την πόρτα  και να πετάξει  το κλειδί  αλλά τελικά ήρθαν οι ανατροπές .  Ήρθε πρώτα ο κορωνοϊός  που μας έκλεισε στο σπίτι και αν δεν έγραφα θα τρελαινόμουν, ήρθε μια έκθεση βιβλίου με πολλές επισκέψεις αναγνωστών  που μου μίλησαν με ενθουσιασμό για τα βιβλία μου και  τέλος μια πρόταση από τούρκικο εκδοτικό να πάρει τα κινηματογραφικά δικαιώματα και να μεταφραστεί στα τουρκικά ο «Τούρκος στο σαλόνι μου». Από κει και πέρα δεν ήθελα  πολλά για να καμφθούν οι αντιστάσεις και οι αναστολές μου. Με πολλή όρεξη αυτή τη φορά κάθισα μπροστά στο κομπιούτερ για τη δημιουργία ενός νέου πονήματος.

 Πως προέκυψε ο τίτλος και τι σημαίνει;

«Μάινε Λίλιε» στα Γερμανικά σημαίνει: ο κρίνος μου. Προτίμησα τον ξενόγλωσσο τίτλο αφού πρωταγωνιστής μου θα ήταν ένας Γερμανός έστω κι αν γνώριζε πολύ καλά την Ελληνική γλώσσα.  Σε προσωπικές στιγμές ξέχειλες από συναισθήματα η μητρική γλώσσα έρχεται ασυναίσθητα στα χείλη μας.

 Πώς μπήκε στη ζωή της η συγγραφή;

Μπήκε πριν από πολλά χρόνια και εντελώς τυχαία. Ποτέ δεν είχα σκεφθεί πως θα γράψω ούτε καν είχα αποτυπώσει σε ένα χαρτί τις σκέψεις μου ή τους προβληματισμούς μου όπως κάνουν πολλοί.  Μια φωτογραφία, μια μισή ιστορία που συνέβη τα πέτρινα χρόνια του εμφυλίου,  κάποια γράμματα και μια πρόταση σε ένα απ’ αυτά που με στοίχειωσε, μου έδωσαν την ώθηση να βρω την άλλη μισή ιστορία που έλειπε χτυπώντας πόρτας  για να προσπαθήσω να δικαιώσω  έστω και μετά θάνατο έναν άνθρωπο που τότε ζητούσε απελπισμένα δικαιοσύνη. Το πρώτο  εκείνο βιβλίο λοιπόν έφερε το δεύτερο, το τρίτο  … το δέκατο…

  Ένα βιβλίο που βρίθει από περιγραφές και με μια ιστορία που αν και μυθοπλασία θα μπορούσε να είναι αληθινή;

Και βέβαια θα μπορούσε. Όπως και στον «Τούρκο» μου όμως, είχα σαν βάση μια παλιά ιστορία που συνέβη τα χρόνια της κατοχής και σκηνοθετώντας στους ίδιους τόπους δημιούργησα  ένα νέο διαφορετικό σενάριο,  με  τους φανταστικούς μου ήρωες να συμπορεύονται με ανθρώπους που υπήρξαν κάποτε στη ζωή. Για παράδειγμα ο Νικόλας ήταν ο παππούς μου, η νόνα Μελπομένη η δική μου νόνα. Πραγματικός ήρωας  είναι ακόμη και ο Γερμανός Κλάους, ο οποίος εγγυήθηκε στους δικούς του για την αθωότητα του Νικόλα με αποτέλεσμα να απελευθερωθεί και να συνεχίσει τη ζωή του. Δεν γνωρίζω ή δεν έχει συγκρατήσει η μνήμη μου τι οικογένεια είχε αυτός ο άνθρωπος  στη Γερμανία –που τελικά  έμεινε αδειανή γιατί πέθανε στη Θεσσαλονίκη μετά την αναχώρησή του από το νησί- αλλά εγώ του χάρισα μέσα από τη μυθοπλασία μου ένα γιο που πιστεύω πως θα ήταν περήφανος για το χαρακτήρα του.

   Έχοντας μια μεγάλη εμπειρία έχετε ξεχωρίσει κάποιο βιβλίο σας και γιατί;

Θα μπορούσα να πω πως όλα τα αγαπώ το ίδιο αλλά δεν θα το κάνω.  Σε κάποια απ’ αυτά, όπως η «Γειτονιά των ονείρων»,  «‘Ένας Τούρκος στο σαλόνι μου» και «το Μάινε λίλιε» παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στις ιστορίες τους  πρόσωπα αγαπημένα του  στενού οικογενειακού μου κύκλου και γι αυτό τα ξεχωρίζω. 

Πως έγινε η επιλογή του εξωφύλλου;;

  Ερωτήθηκα από το ατελιέ των εκδόσεων αν έχω κάτι συγκεκριμένο στο νου μου και απάντησα εύκολα. Γραπτά,  ένα κρίνο και μια φωτογραφία από την περίοδο της Γερμανικής κατοχής.

 Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμάζεται κάποια παρουσίαση;

Δεν βιάζομαι ποτέ  και δεν με ενδιαφέρει να έχω κάθε χρόνο στα ράφια των βιβλιοπωλείων ένα νέο βιβλίο.  Όποτε έχω έμπνευση και όρεξη για γράψιμο θα γίνει.  Παρουσίαση στην Αθήνα έχει ήδη προγραμματιστεί για το Σάββατο 25 Μάη στις 8 το απόγευμα στο καφέ GUSTAV  που βρίσκεται κεντρικά  (Πανεπιστημίου και Χαριλάου Τρικούπη).

  Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.

Το μήνυμά μου εμπεριέχεται στους στίχους της «Ιθάκης»  του μεγάλου ποιητή μας Κ. Καβάφη:

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να΄ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στο δρόμο σου ποτέ δεν θα βρεις αν μεν’ η σκέψη σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνηση το πνεύμα σου και το σώμα σου αγγίξει.


Της Αλεξίας Βλάρα, 13/5/2024

 

 

 

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

5ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ 2510 ΙΙ απο 11-22 ΙΟΥΝΙΟΥ ΙΙ ΘΕΑΤΡΟ 2510

  5 Ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ 2510 Από 11 εως 22 Ιουνίου ΘΕΑΤΡΟ 2510   Το ΘΕΑΤΡΟ 2510, διοργανώνει το 5ο Φεστιβάλ Θεάτρου 2510   το οποίο επιστρέφει για 5 η συνεχομένη χρονιά, από τις 11 έως τις 22 Ιουνίου με μια σύμπραξη καλλιτεχνών στην ιστορική περιοχή των Εξαρχείων. Για 12 συνεχόμενες μέρες, η τέχνη θα πρωταγωνιστεί στην περιοχή, με 38 μοναδικές παραστάσεις. Θεατρικές Ομάδες, Μ usical , Μονόλογοι,Ομάδες Improv, Performance, Χορός, Καραγκιόζης, αλλά και βραδιές με ζωντανή μουσική, δίνουν την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει νέους καλλιτέχνες και να επιλέξει κάθε μέρα τουλάχιστον μια διαφορετική παράσταση σε ένα φεστιβάλ που προάγει την τέχνη και τη δημιουργικότητα. Για πρώτη φορά, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν τις αγαπημένες τους παραστάσεις και να γίνουν μέλη της κριτικής επιτροπής. Σας καλούμε να συμμετάσχετε στον διαγωνισμό που θα αναδείξει την ομάδα που θα κερδίσει το Α' Βραβείο. Παράλληλα, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, θα διεξαχθούν δωρεάν μαθήματα

Σεσουάρ για Δολοφόνους_Για πρώτη φορά καλοκαιρινή περιοδεία!

  «Σεσουάρ για Δολοφόνους» Η μακροβιότερη κωμωδία όλων των εποχών ταξιδεύει για πρώτη φορά στην Ελλάδα! Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης   Πρώτη Στάση:   Βεάκειο Θέατρο Πειραιά / Δευτέρα 1 Ιουλίου 2024 Link προπώλησης:   https://www.more.com/theater/sesouar-gia-dolofonous-kalokairini-periodeia/

Είδαμε και προτείνουμε: “Liberta”

  Στο υπέροχο και καλαίσθητο χώρο Project R απολαύσαμε άλλη μία εξαιρετική καλοδουλεμένη παράσταση σε κείμενο του Ανδρέα Αριστοτέλους και σκηνοθεσία Γιάννη Κλειδέρη <<Liberta>>. Ταξιδεύουμε στην εποχή της κατοχής του 1940, η ηρωίδα μας Ελευθερία αγωνίζεται να διατηρήσει ζωντανό τον τραυματισμένο άντρα της, παλεύοντας για την ελευθερία τους.. Η Ελευθερία (Ελένη Κουκουλάρη) με εσωτερική ερμηνεία, θυμάται-αναπολει- ονειρεύεται ζώντας την κάθε λέξη με συναίσθημα-ένταση-εκφραστικότητα της βιωμένες εμπειρίες της, σε έναν κόσμο όπου οι σχέσεις, οι ανθρώπινες αξίες και οι προσωπικές αναζητήσεις, διαμορφώνουν τα τοπίο της εποχής. Η Αντιγόνη εξαδέρφη της Ελευθερίας, (Ζωή Μουκούλη) και η Γεωργία φίλη- γειτόνισσα (Γιούλη Παπανελοπούλου), την ίδια στιγμή που η κάθε μία ηθοποιός διατηρεί τη μοναδικότητα και την προσωπικότητά της αφού η ανάγκη για ελευθερία και αλληλεγγύη αναδεικνύεται με συγκλονιστικό τρόπο, ενώ ο πόλεμος εξακολουθεί να διαμορφώνει την καθημερινότητα και τις

Τελευταίες Παραστάσεις για τους «Αλιγάτορες» | Έως Σάββατο 8 Ιουνίου

Αλιγάτορες (Alligators) Του Andrew Keatley Στο Θέατρο Γκλόρια Τελευταίες Παραστάσεις / έως 8 Ιουνίου Δείτε το trailer εδώ Εσύ είσαι έτοιμος για τον ρόλο του δικαστή;

Το «Interview» επιστρέφει για μια παράσταση με δωρεάν είσοδο στη Νέα Φιλαδέλφεια

                                     « Interview » μια κοινωνικοπολιτική μαύρη κωμωδία της ομάδας Εμείς                                                                           17 Ιουνίου στις 20:30                                    στο   Π.Π.Ι.Ε.Δ.                                   Δωρεάν είσοδο                                                                                         Το «Interview», η κοινωνικοπολιτική μαύρη κωμωδία που παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία η ομάδα B . A . N . C στο θέατρο Αλκμήνη επιστρέφει για μια τελευταία παράσταση, στις 17 Ιουνίου , με δωρεάν είσοδο στη Νέα Φιλαδέλφεια . Η παράσταση σημείωσε απανωτά sold - out και δεν άργησε να γίνει talk of the town , ενώ απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από τον Τύπο.

Ελίζα Σουφλή: "Oι Συναντήσεις είναι για μένα ένας φόρος τιμής σε συναντήσεις που έγιναν ή δεν έγιναν, σε ιστορίες που σχηματίστηκαν στον νου, αλλά -δυστυχώς- δε γράφτηκαν ποτέ".

  1. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε τη συλλογή διηγημάτων Συναντήσεις ; Θα παραπέμψω στην ιστορία που αναφέρεται στο τέλος του βιβλίου, στο σημείωμά μου προς τους αναγνώστες μου. Μιλώ για ένα πολύ αγαπημένο μου σημείο συνάντησης στο κέντρο της Αθήνας και πολλές από τις σκέψεις και τις στιγμές που πέρασα εκεί. Δε θα ήθελα να πω περισσότερα, αλλά ας κρατήσουμε ότι οι Συναντήσεις είναι για μένα ένας φόρος τιμής σε συναντήσεις που έγιναν ή δεν έγιναν, σε ιστορίες που σχηματίστηκαν στον νου, αλλά -δυστυχώς- δε γράφτηκαν ποτέ.