Λίνα Βαλετοπούλου: "Το Κλουαζονέ είναι μία περίκλειστη ιστορία, ένα κομμάτι από το βίωμα της ηρωίδας που εγκιβωτίζεται μέσα στα χρονικά όρια της ζωής της".

 


1)     Νέο βιβλίο: «Κλουαζονέ».  Μιλήστε μου για αυτό.

Το Κλουαζονέ είναι μία περίκλειστη ιστορία, ένα κομμάτι από το βίωμα της ηρωίδας που εγκιβωτίζεται μέσα στα χρονικά όρια της ζωής της. Η Χάρις μέσα στο χειρουργείο νιώθει τον φόβο του θανάτου και μεταφέρεται νοερά σε ένα αποτεφρωτήριο. Τα βάζα κλουαζονέ – τεφροδόχοι τη γυρίζουν πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στα μαθητικά χρόνια του γυμνασίου και του λυκείου, όπου αναβιώνει διάφορα περιστατικά της ζωής της με αληθοφάνεια. Όταν συνέρχεται από τη νάρκωση ανακαλύπτει ότι το ταξίδι αυτό στον χρόνο ήταν αποκύημα της φαντασίας της, αλλά χρήσιμο  για την αυτογνωσία και την πορεία της στο μέλλον.

2)     Πως προέκυψε ο τίτλος;

Το Κλουαζονέ αποτελεί τον πρώτο τίτλο σε μία σειρά από ξενικές ονομασίες των κεφαλαίων του βιβλίου. Αυτό συμβαίνει λόγω της επόχής, τη δεκαετία του ογδόντα και της ξενομανίας που επικρατούσε κατά κόρον. Κατά δεύτερον η λέξη κλουαζονέ αντιπροσωπεύει το κύριο αντικείμενο που δίνει το έναυσμα της επιστροφής στο παρελθόν, δηλαδή το βάζο κλουαζονέ. Τέλος δίνει το στίγμα του τρόπου κατασκευής του μυθιστορήματος, δηλαδή κομμάτια της ζωής της Χάρις συνενώνονται για να συνθέσουν ολόκληρη την εποχή που αυτή θέλει να επαναφέρει στο προσκήνιο, μια αναφορά στην τεχνική του κλουαζονισμού.

3)     Έχει βιωματικά στοιχεία;

Κάθε βιβλίο που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να περιέχει σε κάποιο ποσοστό στοιχεία από τα βιώματα του συγγραφέα. Στο Κλουαζονέ ενυπάρχουν τα βιώματά μου και εμπλουτισμένα με μπόλικη μυθοπλασία φτιάχνουν το μίγμα για τη δημιουργία ενός λογοτεχνικού αποτελέσματος. Άλλωστε τα καλύτερα βιβλία γράφονται με πράγματα που ήδη ξέρουμε.

4)     Έχετε κάνει και προσωπική αφιέρωση με ονοματεπώνυμο. Μιλήστε μου για αυτό.

Το Κλουαζονέ το αφιέρωσα σε έναν εξαιρετικό γιατρό, ορθοπεδικό χειρουργό, τον κύριο Παναγιώτη Νταγιόπουλο, αλλά και στην ομάδα του. Δεν θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά, σε μια δύσκολη φάση της υγείας μου η συνδρομή του ήταν καταλυτική. Στη διάρκεια  του δικού του χειρουργείου γεννήθηκε η ιδέα της κατασκευής του Κλουαζονέ. Με την άριστη επιστημονική του κατάρτιση μου χάρισε σε σύντομο χρόνο μία ανέλπιστα ποιοτική ζωή. Τον ευχαριστώ.

5)     Πώς νιώθετε που είστε μέλος των εκδόσεων Βακχικόν ;

Οι εκδόσεις Βακχικόν αγκάλιασαν το νέο μου βιβλίο. Από την πρώτη στιγμή με έκαναν να νιώσω ότι βρήκα την εκδοτική μου οικογένεια. Όλοι οι συνεργάτες επέδειξαν άψογο επαγγελματισμό και σεβασμό προς το έργο μου και το πρόσωπό μου. Εύχομαι η συνεργασία μας να είναι μακροχρόνια και απόλυτα επιτυχημένη.

6)     Πως έγινε η επιλογή του εξωφύλλου;

Το εξώφυλλο ήταν επιλογή του εκδοτικού οίκου Βακχικόν. Με την επιλογή αυτή συμφώνησα κι εγώ αμέσως. Το σκεπτικό ήταν να αναδείξουμε το συγκεκριμένης τεχνοτροπίας βάζο όπου λίγοι γνωρίζουν με αυτό το όνομα, αλλά τελικά υπήρχε ως διακοσμητικό στα σπίτια των περισσοτέρων. Είναι ένα βίντατζ αντικείμενο, χαρακτηριστικό της δεκαετίας του ’80, πιο πολύ γνωστό ως κινέζικο βάζο.

7)     Αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς ή ποιητές.

Μαντάμ Μποβαρύ, του Φλωμπέρ

Το διπλό βιβλίο, του Χατζή

Το κιβώτιο, του Αλεξάνδρου

Η μεταμόρφωση, του Κάφκα

Οι εργένηδες των λόφων, του Τρέβορ

 

8)     Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.

Με την ανάγνωση του Κλουαζονέ εύχομαι να ανασάνετε τον αέρα της ανάμνησης και των δικών σας νεανικών χρόνων, να θυμηθείτε τον τότε εαυτό σας και να τον συγκρίνετε με αυτό που γίνατε σήμερα.  Το θεωρώ πράξη αυτογνωσίας και οδηγό αυτοπραγμάτωσης για το μέλλον. Καλή αναγνωστική σας απόλαυση!

Της Αλεξίας Βλάρα, 5/3/2024

 


Περιγραφή

Διαβάστε ένα απόσπασμα

Η Χάρις βρίσκεται στο χειρουργείο και υπό την επήρεια της νάρκωσης μεταφέρεται νοερά σε ένα αποτεφρωτήριο. Τα πρόσωπα που συναντά, δύο παιδικοί της έρωτες, τη γυρίζουν πίσω στον χρόνο, τότε που ζούσε με την οικογένειά της στον Βόλο. Στη θέα των βάζων-τεφροδόχων φέρνει στη μνήμη της τα διακοσμητικά βάζα, τύπου κλουαζονέ, που υπήρχαν στο πατρικό της σπίτι.

Η μουσική ντίσκο, το καφέ Σαντάν, το κατηχητικό, τα πάρτι, τα γαλλικά, το πιάνο, η αλληλογραφία, τα Γαλλάκια, οι φιλίες, οι απαγορεύσεις, η παρενόχληση στο σινεμά, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα είναι συστατικά των βιωμάτων της στα χρόνια του Γυμνασίου και του Λυκείου τη δεκαετία του ’80.

Η Χάρις περνάει με επιτυχία στο Πανεπιστήμιο και την ημέρα που ξεκινά με την οικογένειά της για την Αθήνα, με φορτωμένες τις αποσκευές της στο Ρενό 14 του μπαμπά, ένα σοβαρό συμβάν στη διαδρομή διακόπτει απρόσμενα το ταξίδι. Μετά την ολοκλήρωση της χειρουργικής επέμβασης θα επισκεφθεί το αποτεφρωτήριο, όπου διαπιστώνει με έκπληξη ότι τα πρόσωπα που συνάντησε την πρώτη φορά δεν υπήρξαν ποτέ εκεί.

*

Η Λίνα Βαλετοπούλου γεννήθηκε στον Βόλο και ζει στη Λάρισα. Τελείωσε το Κλασικό Λύκειο και σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Δημιουργική Γραφή από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Είναι επίσης διπλωματούχος σολίστ πιάνου. Εργάστηκε πάνω από εικοσαετία στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ως καθηγήτρια μουσικής, ενώ από το 2017 έχει δημιουργήσει και συντονίζει την ομάδα δημιουργικής γραφής «Οι παρέες γράφουν».

Διηγήματά της περιλαμβάνονται στις συλλογικές εκδόσεις Οδός Δημιουργικής Γραφής 2 (εκδόσεις Οσελότος 2013), Ανθολογία Σύντομου Διηγήματος «Διαδρομή 2014» (εκδόσεις Γραφομηχανή 2014), Τριάντα μέρες σινιάκι (εκδόσεις Βάρφης 2015), και έχουν δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό Μανδραγόρας, στα ηλεκτρονικά περιοδικά Λεξηtanil, Culture book, Φρέαρ, Ποιείν, Φτερά χήνας, Ιστορίες μπονζάι και σε άλλες διαδικτυακές σελίδες.

Βραβεύτηκε στον 4ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος «Λόγω τέχνης» το 2013, προς τιμήν του Κ. Καβάφη, για το διήγημα «Η χελώνα» που βρίσκεται στη Συλλογή 40 διηγημάτων «7 λέξεις» (εκδόσεις Μεταίχμιο 2013).

Έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων Ζωές σε αναδίπλωση (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2014) και τη νουβέλα Μισή όρθια, μισή χαλάσματα (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2018). Το Κλουαζονέ είναι το πρώτο μυθιστόρημά της.

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Χλόη Αντωνοπούλου Μουζακίτη: " Για εμένα όμως η υπέρτατη αρετή που οφείλουμε να κατακτήσουμε σε αυτή τη ζωή είναι αύτη του ενήλικα που θέλει να βουτήξει το δάχτυλό του σε κάθετι νέο και να το γευτεί".