Βαγγέλης Ζάπας: "Νιώθω υπερήφανος που βλέπω, σε αυτήν την παράσταση, στους θεατές μία μετακίνηση μέσα τους".

  «Το Αγόρι με τις δυο καρδιές». Μιλήστε μου για αυτή τη παράσταση.

Το Αγόρι με τις δυο καρδιές, των αδερφών Αμίρι, είναι η αληθινή ιστορία του ταξιδιού  της οικογένειας των ίδιων των συγγραφέων, ακριβώς όπως την έζησαν, με τη σκληρότητα της προσφυγιάς τους, την ευαισθησία και την αλληλεγγύη τόσο μες στην οικογένεια, όσο και των ανθρώπων που συνάντησαν στην διαδρομή τους.

Στη συνέχεια, όταν φτάνουν στον προορισμό τους, ξεκινάει ένα δεύτερο ταξίδι για να αποκατασταθεί η καρδιά του μεγάλου γιου, Χουσέιν, που πάσχει από αρρυθμίες και λιποθυμικές τάσεις και συνάμα βλέπουμε τις δυσκολίες ένταξης των μελών στη νέα συνθήκη της «ξένης» χώρας, της τότε Αγγλίας, του 2000… 

 Ποιοι είναι οι συντελεστές της παράστασης και τι πρόκειται να δούμε;

Την παράσταση σκηνοθετεί ο Τάκης Τζαμαργιάς, σε μετάφραση του Αντώνη Γαλέου, κρατώντας το storyline του ταξιδιού, ακριβώς όπως δόθηκε από τους αληθινούς χαρακτήρες του έργου, στην έρευνά μας και συνομιλώντας μαζί τους, χωρίς καμιά «ωραιοποίηση» της αλήθειας ή λείανσης των αιχμών της ιστορίας τους.

Έχω την τύχη να βρίσκομαι επί σκηνής με τους Γιώργο Ψυχογιό, Έλενα Μαρσίδου, Χρήστο Διαμαντούδη, Βασίλη Τριανταφύλλου που αποτελούν την φετινή θεατρική μου «οικογένεια».

Η κινησιολογία είναι της Αγγελικής Τρομπούκη, που με την έμπνευσή της μας βοήθησε να μπούμε στο σώμα ενός άλλου πολιτισμού και να αποδοθούν σκηνές «ασφυχτικές» με έναν λυρισμό που γίνονται γροθιά στο στομάχι.

Η μουσική του Μίλτου Πασχαλίδη σε στίχους της Ελένης Φωτάκη προσδίδουν στην παράσταση έναν επιπλέον χτύπο της «δεύτερης» καρδιάς, αυτής της πατρίδας γενέτειρας.

Τα σκηνικά του Εδουάρδου Γεωργίου που είναι εντελώς πολυμορφικά, κοστούμια της Έλλης Εμπεδοκλή που μας βοηθούν και τους 5 ηθοποιούς που παίζουμε επί σκηνής να μεταμορφωνόμαστε σε άλλους 10 ρόλους σταθμούς που συναντάμε στην πορεία μας, φωτισμοί του Γιώργου Αγιαννίτη που έγιναν ειδικές παραγγελίες από το εξωτερικό σε φώτα και combos για  να δημιουργηθούν εικόνες που δύσκολα τις βλέπουμε θεατρικά στην Ελλάδα και  βίντεο του Goran Gagic που δημιουργούν έναν ξεχωριστό κόσμο, πίσω από το προσκήνιο και τη δράση.

Η παράσταση επικοινωνείται από την Αγλαΐα Παγώνα και η παραγωγή είναι της Σαπφούς Κωνσταντάρα.

 Έχετε ακούσει διθυραμβικές κριτικές. Πώς νιώθετε για τα μέχρι τώρα σχόλια σας;

Είναι πολύ συγκινητικό το πώς αγκαλιάζουν οι θεατές το έργο και την παράστασή μας και πώς μας περιμένουν μετά, στο φουαγιέ του θεάτρου να μας μιλήσουν, να συζητήσουμε και να μας εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Νιώθω υπερήφανος που βλέπω, σε αυτήν την παράσταση, στους θεατές μία μετακίνηση μέσα τους. Εξάλλου αυτό δεν πρέπει να προκαλεί το θέατρο; Να μας μετακινεί, να μας προχωράει προς κατευθύνσεις που δεν ξέραμε ότι υπήρχαν ή φοβόμαστε να αγγίξουμε.

 Πώς νιώθετε μέσα σε ένα τόσο απαιτητικό ρόλο;

Δούλεψα πολύ σκληρά για να «συναντήσω» έναν χαρακτήρα που υπήρξε στ’αλήθεια, που είναι ανάπηρος, που έχει ενσυναίσθηση στον απόλυτο βαθμό, που έχει τεράστιο θάρρος και δεν λιγοψυχάει ούτε στιγμή. Το πρώτο σημείο συνάντησης με τον Χουσέιν, στην προσπάθειά μου να τον ερμηνεύσω, ήταν το μεγάλο μου «θέλω» για συμπερίληψη και στην προκειμένη περίπτωση ενός ατόμου με αναπηρία, όντας ένα παιδί που είχα ανάπηρο γονέα και ακόμα κι αν δεν είχαμε προβλήματα ένταξης, είχαμε πρόβλημα αποδοχής και στιγματισμού. 

 Έχετε ξεχωρίσει κάποια συνεργασία;

Με τον Τάκη έχουμε δουλέψει ξανά στο παρελθόν και ο τρόπος δουλειάς μας είναι κοινός, έχουμε κοινό κώδικα και γι’αυτό ξανασυναντιόμαστε θεατρικά. Είναι σημαντικό να βρίσκεις, καλλιτεχνικά, ανθρώπους που μιλάτε την «ίδια γλώσσα».

 Μελλοντικά σχέδια.

Είναι μία περίοδος προσαρμογής, όπως κάθε άνοιξη, που αρχίζουν οι προτάσεις και οι συζητήσεις για το καλοκαίρι και την επόμενη χρονιά. 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος των φετινών παραστάσεων,  θα πάω λίγες μέρες στην Κροατία, σε ένα ταξίδι που το έχω κανονίσει εδώ και πολύ καιρό. 

 Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.

Να μη φοβόμαστε να δράσουμε, να σκεπτόμαστε ότι ο καθένας, γνωστός μας ή άγνωστος, έχει μία ιστορία γραμμένη πίσω από το αποτύπωμα των βημάτων του στη ζωή και να έχουμε στο νου μας ότι όλοι άνθρωποι έχουμε ίσα δικαιώματα, αξίζουμε ίσες ευκαιρίες και η συμπερίληψη καλό είναι να υπάρχει με πράξεις, στο εδώ και τώρα!

Της Αλεξίας Βλάρα,14/3/2024