θέατρο όροφως - παράσταση "Ντέστινυ" του Άκη Δήμου - από 21 Δεκεμβρίου

 Ντέστινυ

του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη


Για 2η χρονιά συνεχίζεται για λίγες παραστάσεις η παραγωγή του θεάτρου «όροφως», σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη με τις Ελένη Καραμούζη και Μάρια Φλωράτου.

21, 22, 23 & 28, 29, 30 Δεκεμβρίου, στις 21:30

Δυο φίλες μόνες, μια φθινοπωρινή νύχτα, σ’ ένα μπαλκόνι κάπου μέσα στην πόλη, περιμένουν και προσμένουν την άφιξη ενός άνδρα - πεπρωμένου με το όνομα Ντέστινυ.

Όπως και στο ομώνυμο τραγούδι, μιλάνε για τον έρωτα που έρχεται, για τα όνειρα που έσβησαν και για αυτά που θα γεννηθούν. «Με τον καλύτερό σου έρωτα δεν ταξιδεύεις, κλειδώνεσαι σ’ ένα δωμάτιο κι οι τοίχοι είναι όλοι οι δρόμοι του κόσμου…»

Το «Ντέστινυ» είναι ένα έργο για τον έρωτα και τη νεότητα που φεύγει, για τις μικρές και μεγάλες μας νίκες/ήττες μέσα στο χρόνο. Μια γλυκόπικρη κωμωδία για τις ματαιώσεις, τις ψευδαισθήσεις και τις απεγνωσμένες απόπειρες να συμφιλιωθούμε με τη ζωή.

--

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Άκης Δήμου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Παίζουν: Ελένη Καραμούζη, Μάρια Φλωράτου
Σκηνικά - Κοστούμια: Ελευθερία Παναγιωτοπούλου
Φωτισμοί - Ήχος: Κωνσταντίνος Θεοδωρόπουλος
Γραφιστικός Σχεδιασμός: connart.gr
Παραγωγή: θέατρο «όροφως»

--

θέατρο «όροφως»
Όθωνος Αμαλίας 112, Πάτρα

21, 22, 23 & 28, 29, 30 Δεκεμβρίου, στις 21:30

Προπώληση: more.com
Γενική είσοδος: 12€  Μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ): 10€

Πληροφορίες - Κρατήσεις: 2611 810 983 & 6939 835 990

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".