Ο παρθενόκισσος πεντάφυλλος ή αμπέλοψη είναι ένα πολυετές φυλλοβόλο αναρριχώμενο φυτό που κατάγεται από τη βορειοανατολική Ασία. Τα φύλλα του είναι πράσινα, πεντάλοβα και σε αυτά οφείλει και την επιστημονική ονομασία του Parthenocissus quinquefolia, ήτοι “πέντε φύλλα”. Ανήκει στην κατηγορία των αναρριχώμενων φυτών που δεν χρειάζονται απαραίτητα υποστύλωση για να αναπτυχθούν, καθώς διαθέτει μικρούς βλαστούς, έλικες, που λειτουργούν σαν βεντούζες και προσκολλάται πάνω στους τοίχους. Καθώς το φυτό μεγαλώνει σε ηλικία, οι βραχίονες γίνονται πιο ξυλώδεις και το φυτό πιο ανθεκτικό. Το ύψος του μπορεί να φτάσει, ή και να ξεπεράσει, άνετα τα 20 μέτρα, ενώ το πλάτος του τα 8 με 10 μέτρα. Καλλιεργείται για το ενδιαφέρον και πλούσιο φύλλωμά του, το οποίο αλλάζει χρώμα ανάλογα με τις εποχές: από λαχανί ή σκούρο πράσινο σε πορτοκαλί και εντυπωσιακό κόκκινο του κρασιού κατά τους φθινοπωρινούς μήνες, ενώ το καλοκαίρι εμφανίζει μικρά κιτρινόλευκα λουλούδια. Ονομάζεται και αμπέλοψη, καθώς ο καρπός του είναι ράγα. Αν και ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σταφύλι, ο καρπός δεν μπορεί να καταναλωθεί από τον άνθρωπο λόγω τοξικότητας, ενώ ακόμα και η επαφή των φύλλων του με το δέρμα μας, ιδιαίτερα το φθινόπωρο, μπορεί να προκαλέσει δερματίτιδα σε ορισμένα άτομα. Ωστόσο, οι ράγες του δεν είναι τοξικές για τα πουλιά και αποτελούν σημαντική πηγή χειμερινής τροφής για πολλά είδη πουλιών του Πάρκου και πηγή «υλικών» για την κατασκευή των φωλιών. Το πυκνό φύλλωμα της αμπέλοψης, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, παρέχει στέγη και προστασία σε πολλά ήδη πουλιών που ζουν στο Πάρκο. Αυτή την εποχή, οι επισκέπτες συναντούν τον παρθενόκισσο περιμετρικά των «τειχών» του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ως μια κοκκινο – μπορντώ αυλαία που ντύνει τους τοίχους της νοτιοδυτικής πλευράς, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό ζεστό αποτέλεσμα ενώ παράλληλα ενισχύει τον βιοκλιματικό σχεδιασμό τους. Είναι εντυπωσιακός και ανθεκτικός, αφού έχει μέτριες απαιτήσεις σε πότισμα, ευδοκιμεί ακόμα και σε ημισκιερές θέσεις και παρουσιάζει μεγάλη ανεκτικότητα στην ξηρασία αλλά και στο ψύχος, ακόμα και σε πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευπροσάρμοστο φυτό που με ελάχιστη φροντίδα, προσφέρει μόνωση από τις θερμές ακτίνες του ήλιου κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ τον χειμώνα, που πέφτουν τα φύλλα του, μπορεί να ζεστάνει τους τοίχους των σπιτιών που το έχουν αξιοποιήσει ως έναν ωραίο «φράχτη» απομόνωσης. | 
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου