Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ 19ΧΡΟΝΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΒΑΡΕΛΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

 Θεατρικό βραβείο στον 19ο χρόνο Κωνσταντίνο Βαρελίδη

για το έργο του «Τελευταία Παράσταση»



     Ο 19χρονος ταλαντούχος Κωνσταντίνος Βαρελίδης, διακρίθηκε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Θεατρικού Έργου (μεγάλου μήκους) που διοργάνωσαν η Ένωση Ελλήνων Σεναριογράφων και το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη. Ο φέρελπις, νέος θεατρικός συγγραφέας απέσπασε το δεύτερο βραβείο για το έργο του «Τελευταία Παράσταση», το οποίο έγραψε σε ηλικία μόλις 16 ετών και ενώ φοιτούσε στη Δευτέρα Λυκείου, για να το ανεβάσουν με τη θεατρική ομάδα του σχολείου του.

   Στη σχολική παράσταση που είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά η «Τελευταία παράσταση», ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης είχε  κάνει και τη σκηνοθεσία, είχε επιλέξει τη μουσική, ενώ είχε επιμεληθεί μαζί με μέλη της ομάδας τα σκηνικά και τα κοστούμια. Στο έργο του κάνει έντονη την παρουσία της η μουσική: «Γράφω πάντα το κείμενο του θεατρικού έργου, ακούγοντας μια μελωδία, έτσι όταν βλέπει ο θεατής την παράσταση, νιώθει την ένταση και την γοητεία ενός τραγουδιού, ακόμα και όταν οι σκηνές δεν έχουν μουσική», λέει ο ίδιος.

   Προς το παρών σπουδάζει Μαθηματικά, στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας,  μια επιστήμη που δεν σκοπεύει να αφήσει, καθώς βρίσκει ότι απαιτούν φαντασία, σκέψη και ακρίβεια: «Τα μαθηματικά εμπεριέχουν τη φιλοσοφία. Γι’ αυτό πολλοί φιλόσοφοι της αρχαιότητας ήταν ταυτόχρονα και μαθηματικοί. Τα μαθηματικά ανοίγουν ορίζοντες, σου δείχνουν νέους τρόπους να βλέπεις τον κόσμο, τον κάνουν ευρύτερο, σου επιτρέπουν ακόμα και να δημιουργήσεις έναν νέο κόσμο  εφόσον,  όμως,  οι νόμοι  που τον ορίζουν είναι συνεπείς,  πρώτα απ΄ όλα με τον εαυτό τους,  όπως ακριβώς συμβαίνει και στο θέατρο», λέει ο ίδιος. 

Το έργο

   «Η Τελευταία Παράσταση» είναι ένα έργο μυστηρίου, μια μαύρη κωμωδία. Το έργο διαδραματίζεται στην Ελλάδα του 40, τότε που η φινέτσα, η ομορφιά και η ετήσια θερινή μετακόμιση στην εξοχική, ακόμα, Κηφισιά αποτελούσαν τα κύρια ενδιαφέροντα των επιφανών Αθηναίων. Σε ένα τέτοιο σπίτι λοιπόν, μια ιδιαίτερη παρέα οκτώ ατόμων, μεταξύ τους και ο διευθυντής του τοπικού αστυνομικού τμήματος,  πρόκειται να παρευρεθεί σε ένα δείπνο “παράσταση” με υπόθεση μια δολοφονία. Χρέη σκηνοθέτη της παράστασης διατελεί το υποτιθέμενο θύμα. Ένας σκοτεινός άνθρωπος, που διατηρεί κρυφές σχέσεις εξαρτήσεις με όλους τους καλεσμένους, εκμεταλλευόμενος βασικές ανθρώπινες αδυναμίες τους. Χειρίζεται όλους τους “ηθοποιούς” του σαν μαριονέτες σε ένα έγκλημα που κανείς τους δεν έχει επιλέξει. Όλα βαίνουν καλώς, μόνο που η πραγματική υπόθεση του έργου μέλλει να εμφανιστεί στα μέσα του, ανατρέποντας όλα όσα πίστευε ο θεατής μέχρι τότε. Το μαύρο χιούμορ συντροφεύει το έργο μέχρι το τέλος, που σίγουρα κανείς δεν περιμένει. Ένα έργο που φαινομενικά αποτελεί μια μαύρη κωμωδία εξελίσσεται σε έναν αγώνα για την αλήθεια, την ελευθερία και την δικαιοσύνη, που σπάνια αποδίδεται… 

   Στα πολύ θετικά της πένας του ταλαντούχου, πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα, το ψυχρό, σαρκαστικό, φλεγματικό χιούμορ, αλά Όσκαρ Ουάιλντ,  -ένας αγαπημένος του συγγραφέας-  που καραδοκεί σε κάθε γωνιά για να φέρει ανατροπές και να μεγαλώσει την ένταση και το σασπένς που νιώθει ο θεατής«Πιστεύω ότι η μαύρη κωμωδία είναι είδος πολύ ενδιαφέρον,  διαθέτει όλη τη ζωτικότητα της πλάνης κι όλη τη σκληρή καθαρότητα της αλήθειας και, μέσα από αυτό το συνδυασμό,  οι πόνοι και τα πάθη της ζωής γίνονται οι κωμωδίες της και τα μίση και οι κακίες της εκτυλίσσονται σε φάρσα  κι αυτό, νομίζω, είναι κάτι που ταιριάζει στους  Έλληνες θεατές. Γι’ αυτό και θα συνεχίσω γράφοντας και άλλα ανάλογα θεατρικά έργα», σχολιάζει ο συγγραφέας

   «Ως την τελευταία στιγμή υπάρχουν στο έργο πολλές ανατροπές,  κάτι που υποδηλώνει ότι το προφανές είναι το πιο ασήμαντο πράγμα που αξίζει να βλέπουμε  και  ότι πίσω από τη μάσκα του σώματος ελλοχεύει  το μυστήριο της ψυχής και με την αποκάλυψή του φανερώνεται όλος ο πολύχρωμος κόσμος του ανθρώπου», λέει ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης. 

   Με την πάροδο του έργου εμφανίζονται οι καταστροφές στις ζωές των ηρώων, οι τραγωδίες τους, αλλά και τα πάθη που τους φλογίζουν και τα μεγάλα αισθήματα που κάποιους από αυτούς κυβερνούν.  Μέσα από αυτή την εμφάνιση και, οδεύοντας προς την κατάληξη, οι ήρωες αποκτούν τη δική τους, ξέχωρη ύπαρξη, όχι όπως έδειχναν  πως ήταν,  αλλά όπως έδειχναν πως δεν ήταν…  και όπως  αυτοί έγιναν, για μια στιγμή, με τον παράξενο αυτό τρόπο του τέλους. 

  Ο συγγραφέας  

   «Από πολύ μικρός με ενδιέφερε να γράφω και να σκηνοθετώ θεατρικά έργα, ή να κάνω οτιδήποτε έχει σχέση με την παραγωγή μιας θεατρικής παράστασης», λέει ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης. «Όταν δημιουργήσαμε  με μια φίλη μου τη σχολική θεατρική ομάδα, σκηνοθέτησα μέσα σε τρία χρόνια πέντε παραστάσεις. Μάλιστα έγραψα ένα ακόμα έργο, μια διασκευή της «Παγίδας» του Ρομπέρ Τομά, που ανεβάσαμε επίσης στο σχολείο. Πρόκειται για αγαπημένο έργο στο ελληνικό κοινό, το οποίο  ανέβασε φέτος και ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης.

  Ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης, πέρα από τις σπουδές του στο Μαθηματικό της Πάτρας, είναι ενεργός στον θεατρικό, αλλά και τηλεοπτικό χώρο. Έχει εμφανιστεί σε τηλεοπτικές σειρές στην κρατική και την ιδιωτική τηλεόραση, σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε διαφημίσεις. Τον χειμώνα ήταν Β’ βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Αινιγματικές παραλλαγές» του Σωτήρη Τσαφούλια με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Μπέζο και τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, στην κεντρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Παρακολουθεί σεμινάρια που έχουν σχέση με το θέατρο, τον κινηματογράφο και την υποκριτική. Πιο πρόσφατο το Εργαστήριο/ Σεμινάριο Υποκριτικής από το Beverly Hills Playhouse Los Angeles – Athens «Εκπαιδεύοντας ηθοποιούς για μια διεθνή καριέραπάνω στη μέθοδο υποκριτικής τέχνης του Milton Katselas σε διδασκαλία της Ελληνομαρικανίδας Sophie Papadopoulos, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το οποίο παρακολούθησε θέλοντας να διευρύνει τις γνώσεις του στη σκηνοθεσία ηθοποιών.

«Στόχος μου είναι να σκηνοθετήσω έργα τόσο για το θέατρο, όσο και για τον κινηματογράφο, αλλά και την τηλεόραση. Η τηλεόραση, δε, θεωρώ ότι αποτελεί την καλύτερη περίπτωση για έναν νέο σεναριογράφο-σκηνοθέτη. Απαιτεί τρομερή ενέργεια και ενασχόληση, που είναι ακριβώς αυτό που ζητά ο ανερχόμενος, ενθουσιασμένος νέος. Ένα άλλο μεγάλο προσόν της είναι η ελευθερία που προσφέρει στην μυθοπλασία και οι τρομερές δυνατότητες που έχει στην κωμωδία, ένα αγαπημένο μου είδος.  Πρώτα από όλα όμως με ενδιαφέρει να δω τα δικά μου έργα ή σενάρια, να ανεβαίνουν στη σκηνή και να παίζονται», λέει ο ίδιος.

Ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης συμμετείχε επίσης στη διαμόρφωση του καλοκαιρινού κινηματογραφικού προγράμματος του πολυχώρου Ζείδωρος που βρίσκεται στα Κύθηρα.

Έχει έτοιμη την πρώτη του ποιητική συλλογή, ενώ αυτήν την εποχή συμμετέχει στη γραφή μιας τηλεοπτικής σειράς, που θα ανέβει σύντομα. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα