Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου | Contemporary Ancients στη Μικρή Επίδαυρο | Ρίζες από Βαμβάκι (15-16/7) & Φάκελος Βάνκαου (5-6/8)

 

 

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2022

 

ΚΥΚΛΟΣ CONTEMPORARY ANCIENTS*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Έφη Θεοδώρου

Ρίζες από βαμβάκι

της Κάλλιας Παπαδάκη

Εμπνευσμένο από τον Αίαντα του Σοφοκλή

 

15 & 16 Ιουλίου  

Ώρα: 21:30

 

Παύει ποτέ ο σπόρος του κακού;

 

Ο Αίαντας του Σοφοκλή συναντά τη συνθήκη της ελληνικής επαρχίας στις Ρίζες από βαμβάκι — ένα νέο έργο της Κάλλιας Παπαδάκη σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στις 15 και 16 Ιουλίου, στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου.

Οι Ρίζες από Βαμβάκι  είναι μια από τις δυο παραστάσεις του φετινού καλλιτεχνικού προγράμματος του Φεστιβάλ, που εντάσσονται στον Κύκλο Contemporary Ancients, υποστηρίζοντας τον διάλογο της σύγχρονης δραματουργίας με το Αρχαίο Δράμα. Ένα πρωτοποριακό εγχείρημα που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2021 και αφορά στην απευθείας ανάθεση νέων δραματικών κειμένων, με αφετηρία αρχαία έργα, σε Έλληνες συγγραφείς, αυτή τη φορά προερχόμενους από τον χώρο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, η βραβευμένη συγγραφέας και σεναριογράφος Κάλλια Παπαδάκη σκιαγραφεί έναν Αίαντα που αποζητά απελπισμένα την αγάπη και την αποδοχή με τρόπους αδηφάγους και αυτοκαταστροφικούς. Αυτόν τον Αίαντα σκηνοθετεί η καταξιωμένη σκηνοθέτις και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης, Έφη Θεοδώρου, με την κεντρική μορφή του έργου να ενσαρκώνεται από τον εξαίρετο Δημήτρη Μοθωναίο.

Καλοκαίρι του 1978, σ’ ένα χωριό του Έβρου. Ο Αίαντας επιστρέφει στη γενέτειρά του πιστεύοντας ότι θα αναλάβει τα στρέμματα γης που του αναλογούν. Ο πατέρας του όμως έχει ορίσει μοναδικό του κληρονόμο τον μικρό του γιο, Οδυσσέα. Εκείνον που έμεινε κοντά του, έκανε οικογένεια και δούλεψε τη γη, όσο ο μεγάλος σπούδαζε μακριά τους να γίνει φιλόλογος. Ο Αίαντας θολωμένος από θυμό βάζει φωτιά στο πατρικό του να τους κάψει όλους στον ύπνο. Μόνο που ο άνεμος αλλάζει ρότα και τα σχέδια του δεν ευοδώνονται. Δεν του απομένει τίποτα άλλο πέρα από την αυτοχειρία. Ένας οικογενειακός εμφύλιος ξεσπά γύρω από την ταφή του σώματός του.

Λέει η σκηνοθέτις, Έφη Θεοδώρου:

Στον δικό μας Αίαντα η συγγραφέας έχει διατηρήσει τρία θεμελιώδη στοιχεία από το σοφόκλειο έργο: Το μεγάλο θέμα της αδικίας, την αυτοχειρία του ήρωα και τη διαμάχη για την ταφή του. Αυτός ο ήρωας, ο δικός μας, γυρίζει πίσω και βρίσκει ένα σπίτι που ορίζεται από τους αργούς και επαναλαμβανόμενους ρυθμούς ζωής της επαρχίας, μια ακινησία που τη σαρώνει ολοκληρωπκά στο πέρασμά του. Και η παρουσία του προσλαμβάνει έναν αποκαλυπτικό χαρακτήρα  για τους άλλους. Με την αυτοκτονία του –ένα είδος θυσίας– είναι σαν να υψώνει καθρέφτες για να αντικρίσουν οι άλλοι τους εαυτούς τους και να απελευθερωθούν.

Διότι κοντά στο αίτημα για την εκπλήρωση της αγάπης υπάρχει και το αίτημα για ελευθερία. Κάτι που, εν προκειμένω, προκύπτει από το πλέγμα των ιδιαιτεροτήτων του Αίαντα, ο οποίος στα μάτια μου έχει κάτι από Ρεμπό. Ακόμη και η ατυχής ομοφυλοφιλική σχέση του με τον Αργύρη (που βεβαίως δεν αποτελεί την κινητήρια δύναμη του έργου, είναι περισσότερο μια ακόμη διάσταση που βράζει δίπλα στις άλλες διαστάσεις του) παραπέμπει στη σχέση Ρεμπό και Βερλέν, υπονοείται δηλαδή κάτι το θυελλώδες, το περιπετειώδες, το αντισυμβατικό.

Η ελευθερία πάντως ως αίτημα της ύπαρξης πια διεκδικείται από τον Αίαντα μέχρις εσχάτων, ως τον θάνατο. Καθώς επίσης, παράλληλα, και η αποδοχή της διαφορετικότητας σε όλες τις εκφάνσεις της ανεξαιρέτως. Το αυτοκαταστροφικό του τέλος έρχεται να σημαδέψει την οικογένεια και να την σπρώξει σε μια κριτική, αναστοχαστική εσωστρέφεια, Κάθε μέλος της οδηγείται σε έναν μονόλογο που λειτουργεί ως απολογισμός ζωής.

Όλοι εξαναγκάζονται σε έναν αυτοπροσδιορισμό μετά από το οριακό γεγονός ακόμη και ο πιο αρράγιστος ο πατέρας-αφέντης, ο οποίος υπήρξε προδήλως καταπιεστικός έναντι των υπολοίπων, της γυναίκας του συμπεριλαμβανομένης. Το πλέον σημαντικό ερώτημα, όμως, δεν αργεί να αναδυθεί. Μια τέτοια οικογένεια, η οποία έχει διαμορφωθεί από τον πόλεμο (δηλαδή τον Ελληνικό Εμφύλιο), τη βία και το αίμα τι δεσμούς μπορεί να οικοδομήσει; Το έργο της Κάλλιας διακρίνεται από έναν ποιητικό ρεαλισμό τον οποίο και έχουμε μεταθέσει  στη σκηνή με όρους ακραιφνώς θεατρικούς.

(Απόσπασμα από πρόσφατη συνέντευξη της Έφης Θεοδώρου στο Βήμα της Κυριακής, 26 Ιουνίου 2022)

Γράφει η συγγραφέας Κάλλια Παπαδάκη:

Επέλεξα να συνομιλήσω με τον «Αίαντα» του Σοφοκλή, γιατί θέλησα να μιλήσω για τη βία που κατοικεί στα λόγια μας, στις πράξεις μας, στα όνειρά μας όταν συνθλίβονται.

Κράτησα την αρχική δραματουργική συνθήκη, εκείνη της προσωπικής ματαίωσης, και την έσπειρα μέσα σε μια αγροτική οικογένεια της επαρχίας, φύτεψα τους σπόρους ενός οικογενειακού εμφυλίου που έχει ρίζες βαθιές, και έθεσα μια σειρά από ερωτήματα με κοινό παρανομαστή: Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κανείς για να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε ό,τι θεωρεί άδικο; Κληροδοτείται η βία; Με ποιο τίμημα; Παύει ποτέ ο σπόρος του κακού; Κόβονται οι ρίζες συθέμελα;

Ο νεαρός Αίαντας στις «Ρίζες από βαμβάκι» έχει όνειρα, αλλά τα όνειρά του δεν έχουν ούτε μέτρο ούτε αντίκρισμα. Επιστρέφει στον Έβρο ως νεοδιορισμένος καθηγητής, για να κάνει ένα ακόμα, νέο ξεκίνημα, και διεκδικώντας εκείνα που θεωρεί ότι του ανήκουν, το μερίδιό του στα πατρογονικά βαμβακοχώραφα. Ο πατέρας του όμως έχει καταστήσει μοναδικό κληρονόμο του τον μικρό του αδερφό και το ανακοινώνει στον Αίαντα το βράδυ της επιστροφής του, στο οικογενειακό τραπέζι.

Ο Αίαντας εδώ δεν είναι ο πολεμοχαρής Αίαντας του Σοφοκλή, ωστόσο, η απελπισία του θεριεύει το μίσος που τράφηκε και σωρεύτηκε μες στα χρόνια. Η οργή για το άδικο οπλίζει το χέρι του να πάρει εκδίκηση. Προδομένος παύει να αποζητά την αγάπη και την αποδοχή που δεν είχε ποτέ, να κυνηγά το άπιαστο. Βρίσκει παντοτινό καταφύγιο στον θάνατο. Εκεί όπου συγχωρούνται όλα, εκεί όπου ενδημεί μια πικρή συμφιλίωση, σ’ ένα αέναο παρόν που έχει το άχθος και την ελαφρότητα, τη βία και την τρυφερότητα του ανθισμένου, αιματοβαμμένου βαμβακιού.

(Σημείωμα της Κάλλιας Παπαδάκη στο ομώνυμο  βιβλίο που κυκλοφορεί από το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και τις εκδόσεις Νεφέλη, Μάρτιος 2022)

 

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.

 

*

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία Έφη Θεοδώρου
Σκηνικά Μυρτώ Λάμπρου
Κοστούμια Βασιλεία Ροζάνα
Μουσική Jan Van Angelopoulos, Φώτης Σιώτας
Κίνηση Γιάννης Νικολαΐδης, Ιωάννα Πορτόλου
Φωτισμοί Χριστίνα Θανάσουλα
Ηχοληψία Κώστας Μιχόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη Γεωργία Κανελλοπούλου
Βοηθός φωτισμών Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Συνεργάτις σκηνογράφος Δάφνη Αηδόνη
Ειδικές κατασκευές Εύα Τσαμπάση, Άρτεμις Μάττα
Κατασκευή σκηνικού Μαριαντώνιος Ιωάννου
Ζωγραφική σκηνικού Νίκος Κομιώτης

Παίζουν Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Πατέρας), Βαγγέλης Αμπατζής (Οδυσσέας), Γιώργος Βαλαής (Σέργιος), Μαρία Κεχαγιόγλου (Μάνα), Δημήτρης Μοθωναίος (Αίαντας), Χάρης Τζωρτζάκης (Αργύρης)

Διεύθυνση παραγωγής Ρένα Ανδρεαδάκη, Ζωή Μουσχή

Ευχαριστίες στον Βαγγέλη Μπάκα και την Κλωστοϋφαντουργία Ναυπάκτου για την ευγενική παραχώρηση εκκοκκισμένου βαμβακιού για τις ανάγκες του σκηνικού της παράστασης και στους Αναστασία Γκανή-Δημάκη, Εύη Ζαφειροπούλου, Ραλλού Καρέλλα, Κατερίνα Λιάτσου

*

 

Πληροφορίες εισιτηρίων: http://aefestival.gr/plirofories-eisitirion/

 

ΚΑΝΟΝΙΚΟ 20€ • ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ/ 65+/ ΚΑΛΛ. ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 16€ • ΑΝΕΡΓΩΝ/ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ ΚΑΛΛ. ΣΧΟΛΩΝ 5€

Αγορά εισιτηρίων: aefestival.gr, viva.gr & public.gr

*

*ΚΥΚΛΟΣ CONTEMPORARY ANCIENTS

Νέα ελληνικά έργα εμπνευσμένα από το Αρχαίο Δράμα
με ανάθεση του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φέτος, τρεις καταξιωμένοι συγγραφείς, η Κάλλια Παπαδάκη, ο Ηλίας Μαγκλίνης και ο Χρήστος Χωμενίδης, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Κατερίνας Ευαγγελάτου, Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Φεστιβάλ: η Κάλλια Παπαδάκη (Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας 2017 για το βιβλίο Δενδρίτες) συνομιλεί στο έργο της με τον Αίαντα του Σοφοκλή, την κατεξοχήν τραγωδία της ματαίωσης, ο Ηλίας Μαγκλίνης (Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2020 για το βιβλίο Είμαι όσα έχω ξεχάσει) εμπνέεται από την Άλκηστη, από τα πιο αινιγματικά έργα του Ευριπίδη, ο Χρήστος Χωμενίδης (Βραβείο Ευρωπαϊκού Βιβλίου 2021 για τη Νίκη) παραδίδει μια νέα εκδοχή του σπάνια παιζόμενου Ίωνα του Ευριπίδη.

Και τα τρία έργα κυκλοφορούν, σε ελληνικά και αγγλικά, στο πλαίσιο της θεατρικής σειράς του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Νεφέλη. Αναζητήστε το στα πωλητήρια του Φεστιβάλ και στα βιβλιοπωλεία!

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2022

 

ΚΥΚΛΟΣ CONTEMPORARY ANCIENTS*

ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

 

Σύλλας Τζουμέρκας
Φάκελος Βάνκαου
του Ηλία Μαγκλίνη

 Εμπνευσμένο από την Άλκηστη του Ευριπίδη

5 & 6 Αυγούστου

Ώρα: 21:30

 

Τι θα σήμαινε μια επιστροφή από το αιώνιο ταξίδι;

 

Η Άλκηστη του Ευριπίδη συναντά την ψυχεδελική πιστημονική φαντασία στον Φάκελο Βάνκαου —ένα νέο έργο του Ηλία Μαγκλίνη σε σκηνοθεσία Σύλλα Τζουμέρκα, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στις 5 και 6 Αυγούστου, στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου.

Ο Φάκελος Βάνκαου είναι μια από τις δυο παραστάσεις του φετινού καλλιτεχνικού προγράμματος του Φεστιβάλ, που εντάσσονται στον Κύκλο Contemporary Ancients, υποστηρίζοντας τον διάλογο της σύγχρονης δραματουργίας με το Αρχαίο Δράμα. Ένα πρωτοποριακό εγχείρημα που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2021 και αφορά στην απευθείας ανάθεση νέων δραματικών κειμένων, με αφετηρία αρχαία έργα, σε Έλληνες συγγραφείς, αυτή τη φορά προερχόμενους από τον χώρο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

Κάπως έτσι βρέθηκε ο βραβευμένος συγγραφέας Ηλίας Μαγκλίνης να «ξαναδιαβάζει» την ευριπίδεια Άλκηστη και να δημιουργεί τον Φάκελο Βάνκαου. Και στη συνέχεια να συναντιέται με τον επίσης βραβευμένο και πολυταξιδεμένο σκηνοθέτη του σινεμά, αλλά και εκλεκτικά, του θεάτρου, Σύλλα Τζουμέρκα, για να ξανα-αφηγηθούν τον αλλόκοτο μύθο σε ένα ολοκαίνουργιο πλαίσιο: αυτή τη φορά, σε ένα μακρινό, ολόφωτο μέλλον, εκεί όπου όλα είναι πιθανά, στη σκηνή, το σπίτι και τον πορτοκαλεώνα του Αρχαίου Θεάτρου της Μικρής Επιδαύρου.

«Πιστεύεις ακόμα ότι αυτό που έκανε ο Χριστός στον Λάζαρο ήταν ένα θαύμα; Ότι δεν ήταν τερατωδία;»  αναρωτιούνται, μαζί με μια εξαιρετική και απρόβλεπτη σύνθεση ηθοποιών και καλλιτεχνικών συντελεστών από το θέατρο και το σινεμά.

Σημείωμα του συγγραφέα Ηλία Μαγκλίνη:

Όταν αναχωρείς για ένα ταξίδι κάτι αφήνεις πάντοτε πίσω σου. Και κάτι άλλο βρίσκεις εκεί που πας. Αλλά και όταν επιστρέφεις, κάτι αφήνεις και εκεί, στον «άλλο» προορισμό όπου βρέθηκες. Επιστρέφοντας σπίτι σου, γυρίζεις πάντοτε κάπως αλλιώς.

Δεν είναι τυχαίο πράγμα η λεγόμενη «νεύρωση του ταξιδιού»: αυτή η αγωνία που καταλαμβάνει ορισμένους –μεταξύ αυτών και εμένα– κάμποσες ημέρες πριν από την αναχώρηση. Ή η μελαγχολία –μαζί με μιαν αλλόκοτη αδημονία– λίγες ημέρες πριν την επιστροφή.

Τι γίνεται, λοιπόν, όταν μιλάμε για το απόλυτο, το έσχατο ταξίδι; Το «τελευταίον μυστήριον» κατά την Ορθόδοξη παράδοση; Το ταξίδι από το οποίο δεν πρέπει να επιστρέφεις ποτέ; Το ταξίδι που με έναν απροσδιόριστο αλλά συντριπτικό τρόπο σε κατατάσσει στην αόρατη σφαίρα της απόλυτης ετερότητας;

Τι θα μπορούσε να συμβεί αν με κάποιο τρόπο επέστρεφες από αυτό το ταξίδι; Οι δικοί σου θα σε υποδέχονταν με αγκαλιές και λυγμικά επιφωνήματα; Ή θα απέστρεφαν το πρόσωπό τους μακριά; Το γέλιο πώς θα ακουγόταν σε μια τέτοια ανωμαλία;

Ποια τάξη του κόσμου διασαλεύεται όταν το αδιανόητο γίνεται πραγματικότητα; Εν τέλει: το αποκρουστικό ενυπάρχει μέσα στην αγάπη; Η φρίκη μέσα στο γελοίο;

Είναι όντως happy end το φινάλε της «Άλκηστης» ή ο Ευριπίδης υπαινίσσεται κάτι άλλο;

Σημείωμα του σκηνοθέτη Σύλλα Τζουμέρκα:

“I walked with a zombie, I really did” –έτσι ξεκινά το voice over του ομώνυμου, μικρού βουντού ποιήματος του Ζακ Τουρνέρ. Και στον «Φάκελο Βάνκαου» του Ηλία Μαγκλίνη, οι απόπειρες ανάστασης μιας Άλκηστης, γλυκιάς, νέας ξανά, «που είναι και δεν είναι», μάς οδηγούν –όπως και στον Ευριπίδη– μέσα από ένα πέλαγος ανθρώπινης μικρότητας και κωμικοτραγικού οικογενειακού ψυχοδράματος, στο Άγνωστο, στο μεγάλο Ω! ενός αλλόκοτου μέλλοντος, όπως το διαμόρφωσαν στα συλλογικό μας ονειρόδραμα ο Λάζαρος, ο Χριστός, τα γκόλεμ και οι Διαθήκες, οι μυστηριώδεις ανυπότακτοι ανιμισμοί, η κληρονομιά των Βίαιων Εκστάσεων, και –από την ψυχεδελική επιστημονική φαντασία του ’60 και του ’70– τα σπασμένα μάρμαρα, οι μυστικές θάλασσες με τα φαρδιά παγωμένα κύματα και οι βραχώδεις σεληνιακές (ζωτικές) έρημοι με τις αράχνες και τα σκουλήκια .

Τι είναι αυτό το νέο σώμα και αυτό το νέο πνεύμα που αιφνίδια ζει; Ή ξαναζεί; Είναι ή δεν είναι; Το θέλαμε ή δεν το θέλαμε; Το θέλουμε ή τελικά δεν το θέλουμε κοντά μας;

Σε κάθε περίπτωση, το ευχηθήκαμε.

 

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.

*

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία Σύλλας Τζουμέρκας
Δραματουργία Βάσια Ατταριάν
Σχεδιασμός φωτισμών Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Κοστούμια Μάρλι Αλειφέρη
Μουσική και ήχοι Μάκης Κεντεποζίδης a.k.a. Quetempo
Σχεδιασμός κομμώσεων και μακιγιάζ Εύη Ζαφειροπούλου
Kοσμήματα Katerina Vassou  

Μίξη μουσικής - mastering Στέφανος Κωνσταντινίδης @ Fabrika studio

Βοηθοί σκηνοθέτη Νίκος Κολιούκος, Αλεξάνδρα Ρίμπα

Βοηθός εκτέλεσης παραγωγής Αγγέλικα Σταυροπούλου 

Φροντιστής Τάσος Κονταξής

Βοηθός ενδυματολόγου Ελίνα Τσούτσια

 

Παίζουν Βασίλης Κανάκης, Στέφανος Μουαγκιέ, Νικόλας Παπαγιάννης, Νίκη Παπανδρέου, Άννα Τσακουρίδου, Μαρία Φιλίνη

Εκτέλεση παραγωγής LEFOU Productions/ Βάσια Ατταριάν, Σεραφείμ Ράδης

 

*

 

Πληροφορίες εισιτηρίων: http://aefestival.gr/plirofories-eisitirion/

 

ΚΑΝΟΝΙΚΟ 20€ • ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ/ 65+/ ΚΑΛΛ. ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 16€ • ΑΝΕΡΓΩΝ/ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ ΚΑΛΛ. ΣΧΟΛΩΝ 5€

Αγορά εισιτηρίων: aefestival.gr, viva.gr & public.gr

*

 

*ΚΥΚΛΟΣ CONTEMPORARY ANCIENTS

Νέα ελληνικά έργα εμπνευσμένα από το Αρχαίο Δράμα
με ανάθεση του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φέτος, τρεις καταξιωμένοι συγγραφείς, η Κάλλια Παπαδάκη, ο Ηλίας Μαγκλίνης και ο Χρήστος Χωμενίδης, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Κατερίνας Ευαγγελάτου, Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Φεστιβάλ: η Κάλλια Παπαδάκη (Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας 2017 για το βιβλίο Δενδρίτες) συνομιλεί στο έργο της με τον Αίαντα του Σοφοκλή, την κατεξοχήν τραγωδία της ματαίωσης, ο Ηλίας Μαγκλίνης (Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2020 για το βιβλίο Είμαι όσα έχω ξεχάσει) εμπνεύεται από την Άλκηστη, από τα πιο αινιγματικά έργα του Ευριπίδη, ο Χρήστος Χωμενίδης (Βραβείο Ευρωπαϊκού Βιβλίου 2021 για τη Νίκη) παραδίδει μια νέα εκδοχή του σπάνια παιζόμενου Ίωνα του Ευριπίδη.

Και τα τρία έργα κυκλοφορούν, σε ελληνικά και αγγλικά, στο πλαίσιο της θεατρικής σειράς του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Νεφέλη. Αναζητήστε το στα πωλητήρια του Φεστιβάλ και στα βιβλιοπωλεία!