Ίδρυμα Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια | Με 2.000 επισκέπτες ολοκληρώθηκε η πολυαναμενόμενη έκθεση των Βαγγέλη Κύρη και Anatoli Georgiev «Ένδυμα ψυχής»

 Ενσωματωμένη εικόνα

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η πολυαναμενόμενη έκθεση των Βαγγέλη Κύρη και Anatoli Georgiev  που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας από το Ίδρυμα Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια.

Οι 2.000 επισκέπτες της έκθεσης είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα σπουδαίο δείγμα 30 έργων,  τα οποία εκτέθηκαν για πρώτη φορά στην πόλη της Καλαμάτας, έναν χρόνο πριν την επίσημη παρουσίασή τους από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στην Παλαιά Βουλή της Αθήνας.

Η μετάκληση της έκθεσης στην Καλαμάτα αποτέλεσε τη βασική επετειακή δράση του Ιδρύματος για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Με τη χειρονομία αυτή το Ίδρυμα Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια τίμησε την πρώτη ελεύθερη πόλη της νεότερης Ελλάδας, παρουσιάζοντας δύο αιώνες ενδυματολογικής κληρονομιάς, μέσα από την ρηξικέλευθη ματιά των δύο καλλιτεχνών.

Το Ίδρυμα ευχαριστεί τους καλλιτέχνες, τον Δήμο Καλαμάτας, τους συνεργάτες και τις ξεναγούς που συνετέλεσαν στην άψογη διεξαγωγή της διοργάνωσης.



 
Ενσωματωμένη εικόνα


«Ένδυμα Ψυχής»

στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας

 

Φωτογραφία: Βαγγέλης Κύρης

Κέντημα: Anatoli Georgiev

Σχεδιασμός Φωτισμού: Ελευθερία Ντεκώ

Ηχοτοπίο: Δημήτρης Μπάκας

Βίντεο: Βλαδίμηρος Καπελούζος

Επιμέλεια Έκθεσης: Έρικα Βασιλείου

Διεύθυνση Παραγωγής: Ρένα Βάλλα

Διεύθυνση Επικοινωνίας: Άρης Ασπρούλης

.

 
Ενσωματωμένη εικόνα

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".