«Όσα δεν είπα στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας». | Κείμενο του Νικόλα Ανδρουλάκη

«Όσα δεν είπα στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Αξιότιμη Κα Πρόεδρε,

Στην Δημοκρατία δεν αφήνουμε κανέναν άνθρωπο να πεθάνει από απεργία πείνας και δίψας. Για ό,τι κι αν έχει καταδικαστεί.

Γιατί η διαχείριση μιας απεργίας πείνας δείχνει την ηθική θέση της πολιτείας. Αυτή κρίνεται. Όχι ο κατάδικος που έχει ήδη κριθεί. Κι ας είναι με δέκα φορές ισόβια. Θα χρειαστεί υπέρβαση. Αλλιώς δεν θα είστε ούτε εσείς προσωπικά ούτε όλοι ως λαός συλλογικά, «οι καλοί» της Ιστορίας. Όσο κι αν θέλουμε να γιορτάζουμε συλλήβδην την ανθρωπιά μας με κάθε ευκαιρία.

Η ανθρωπιά κερδίζεται στα δύσκολα. Και δημιουργεί κοινωνικά πρότυπα. Ποιο πολιτικό και ποιο ηθικό κόστος θα επιλέξετε; Το κράτος δεν μπορεί να είναι ανάλγητος τιμωρός. Αυτά μόνο στα καρτούν και τις δικτατορίες. Η Δημοκρατία μας δοκιμάζεται και σας χρειάζεται. Ειδικά και συνολικά. Συντελούνται δομικές αλλαγές και γίνονται ιστορικές ζυμώσεις.

Αυτά έγραψα το πρωί στην ΠτΔ Katerina Sakellaropoulou , μαζί με χιλιάδες άλλα σχόλια πολιτών.

Αυτά που κρατήθηκα και ΔΕΝ έγραψα ήταν ότι:

Φοβάμαι άμεσα για το μέλλον της χώρας και του λαού μας. Όταν ο διχασμός κλιμακώνει, όταν ο φόβος εξαπλώνεται και όταν η κυβέρνηση δείχνει να επιλέγει να τρέφεται από τα προδοτικά αυτά υλικά. Όταν δείχνει πως τη βολεύει να πεθάνει ένας ισοβίτης κατάδικος για να κλιμακώσει το συγκρουσιακό μπάχαλο των άκρων στην κοινωνία, να δικαιολογηθούν τα σκάνδαλα της αστυνομικής βίας, να ξεχαστεί η συγκάλυψη των σκανδάλων στον πολιτισμό και το πελώριο έλλειμμα στη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης της χώρας. Με τη σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών παρατημένη σε τυχάρπαστα καταπιεστικά πλαίσια στρατιωτικού τύπου αποφάσεων. Διαίρει και βασίλευε. Ξανά και ξανά. Εκμεταλλευόμενη ότι η αντιπολίτευση δείχνει να βολεύται μήνες μηνών στην κερκίδα, αφού μάλλον δεν αντέχει να διεκδικήσει στ' αλήθεια την καυτή πατάτα της προόδου. Σε μια συγκυρία καυτών ζυμώσεων που -τόσο συγκινητικά παράδοξα- δείχνει να ζήτα η ψυχή μας συλλογικά. Για ένα μέλλον πιο αγνό και πιο δίκαιο.

Σε κάθε άλλη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας θα είχαμε εκλογές και θα έπεφτε η κυβέρνηση. Κι όμως. Τώρα δείχνει να αντλεί δύναμη από τον φόβο. Κι ο εξανδραποδισμός όλο και θεριεύει. Μη μας κάνει εντύπωση αν καταλήξουμε και σε κανέναν ευκαιριακό πόλεμο με τους γείτονες για να δικαιολογήσει την κυριαρχία της αυτή η κυβέρνηση που όλο και θυμίζει διακριτική απολυταρχία. Όλα στον βωμό της εξουσίας. Στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Και στο θεσμικό ξεπούλημα, οικονομικά και δομικά.

Γιορτάζουμε 200 χρόνια από την πολύπαθη επανάσταση. Κι επιλέγουμε, προσωπικά και συλλογικά, να είναι πάλι πρωταγωνιστής ο εθνικός διχασμός; Η συγκάλυψη; Η πάρτη του καθενός; Οι βροντερές φωνές της ενοχής; Τα σου 'πα μου 'πες;

Είναι -αν μη τι άλλο- λυπηρά κιτς αυτό που συμβαίνει ιστορικά. Σαν κακή επανάληψη σήριαλ. Σαν ένα τρομακτικά προβλέψιμο ριάλιτι σόου.

Ας είμαστε -προσωπικά έστω- οι πολίτες αντίβαρο σε αυτό που οδεύει η μοίρα. Κι ας διαφωνούμε σε όλα. Δεν πειράζει. Ας διαφωνούμε μαζί. Με στοιχειώδη σεβασμό, ενσυναίσθηση και επίκληση στη λογική. Αυτό είναι το νόημα. Αυτό θα πει χώρα. Αυτό θα πει κοινωνία. Αλλιώς είμαστε χαμένοι.

Ας αντισταθούμε στον φόβο. Ας αντισταθούμε στον θυμό. Ας αντισταθούμε την καφρίλα και τον κανιβαλισμό. Ας δώσουμε λίγο γαμημένο χώρο στην αγάπη.

Ανάσα βαθιά.

Παγκράτι, 25 Φλεβάρη 2021

Ο Νικόλας Ανδρουλάκης είναι συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης.

photo credits: Κωσταντίνος Μαλεκάκης / Νίκος Μαλιακός

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου. Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης. Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης. Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα

Είδαμε και προτείνουμε: «Το Αγόρι με τις δυο καρδιές»

"Τ ο αγόρι με τις δύο καρδιές" μία παράσταση που τα έχει όλα, τα συνδυάζει όλα.. ρυθμό- ενέργεια-πάθος-έκφραση-τόλμη- αλήθεια-χιούμορ, γεμάτη αγωνία και συγκίνηση που στο τέλος μας προκαλεί δέος. Μια ανθρώπινη ιστορία, ελπίδας- θάρρους-εμπιστοσύνης και αγάπης! Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της οικογένειας προσφύγων των συγγραφέων (Χάμεντ και Χεσααμ Αμιρι) που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, μετά την κάλυψη του μεγαλύτερου μέρους τής από τους Ταλιμπάν. Μάνα πατέρας και τρεις γιοι. Ένα ταξίδι ξεκινάει περιπλανώμενοι στην Ευρώπη αναζητώντας να βρουν την <<Ιθάκη>> τους. Μας συναρπάζει για άλλη μία φορά με την ευρηματική υποδειγματική μαεστρία του ο σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς φωτίζοντας τις ανθρώπινες σχέσεις. Το ενδυματολογικό κομμάτι υπογράφει η Ελένη Εμπεδοκλή- οι στίχοι των τραγουδιών δια χειρός Ελένης Φωτάκη με τη μουσική του Μίλτου Πασχαλίδη ντύνουν αρμονικά την παράσταση!! Με τα σκηνικά του Εδουάρδου Γεωργίου που αποδίδουν τέλεια την πρα

Open Mind

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου