Διαδυκτιακή παρουσίαση του μυθιστορήματος της Αλμπέρτας Τσοπανάκη "Ο Θεός του φόβου" την Κυριακή 28 Μαρτίου και ώρα 7:00μμ

 


Κυριακή, 28 Μαρτίου 2021

ώρα 7.00 μμ

Διαδικτυακή Παρουσίαση του Μυθιστορήματος  της Αλμπέρτα Τσοπανάκη

«Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ»

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

Ελεύθερη είσοδος στο link

https://meet.jit.si/securefreespeechsecureourfreedom

 


Διαβάζουν οι:

Λεωνίδας Κακούρης, (Ηθοποιός )
Λουκάς Θάνος (Συνθέτης ,Σκηνοθέτης, Ηθοποιός)

Αθηνά Παππά (Ηθοποιός, Σκηνοθέτης)

Αλμπέρτα Τσοπανάκη (Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Συγγραφέας)

 

Παρεμβαίνουν οι:

 

                                 Χρήστος Κόκκορης  (Νευρολόγος- Ψυχίατρος)

                         Κωνσταντίνος Μπούρας (Κριτικός θεάτρου –Θεατρολόγος Συγγραφέας)

                        Λέανδρος Πολενάκης (Κριτικός Θεάτρου, Συγγραφέας)

Συντονίζει/παρεμβαίνει η Ελένη Καρασαββίδου, Συγγραφέας,Πανεπιστημιακός

 

 

Σχετικά με το βιβλίο :

 

«Η μοίρα των κατατρεγμένων που ζητήσανε ελπίδα και πατρίδα στα μαύρα νερά του Αιγαίου χτυπά αδυσώπητα πνίγοντάς τους… Όμως μια μικρή ζωή είχε άλλη τύχη… Διασώζεται…‘’Την κυρίεψε ο φόβος συνειδητοποιώντας ότι είναι ολομόναχη και άρχισε να μετράει τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών της. Τα μετρούσε με μανία επαναλαμβάνοντας συνεχώς τους αριθμούς, ένα, δύο, τρία, δεκαεπτά, δεκαεννέα, είκοσι. Επιτάχυνε το μέτρημα εφιαλτικά λες και βρισκόταν σε ψυχωτική εγρήγορση. Έχω είκοσι δάχτυλα είπε στο τέλος ήρεμη. Ύστερα άρχισε να μετράει τα μάτια της, ένα, δύο, φώναξε, διερωτήθηκε τι ακριβώς σήμαινε η αλήθεια. Για να απαντήσει στον εαυτό της ότι η αλήθεια είχε είκοσι δάχτυλα και δύο μάτια…’»

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".