ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΘΕΣ - ΜΑΝΟΣ ΣΑΓΚΡΗΣ - «ΣΤΕΛΛΑ»

 

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΘΕΣ  - «ΣΤΕΛΛΑ»
Ένα τραγούδι για τη σωματική και ψυχολογική βία

Στίχοι: Μάνος Σαγκρής  / Μουσική: Γιάννης Μαθές
‍

Ο συνθέτης και ερμηνευτής Γιάννης Μαθές και ο στιχουργός Μάνος Σαγκρής παρουσιάζουν ένα νέο τραγούδι, με τίτλο “Στέλλα”, εμπνευσμένο από το θέμα
της σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης. Ένα ζήτημα που είδε πρόσφατα
το φως της δημοσιότητας, μέσα από καταγγελίες από τον χώρο του θεάτρου
και της μουσικής, αποκαλύπτοντας ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα παθογένειας της σύγχρονης κοινωνίας, αυτό της κατάχρησης εξουσίας και του εκφοβισμού.


“Στέλλα δεν είναι μόνο η γυναίκα που κακοποιείται.
Είναι το αγόρι, το παιδί, η σύζυγος, η μητέρα, ο εργαζόμενος, ο «κατώτερος»,
ο αδύναμος, ο “διαφορετικός”, ο σκύλος, το γατί και το καμένο μας δεντράκι.
Είναι η ψυχή μας στο μαχαίρι των «ισχυρών». Είμαστε εμείς. Η ζωή μας.
Μια μικρή φοβισμένη κοπέλα.

«Δεν κρατάμε πια μαχαίρι». Υπόσχεση και χρέος απέναντί της.
Γιατί τώρα; Για να μην αργήσει, ούτε λεπτό παραπάνω,
το δικαίωμα στο χαμόγελο και στη χαρά. Κανένας μόνος πια. Τώρα είμαστε όλοι μαζί.

Αφιερωμένο σ’ αυτούς που μίλησαν, αλλά και στους σιωπηλούς
με τα εκκωφαντικά μάτια”.

Γιάννης Μαθές / Μάνος Σαγκρής, Φλεβάρης 2021

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: «Ελένη ή Ο Κανένας»

Εικόνα
Η θεατρική διασκευή του βραβευμένου μυθιστορήματος της Ρέας Γαλανάκη Ελένη ή Ο Κανένας από το Θέατρο Τση Ζακύθος αποτελεί ένα καθηλωτικό πορτρέτο της πρώτης Ελληνίδας ζωγράφου, Ελένης Μπούκουρα Αλταμούρα , μιας γυναίκας που αψήφησε τους κανόνες της εποχής της και ακολούθησε το πάθος της για την τέχνη, πληρώνοντας όμως βαρύ τίμημα. Η παράσταση ξεδιπλώνει τη ζωή της μέσα από ένα μεστό και ατμοσφαιρικό αφήγημα, που ταξιδεύει το κοινό από τις Σπέτσες στη Ρώμη, από την αναγνώριση στη μοναξιά και από την προσωπική επανάσταση στη βαθιά θλίψη της απομόνωσης. Το έργο αναδεικνύει τη διαρκή σύγκρουση μεταξύ ελευθερίας και κοινωνικών περιορισμών, καθώς και τη θέση της γυναίκας στον χώρο της τέχνης, σε μια εποχή που η αναγνώριση ήταν αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών.  
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Φaretra Crystalina στο THEATRE OF THE NO

Εικόνα
  The performance by Φaretra Crystalina at THEATRE OF THE NO was nothing short of mesmerizing. This innovative ensemble delivered a unique fusion of traditional Greek melodies, Mediterranean and Latin American influences, and Celtic tunes, creating a rich, multi-layered sound. Their interpretation of Lianohortaroudia was particularly enchanting, showcasing their signature blend of intricate polyphony, delicate harmonies, and powerful arrangements. What made this performance truly special was the balance between tradition and modernity. The combination of lyrical voices, classical elements, and raw folk energy resulted in a captivating and deeply emotional experience. Each musician brought their own artistry, with instruments like the bayan, double bass, and flutes adding depth and colour to the soundscape. A must-see for lovers of world music, Φaretra Crystalina manages to breathe new life into Greek traditional music while respecting its deep roots. Their live performance is an un...
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Μην περάσεις το ποτάμι

Εικόνα
Η θεατρική μεταφορά του βραβευμένου μυθιστορήματος της Βέρας Βασιλείου - Πέτσα " Μην περάσεις το ποτάμι " στο Θέατρο Αλκμήνη καταφέρνει να αποδώσει με καθηλωτικό τρόπο τη σύγκρουση ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό πεπρωμένο, την αγάπη και την κοινωνική καταπίεση, τον έρωτα και τις αμείλικτες συνθήκες της ιστορίας. Το έργο μεταφέρεται στη σκηνή μέσα από τη θεατρική διασκευή της Βέρας Βασιλείου - Πέτσα και του Βασιλείου Ρ. Φλώρου, ο οποίος, σε συνεργασία με τη συγγραφέα, διαμόρφωσε τους διαλόγους, τις σκηνές και τη δόμηση των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας τις διαχρονικές συγκρούσεις και τα υπαρξιακά ερωτήματα που διατρέχουν το κείμενο.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

Εικόνα
  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr...
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Εικόνα
  Attending The Blunsdon Act at Theatre of the NO was a journey through music that defied expectations. The British duo, Sue and Ian Blunsdon, brought their signature blend of original compositions and reinvigorated 80s and 90s classics to the stage, creating a deeply immersive experience. Sue’s vocals were nothing short of mesmerizing. Shifting seamlessly between operatic tones and powerful rock expressions, she captured the essence of each song and brought a fresh, emotional perspective to familiar classics. Ian’s skill on the keyboards elevated every piece, weaving intricate melodies and modern synth textures that felt both nostalgic and completely original. Together, their synergy made the performance feel both intimate and grand.
Read more »

Κώστας Ζέκος: "Στην επαγγελματική μου καριέρα ως ηθοποιός δεν έχω ερμηνεύσει ξανά αυτόν τον κορυφαίο δραματουργό και ειλικρινά νιώθω διπλά ευτυχισμένος".

Εικόνα
Συμμετέχετε και στις δύο παραστάσεις του «Πιραντέλλο επί Δύο». Πώς είναι αυτή η εμπειρία για εσάς ως ηθοποιός; Νομίζω πως κάθε ηθοποιός θα ήθελε να είναι στη θέση μου. Είναι σημαντικό να έχεις την τύχη να ερμηνεύεις Πιραντέλλο και πόσο περισσότερο όταν αυτό γίνεται επί δυο και ειδικά στα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του. Στην επαγγελματική μου καριέρα ως ηθοποιός δεν έχω ερμηνεύσει ξανά αυτόν τον κορυφαίο δραματουργό και ειλικρινά νιώθω διπλά ευτυχισμένος.
Read more »