ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΛΕΜΕ ΝΑΙ : Αφιέρωμα στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

 

 


Το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου, η εκπομπή Στα Τραγούδια Λέμε ΝΑΙ!, με τη Ναταλία Δραγούμη και τον Μιχάλη Μαρίνο, είναι αφιερωμένη στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Την ανατρεπτική, την πηγαία, την πιο ευθύβολη στιχουργό του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.

 

Ατέλειωτες ήταν οι ιστορίες της ζωής της και πολλοί οι σταθμοί στη διαδρομή της, γεγονότα που μας θύμισε, με τόσο ωραίο τρόπο, η ομώνυμη ταινία του Άγγελου Φραντζή. Τη μουσική επένδυση της ταινίας υπέγραψε ο Μίνως Μάτσας, ο οποίος μας μίλησε για αυτή τη μοναδική εμπειρία. Ο συνθέτης διασκεύασε, αριστοτεχνικά, τις αυθεντικές επιτυχίες, δίνοντάς τους νέα πνοή μέσα από τις ερμηνείες αγαπημένων καλλιτεχνών: Ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, η Ασπασία Στρατηγού, ο Βασίλης Προδρόμου, η Σταυρούλα Εσαμπαλίδη, αλλά και η Ματθίλδη Μαγγίρα μας μετέφεραν στην ατμόσφαιρα της ζωής της μοναδικής στιχουργού.

 

Στην παρέα μας ο πάντα υπέροχος Κώστας Μακεδόνας, η Χριστιάννα Γαλιάτσου και ο Δημήτρης Κανέλλος.

 


Ακόμη, μαζί μας και οι ηθοποιοί, Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου, Παναγιώτα Βιτεντζάκη, Ευαγγελία Συριοπούλου, Νεφέλη Κουλούρη και ο δημοσιογράφος Κώστας Λασκαράτος.

 

Το αφιέρωμα συμπληρώνει εξαιρετικό αρχειακό υλικό της ΕΡΤ.

Στα Τραγούδια Λέμε ΝΑΙ!, Σάββατο στις 22:00, στην ΕΤ1.

 

Σκηνοθεσία: Κοσμάς Φιλιούσης

Αρχισυνταξία: Τζένη Ιωαννίδου, Αλέξανδρος Καραμαλίκης

Υπεύθυνος καλεσμένων: Χρήστος Καρυώτης

Διεύθυνση ορχήστρας: Μανόλης Ανδρουλιδάκης

Οργάνωση παραγωγής: Ελένη Φιλιούση

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".