Οι συντελεστές της παράστασης: "Ακόμη πιο Βρώμικα Παραμύθια" μιλούν στο Open Mind για την νέα παράσταση που θα παίζετε κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00 στο Black Βox στο Θέατρο 104 και μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις τους για την παράσταση.
Ηρώ Κισσανδράκη
"Μετά την επιτυχία που είχε η προηγούμενη παράσταση της Ομάδας Άπειρον, σκεφτήκαμε πως η συνέχεια θα έπρεπε να έρθει με τρόπο ίδιο αλλά και διαφορετικό ταυτόχρονα. Αφορμή στάθηκε και πάλι η ελληνική παράδοση με τα άγνωστα προς το μεγαλύτερο μέρος του κοινού, λαϊκά παραμύθια. Αυτή τη φορά όμως επιλέξαμε μία, ίσως την πιο τολμηρή ιστορία, και της αφιερώσαμε την παράστασή μας.
Η ιστορία μας, όπως κάθε «παραμύθι», έχει βασιλιάδες και βασιλοπούλες, γάμους και πολέμους, δολοπλοκίες, μάγισσες αλλά και μαγικούς βοηθούς. Έχει όμως και μια προβολή στη διαφορετικότητα, στο «άλλο» που τόσο πολύ μας ξενίζει στη ζωή μας. Το παραμύθι μας λοιπόν έρχεται να ανοίξει την πόρτα σε μια αληθινά μαγική ιστορία του παρελθόντος, στην οποία οι βασιλοπούλες είχαν λόγο απέναντι στον πατέρα τους και την κοινωνία, είχαν θάρρος στις επιλογές τους, ήταν αντισυμβατικές και ειλικρινείς με τα θέλω τους… Και το σημαντικότερο δεν φοβήθηκαν να τολμήσουν το αδιανόητο.
Πρόκειται για παραμύθι σύγχρονο, όσο λίγα, που η ομάδα Άπειρον προσέγγισε μέσω συνεχόμενων αυτοσχεδιασμών, για να οδηγηθεί στο τελικό κείμενο της παράστασης, το οποίο ολοκληρώθηκε μόλις πριν λίγες μέρες. Με γνώμονα το χιούμορ αλλά και την κωμωδία, η ομάδα μας , ακολουθώντας τις οδηγίες της Θάλειας (Γρίβα – σκηνοθέτης) αλλά και της Γιάννας (Μελλά – χορογράφος) φτιάξαμε μια ιστορία για να γελάσουμε, για να προβληματιστούμε και για να αποδείξουμε πως τα παραμύθια δεν είναι και τόσο «ντεμοντέ» όσο πιστεύουμε!"
Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας
"Είναι ωραία να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που εκτιμάς. Να δημιουργείς προσωπικές σχέσεις σε συνθήκη δουλειάς. Είναι ωραία να αναζητάς μαζί – και μέσα από – άλλους θέματα που σε αφορούν. Το παραμύθι που επιλέξαμε να σας αφηγηθούμε, μία ιστορία που έλεγαν οι προπαππούδες μας χρόνια πριν, διαπραγματεύεται ένα θέμα πολύ λεπτό. Κάτι που δείχνει να απασχολεί αρκετά την κουλτούρα του δυτικού κόσμου σήμερα και ως εκ τούτου η παράσταση είναι πολιτική. Ζητήματα φύλου. Όμως σε δεύτερο επίπεδο διαπραγματεύεται την αλλαγή – γενικότερα. Η κοινωνία μας αλλάζει, εμείς αλλάζουμε. Σαν συγκρατημένα αισιόδοξος παραμυθάς λέω: «όλα αλλάζουν, όλα μετασχηματίζονται, γίνονται πιο χρήσιμα απ’ ότι ήταν πριν», και παρακαλώ να είναι αλήθεια."
Γιώργος Σαββίδης
"Ομολογώ πως δεν είχα εντρυφήσει ποτέ στα παραμύθια, πολλώ δε μάλλον στα ελληνικά. Είχα ακούσει κάποια από δω κι από κει ανά τα χρόνια αλλά κυρίως θα έλεγα πως ήμουν εξοικειωμένος, όπως και ο περισσότερος κόσμος, με ξένες ιστορίες και θρύλους. Επόμενο λοιπόν ήταν να φαντάζομαι πως επί το πλείστον έχουμε να κάνουμε με δεσποσύνες σε κίνδυνο, δράκους, κακές μητριές, πονηρούς λύκους αλλά και με αλαζόνες λαγούς, καπάτσες χελώνες, αλεπούδες λαμόγια και “too cool for school” βοσκούς με πρόβατα. Μια θεματολογία που τιμωρεί πάντα το «κακό», δείχνει το «σωστό» δρόμο και μοιράζει την «ευτυχία» στους εκάστοτε ήρωες, τους συγγενείς τους και τους τετράποδους φίλους τους. Φυσικά με όλα αυτά δεν είχα ούτε πρόβλημα αλλά ούτε και κάποια προσμονή, ότι δηλαδή θα μπορέσουν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον μου με κάτι φρέσκο, ανεξερεύνητο ή τολμηρό. Αυτό μοιραία, λοιπόν, άλλαξε με το που διάβασα το παραμύθι «Η κόρη του βασιλιά έγινε παληκάρι». Δε φανταζόμουν ότι ελληνικό παραμύθι καταπιάνεται με ζητήματα «σεξουαλικότητας», «στερεοτύπων» και γενικότερα «ταυτότητας». Είναι κάτι που σίγουρα με αφορά και μέσω της παράστασης έχω την ευκαιρία να το εξερευνήσω περισσότερο και να προπαθήσω να καταλάβω περισσότερα. Άλλωστε η καλύτερη συνταγή για να επικοινωνήσεις σε κάποιον κάτι είναι να του πεις ένα παραμύθι."
Μαρία Κωνσταντά
"Πρόκειται για μια ιστορία που εστιάζει στο διαφορετικό και κατ’επέκταση στο μοναδικό που έχει ο καθένας.Η διαφορετικότητα όμως όχι ώς στίγμα ή ως ελάττωμα αλλά σαν αυτό που σε ξεχωρίζει.Η αντίληψη του έρωτα δεν είναι ίδια για όλους.Και δεν αναφέρομαι τόσο στις σεξουαλικές προτιμήσεις ,στην ομοφυλοφιλία,στην ετεροφυλία και στην αποδοχή τους απο την κοινωνία όσο για την βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου να καταλάβει τί είναι στα αλήθεια ο ίδιος, ποιος είναι, πρώτα σε συνάρτηση με αυτόν και στη συνέχεια με τους άλλους,με την ελπίδα να περάσει μια ζωή όπως θα μπορούσε να την περάσει πιο σωστά.Ή κάπως πιο σωστά τουλάχιστον.Αλλά διαφορετικότητα δεν υπάρχει μόνο στον έρωτα.Υπάρχει στα όνειρα.Στα χρώματα που μας αρέσουν,στους ανθρώπους που επιλέγουμε για φίλους,και αυτό είναι το ωραίο γιατι αν ζούσαμε σε μία κοινωνία που ήμασταν όλοι ίδιοι θα κουραζόμασταν.Το διαφορετικό ακόμη και ως λέξη μας κάνει να τρομάζουμε.Ίσως θα έπρεπε να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά."
Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, τους συντελεστές , τις ημέρες της παράστασης στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://theatromusicbooks.blogspot.gr/2017/09/104-30.html
Επιμέλεια: Βλάρα Αλεξία, 28/09/2017
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου