Είδαμε και προτείνουμε: "Φτου και βλέπω"

 Φτου και Βλέπω

της Αλεξάνδρα Στεργίου & του Μάνου Σφυράκη σε σκηνοθεσία Ορέστη Τρικα.

Μία παράσταση βασισμένη στο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων που μπορεί όμως να γίνει εφιάλτης σε μια κοινωνία που φοβάται το διαφορετικό και αντιμετωπίζει τα πάντα με την βία..5..10..15…20..25… ας κρυφτούμε παροτρύνουν οι πρωταγωνιστές της παράστασης αλλά οι ίδιοι έρχονται αντιμέτωποι με τις δυσκολίες της πραγματικότητας και τους εφιάλτες τους..ακροβατώντας τη ζωή τους σε ένα τεντωμένο σχοινί..όπου στο τέλος επιλέγουν..αλλά τι; Αυτό που ήθελαν ή αυτό που οι συνθήκες τους ανάγκασαν;

Μια παράσταση ευαίσθητη, γροθιά στο κατεστημένο με εφευρετικές σκηνοθετικές παρεμβάσεις που σίγουρα θα σας καθηλώσουν και οι ιστορίες των πρωταγωνιστών θα σας αγγίζουν και θα πείτε και εσείς Όχι στη Βία, Όχι στον Ρατσισμό, Όχι στην Ομοφοβία, Ναι στη Φιλία, Ναι στην Ελευθερία, Ναι στη Ζωή!

Συγχαρητήρια σε όλους τους νέους ταλαντούχους ηθοποιούς Ελεωνόρα Γιόκοτα, Άγγελο Δεληκάρη, Δημήτρη Πνευματικό, Άντζελα Σπυροπούλου, Αλεξάνδρα Στεργίου, Μάνο Σφυράκη.

#Χρυσουλα_Ζαφειρακη

#Φιλοτεχνος

Open Mind

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θέατρο Ρεκτιφιέ/ Φτου και βλέπω

Γνωρίζετε το κρυφτό; Εκείνο το παιχνίδι που κλείνεις τα μάτια σου και μετράς 5, 10, 15, 20, 25… και μετά τα ανοίγεις προσπαθώντας να διακρίνεις που βρίσκεται ή τι κάνει ο άλλος; Ποιος είναι αυτός που κλείνει σήμερα τα μάτια του; Εμείς οι άνθρωποι σε αυτό που γίνεται γύρω μας ή οι ήρωες του έργου προσπαθώντας να αποστασιοποιηθούν και να ξεχάσουν το τι ακριβώς τους συνέβη;

Το θεατρικό έργο Φτου και βλέπω είναι ένας ύμνος στο δικαίωμα των αδυνάτων στη ζωή και την αγάπη, και μια καταγγελία στις φοβίες, τα ταμπού και τις προκαταλήψεις στις σύγχρονες κοινωνίες. Είναι επίσης μια καταγγελία για όλους αυτούς που χρησιμοποιούν τη βία ενάντια στο διαφορετικό, σε αυτό που δεν ταιριάζει με τα δικά τους μέτρα.

Η παράσταση αρχίζει με τις ετοιμασίες ενός πάρτι γενεθλίων προς τιμή της Άλια. Το πάρτι οργανώνουν ο Μανού με τον σύντροφό του Στεφάν, φίλοι της Άλια, και η Λήδα η οποία είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί της και θέλει να της εξομολογηθεί τα αισθήματά της. Στο πάρτι εισβάλλει απρόσκλητος ο Άρης, αδερφός της Λήδας, ειρωνικός με το ζευγάρι των δυο νέων ανδρών, ιδιαίτερα προκλητικός με έναν macho τρόπο προς τις δυο κοπέλες, με σκοπό να κερδίσει και αυτός την εύνοιά της Άλια. Το πάρτι δεν εξελίσσεται όπως είχε προβλεφτεί, γιατί ο Άρης «ρίχνεται» στην Άλια η οποία τον απωθεί και μάλιστα εκφράζει τη δυσαρέσκειά της γι’ αυτόν. Κάτι στο παρελθόν ευθύνεται για τη στάση αυτή.

Από κείνη τη στιγμή όλα ανατρέπονται. Κάνοντας ένα άλμα στο μέλλον, παρακολουθούμε τον Μανού και την Άλια να παλεύουν μέσα σε δωμάτια νοσοκομείων τόσο με τα σωματικά τραύματά τους όσο και με τα ψυχικά, τα οποία φαίνεται ότι τα έχουν απωθήσει. Φωνή συνειδητοποίησης αποτελεί ένα πρόσωπο με το όνομα το Γκάμπυ, που λόγω αυτού του ουδέτερού φύλου του μπορεί να ταυτιστεί πότε με τον έναν και πότε με τον άλλον πρωταγωνιστή.

Το Γκάμπυ αναπαριστά τον εσωτερικό αγώνα των δυο πληγωμένων πρωταγωνιστών να θυμηθούν το τι τους συνέβη, να αναγνωρίσουν την κατάστασή τους, να παλέψουν για την ίδια τους τη ζωή. Μέσα από ένα συνονθύλευμα λόγων και πράξεων που παραπέμπουν πότε στην πραγματικότητα των ηρώων και πότε στα σπαράγματα των συνειρμών και της μνήμης, ο θεατής καλείται να συνθέσει το πάζλ των περασμένων γεγονότων. Η τελική λύση περνά από τρία στάδια: Αλήθεια, Παραπλάνηση, Μεταμόρφωση…

Το κυνήγι κάποιων ζώων μόνο για τη χαρά του να σκοτώνεις, μιαν επίθεση στο πάρκο εναντίον της Άλια η οποία κατέληξε πιθανώς σε βιασμό, μια δεύτερη επίθεση εναντίον των δυο συντρόφων, απλώς και μόνο επειδή ήταν «διαφορετικοί». Η απόπειρα της Άλια να τους σταματήσει. Η ευθύνη του Άρη για την επίθεση, αλλά και η φοβισμένη και ουδέτερη στάση του μπροστά στην κτηνωδία που διαδραματιζόταν μπροστά στα μάτια του… Πολύς πόνος, πολύς φόβος, πολύ μίσος με μοναδική λύση τον θάνατο…

Και εμείς οι θεατές; Κοιτάμε ή προσπερνάμε και δεν θέλουμε να δούμε; Ποια είναι η στάση μας ως πολίτες και ως άνθρωποι μπροστά στη βία, την κακοποίηση, το ρατσισμό, την ομοφοβία, τις διακρίσεις;

Μια παράσταση γροθιά που κάθε πολίτης θα έπρεπε να δει. Μπράβο στους νεαρούς ηθοποιούς και μπράβο και στους συγγραφείς για το τόσο επίκαιρο και τολμηρό θέμα!

Μαρία Κουμαριανού

«Φτου και βλέπω»

της Αλεξάνδρα Στεργίου & του Μάνου Σφυράκη

Πρεμιέρα 13 Δεκεμβρίου στις 21:00

Κοιτάμε, όμως βλέπουμε πραγματικά; Ένα σκοτεινό παραμύθι για ενήλικες, με έντονα κοινωνικά μηνύματα, που ακροβατεί ανάμεσα στον ρεαλιστικό και τον φανταστικό κόσμο. Ένα έργο κατά της βίας και των κοινωνικών στερεοτύπων.

Ο καθένας από εμάς, καλείται να πάρει μια απόφαση, ως προς τη στάση που θα κρατήσει απέναντι στην κοινωνία, για τον τρόπο που φέρεται, σε αυτό που θεωρεί «διαφορετικό». Οι ήρωές μας λοιπόν, αντιστέκονται και λένε ΟΧΙ στον ρατσισμό, στην ομοφοβία, στον σπισισμό, στο μίσος, στην κακοποίηση και στις διακρίσεις κάθε είδους!

Ένα αφιέρωμα στην αλληλεγγύη και την ενσυναίσθηση, που έχουμε αφήσει να ξεχαστούν!

 

 

 

Περίληψη:

Ο Μανού και η Άλια, δύο φίλοι, ακροβατούν σε ένα κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ζωής και θανάτου. Βρέθηκαν στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή. Ο καθένας, προσπαθεί να θυμηθεί τη δική του ιστορία, που θα τους οδηγήσει στην αρχή του τέλους τους. Ένα συνονθύλευμα από κοινωνικά στερεότυπα και ταμπού, παίρνουν μορφή και γίνονται εικόνες εφιαλτικές για τους δύο φίλους. Κάθε μνήμη κι ένα μέρος της δοκιμασίας που πρέπει να περάσουν, έως τα μεσάνυχτα. Πριν ο εφιάλτης, γίνει πραγματικότητα. Κάθε αποκάλυψη και μια ιστορία. Η λύση βρίσκεται στο παρελθόν τους. Θα βρουν όμως την δύναμη, να έρθουν αντιμέτωποι με αυτό και να ελευθερωθούν;

Συντελεστές:
Κείμενο: Αλεξάνδρα Στεργίου, Μάνος Σφυράκης

 Σκηνοθεσία: Ορέστης Τρίκας
Βοηθοί σκηνοθέτη: Αλεξάνδρα Στεργίου, Ελεωνόρα Γιόκοτα 

Κινησιολογία: Ορέστης Τρίκας
Σχεδιασμός φωτισμών: Ορέστης Τρίκας
Επιμέλεια μουσικής: Αλεξάνδρα Στεργίου, Μάνος Σφυράκης Φωτογραφίες: Πέτρος Γιασεμής
Trailer: Πέτρος Γιασεμής
Σχεδιασμός αφίσας: Γεωργία Μαρίνου
Δημόσιες σχέσεις: Άντζυ Νομικού (angienomikou@gmail.com) Οργάνωση παραγωγής: Αλεξάνδρα Στεργίου

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Ελεωνόρα Γιόκοτα, Άγγελος Δεληκάρης, Δημήτρης Πνευματικός, Άντζελα Σπυροπούλου, Αλεξάνδρα Στεργίου, Μάνος Σφυράκης

Το διπλά βραβευμένο έργο, του recycled και be- hive festival, επιστρέφει στο θέατρο Ρεκτιφιέ, Κωνσταντινουπόλεως 119, από 13 Δεκέμβρη και κάθε Τετάρτη στις 21:00, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Από 13 Δεκέμβρη και κάθε Τετάρτη στις 21:00, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, στο ΝΕΟ θέατρο Ρεκτιφιέ.

Μέρα και ώρα παράστασης : Κάθε Τετάρτη στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων :Γενική είσοδος 12 ευρώ, Μειωμένο 10 ευρώ , Ατέλειες 8 ευρώ
Διάρκεια παράστασης : 65’ χωρίς διάλειμμα

Προπώληση εισιτηρίων από
το https://www.more.com/theater/ftou-kai-blepo/ Τηλεφωνικές κρατήσεις στο: 6976918567

Μέρος των εσόδων της παράστασης θα διατεθεί στην vegan farm, όπου φιλοξενεί, πυρόπληκτα, κακοποιημένα, ανάπηρα και κάθε είδους ζώο, που βρίσκεται σε ανάγκη!

https://www.facebook.com/profile.php?id=61550024087429 https://instagram.com/veganfarm.gr?igshid=NzZlODBkYWE4Ng ==

Trailer παράστασης:

https://youtu.be/Uv5TDjAdAhM?feature=shared

Προσοχή ! Κατά τη διάρκεια της παράστασης χρησιμοποιούνται Strobe lights

θέατρο Ρεκτιφιέ

Κωνσταντινουπόλεως 119 | Αθήνα | 6976918567