ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ «ΤΟ ΝΕΤΛΕΤΙ» | ΖΟΕΛ ΛΟΠΙΝΟ

 


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

«ΤΟ ΝΕΤΛΕΤΙ» | ΖΟΕΛ ΛΟΠΙΝΟ | ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

 

Την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου, στις 20:30 η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS και οι εκδόσεις Μίνωας, διοργανώνουν παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της Ζοέλ Λοπινό, με τίτλο «Το Νετλέτι»

 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Λίλυ Ηλιοπούλου, Σύμβουλος συστημικών προγονικών εμπλοκών και Συντονίστρια οικογενειακών συστημικών αναπαραστάσεων.

Συμμετέχει ο Γιάννης Μεγαλακάκης, ερευνητής – δάσκαλος κρητικών χορών.

 

Την εκδήλωση συντονίζει ο Άγγελος Γεραιουδάκης, πολιτιστικός συντάκτης στο ΕΘΝΟΣ.

 

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24 και θα προβάλλεται ζωντανά στο κανάλι Youtube και στη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ.

 

Link βιβλίου: https://bitly.ws/Xmbc

Link εκδήλωσης: https://bitly.ws/Xmb9

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο

1810 Η Κρήτη περνά την πιο μαύρη περίοδο της ιστορίας της. Οι Τουρκοκρητικοί εξουσιάζουν το νησί, ενώ η Πύλη αδυνατεί πλέον να τους χαλιναγωγήσει. Κλέβουν και σκοτώνουν τους συνανθρώπους τους, βιάζουν ανενόχλητοι επιβάλλοντας τον δικό τους νόμο. Οι xριστιανοί υποφέρουν, ενώ οι εξεγέρσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Μονάχα η ελπίδα της λευτεριάς κρατά τον λαό όρθιο.

Η δεκαεξάχρονη Κρυσταλλένια, κυνηγημένη από τον Tουρκοκρητικό Ιμπραήμ Πατρικάκη τον οποίο αρνήθηκε να παντρευτεί, φεύγει κρυφά από το χωριό της σε μια προσπάθεια να σωθεί η ίδια αλλά και η οικογένειά της. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον;

2021 Η Ελληνοβελγίδα Ειρήνη, κουβαλώντας μέσα της την πολύτιμη γνώση της Ψυχογενεαλογίας, έρχεται στην Κρήτη για να βρει την αιτία μιας κατάρας που βαραίνει την οικογένειά της εδώ και πολλές γενιές. Ωστόσο, ένας τοίχος σιωπής ορθώνεται μπροστά της. Μπορούν να σπάσουν τα γρανάζια της μοίρας;

 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Ζοέλ Λοπινό αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ιστορίας της Κρήτης, όπως τις διηγήθηκαν στη συγγραφέα οι κάτοικοι του Μανιολόπουλου, πριν λησμονηθεί στο πέρασμα του χρόνου η πραγματική ιστορία του τόπου τους. Γεννήθηκε στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Έχει ελληνικές ρίζες από την πλευρά της μητέρας της και η Kρητική γιαγιά της καλλιέργησε τη μεγάλη αγάπη της για την Ελλάδα.

Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ και, ερχόμενη στα είκοσί της στην Ελλάδα, συνέχισε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στη συνέχεια εργάστηκε για είκοσι χρόνια ως εκπαιδευτικός στο δικό της φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Από το 1996, μετά την τεράστια επιτυχία του πρώτου της μυθιστορήματος Η αγριλιά που διηγείται τη συγκλονιστική ιστορία των Ελλήνων παππούδων της, αφιερώθηκε αποκλειστικά στη συγγραφή μυθιστορημάτων που ήταν το όνειρό της από παιδί.

Έχει γράψει, επίσης, παραμύθια και σενάρια για μικρές θεατρικές παραστάσεις με μαριονέτες.
Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη και μαχητική στα θέματα του ρατσισμού, της ισότητας των δύο φύλων και της κακοποίησης παιδιών και γυναικών.

Έχει τέσσερα παιδιά και ζει πλέον στα Χανιά περικυκλωμένη από τα ζώα της, βαδίζοντας προς την ψυχική γαλήνη.

Από τις εκδόσεις Εμπειρία Εκδοτική έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία της: Η aγριλιά, Μια στάλα δηλητήριο, μια στάλα μέλι, Πιάσε τ’ άστρα της ζωής, Το χάδι του ανέμου, Τι ήθελα και παντρεύτηκα!, Η γέφυρα της αγάπης, Το μεγάλο όνειρο, Χάρτινος έρωτας.

Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τα βιβλία της: Αυτό το σπίτι είσαι εσύ (2012), Η aγριλιά (2012), Η Ελένη και το τέρας (2014), Μυστικό άρωμα (2015), Το διαμαντένιο σώμα (2016), Πιάσε τ’ άστρα της ζωής (2017), Χάρτινος έρωτας (2018), Η χρυσαλλίδα (2020).

 

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".