ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΙΑ ΕΞΙ ΣΩΜΑΤΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ & ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ στο ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ

 

Composition for six bodies Σύνθεση    για  έξι   σώματα    

  


 Ένα έργο της Αντωνίας Οικονόμου

 

      σε μια άδεια σκηνή.


 

Χωρίς εισόδους και εξόδους      

αφού κανείς δεν εισέρχεται ή εξέρχεται. Σημείο τομή.

                              

                        

                                                                          “Ήχος”: πικάπ/γραμμόφωνο επί σκηνής.

 

                                                            Οι ερμηνευτές

                   απαλλαγμένοι από εξωτερικούς τεχνικούς παράγοντες

 

Σκηνικό : τα φυσικά τοπία,

στα οποία διαδραματίζεται η σύνθεση,

οιι  διαιτερότητες τους και η ήδη υπάρχουσα                                      

             “αρχιτεκτονική” τους.

 

Σκηνή/skēnḗ. Ένας ορισμένος τόπος/χρόνος για δράση.

 

      “...Χτίζεται το αλφάβητο για να μπορούν να ειπωθούν οι λέξεις.  

                         Εδώ όπου όλα ρέουν μα τίποτα δεν αλλάζει…”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* Υ.Γ:  Η τοποθέτηση σωμάτων μέσα σε έναν ορισμένο χώρο/χρόνο δημιουργεί αναπόφευκτα συνδετικές/συνθετικές επικοινωνίες. Έξι σώματα διαπραγματεύονται επί σκηνής πιθανούς τρόπους συνύπαρξης, δημιουργώντας  μικρόκοσμους, σε

μία συνθήκη πρόβας και αυτοτελούς δημιουργίας. Μια ροή από διαδικασίες,  απαλλαγμένες από την εμμονη του αποτελέσματος. Ένα ανοιχτό πεδίο, σε ανοιχτό χώρο.  Μία σύμβαση, όπου οι συν-θέσεις αμφισβητούν την σταθερά της σωματικής και χωροταξικής εγγύτητας. Ορίζονται όχι ως σημεία, αλλά από την μεταξύ τους απόσταση·χωρίς να σταματούν να σημαίνουν.

 

 

“Χτίζοντας το “τώρα”. Ούτως ή άλλως το μέλλον παραμέν

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".