Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΝΑ-ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Προβολή της παράστασης "Insenso" - Σάββατο 2 Μαΐου


ΑΝΑ-ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Επιλεγμένες διαδικτυακές προβολές
από το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου
Στο πλαίσιο του προγράμματος του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού
«Μένουμε σπίτι με τον Πολιτισμό»

Theseum Ensemble - Μιχαήλ Μαρμαρινός
Insenso / Όπερα
του Δημήτρη Δημητριάδη
Φεστιβάλ Αθηνών 2012


Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου συνεχίζει την προβολή επιλεγμένων μαγνητοσκοπημένων παραστάσεων και συναυλιών από το αρχείο του. Συμμετέχοντας στην πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού «Μένουμε σπίτι με τον Πολιτισμό», μοιραζόμαστε ξεχωριστές στιγμές από τη μακρόχρονη πορεία του θεσμού και παραμένουμε σε επαφή με το κοινό, μέχρι να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί, για να απολαύσουμε νέες φεστιβαλικές εμπειρίες.
Μετά την ενθουσιώδη υποδοχή της διαδικτυακής πρεμιέρας της Αντιγόνης του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή (Φεστιβάλ Επιδαύρου 2006 και 2007), που παρακολούθησαν από το σπίτι τους περισσότερα από 36.000 άτομα, το κοινό θα έχει τώρα την ευκαιρία να παρακολουθήσει άλλη μια παραγωγή που άφησε έντονα το στίγμα της στην ιστορία του Φεστιβάλ. Πρόκειται για το Insenso / Όπερα του Δημήτρη Δημητριάδη, που σκηνοθέτησε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός για το Φεστιβάλ Αθηνών 2012, μια παράσταση site specific που, λόγω της μεγάλης επιτυχίας της, επαναλήφθηκε το καλοκαίρι του 2013. Ξεχωριστή μνεία οφείλεται στον σκηνοθέτη και παραγωγό Γιάννη Β. Λαπατά για την κινηματογραφική απόδοση της παράστασης, που μας ταξιδεύει μοναδικά στη μυστηριακή ατμόσφαιρα του ζωντανού γεγονότος. Τον ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση του έργου του. 
  
Το απρόσμενο σκηνικό τοπίο όπου διαδραματιζόταν το Insenso έμεινε χαραγμένο στη μνήμη όλων όσοι το παρακολούθησαν: μια λίμνη πίσω από το βιομηχανικό κτήριο της Πειραιώς 260, που κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί ότι υπάρχει˙ ένα απόκοσμο, αχανές, έρημο σύμπαν, κατοικημένο από τη μνήμη της ηρωίδας του έργου, Κόμισσας Λίβιας Σερπιέρι, «μοιρασμένης» σε είκοσι γυναικεία σώματα. Όσες και οι ερμηνεύτριες, που μας καλούσαν, χωρισμένους σε ομάδες γυναικών και ομάδες αντρών θεατών, να πάρουμε θέση ανάμεσά τους, να παρασυρθούμε από το ρεύμα της αφήγησης –όπως παρασύρθηκε η ηρωίδα από το ρεύμα της Ιστορίας–, πριν προχωρήσουμε μαζί στον Χώρο Δ της Πειραιώς 260, που παρέπεμπε υποβλητικά στο εσωτερικό τοπίο του πύργου της, στο Αλντίνο.
Μια άρια-ποταμός πάνω στην ασίγαστη μνήμη ενός ερωτικού πάθους. Ένα σκηνικό ποίημα μοναδικής ομορφιάς για την ανελέητη μάχη ανάμεσα στον έρωτα και το καθήκον, την κοινωνική τάξη και την πατρίδα. Κυρίως, όμως, ανάμεσα στην ανθρώπινη ύπαρξη και τον χρόνο.
*
Από την έκδοση του έργου
«Ένας άνθρωπος είναι πολύς για έναν άνθρωπο. Τίποτε περισσότερο δεν υπάρχει για τον άνθρωπο από έναν άνθρωπο.* Τίποτε δεν γεμίζει τον άνθρωπο περισσότερο από έναν άνθρωπο. Κι όταν αυτός δίνει είναι θεός για εκείνον που παίρνει (...)».
Δημήτρης Δημητριάδης, Insenso
(από το έργο)
Η ιστορία του έργου είναι εμπνευσμένη από τη γνωστή ταινία του Βισκόντι Senso (1954). Κατά τα τέλη της αυστριακής κατοχής της Ιταλίας, γύρω στο 1860, και ενώ μαίνεται το αντιστασιακό κίνημα της Βενετίας, η Κόμισσα Λίβια Σερπιέρι ερωτεύεται έναν υπαξιωματικό του αυστριακού στρατού, τον Φραντς Μάλερ. Τυφλωμένη από την απελπισία όταν την εγκαταλείπει, τον καταδίδει ως λιποτάκτη. Εκείνος συλλαμβάνεται αμέσως και εκτελείται. Ιστορία μιας διπλής προδοσίας: αρχικά, προδοσία της πατρίδας από έρωτα˙ ύστερα, προδοσία του αγαπημένου στην απόγνωση της εγκατάλειψης από αυτόν. Ιστορία του ανθρώπου που «παραφρονεί» από έρωτα, που ο έρωτας εξωθεί πέραν της λογικής, πέραν του μέτρου, πέραν κάθε αποδεκτού ορίου: In-senso, ολοσχερής ήττα της φρόνησης – εξουθενωτικός θρίαμβος των αισθήσεων.
[...]
Αντίθετα με τον θεατή της ταινίας του Βισκόντι, ο αναγνώστης του Insenso δεν πρόκειται να παρακολουθήσει κανένα από τα γεγονότα. Η πλοκή περιέχεται εξ ολοκλήρου στις πρώτες έξι φράσεις που θα ακουστούν επί σκηνής. «Είμαι [...] Κατέδωσα [...] Διετάχθη [...] Άκουσα την ομοβροντία [...] Έβγαλα μεγάλη κραυγή [...] χάθηκα [...] Από τότε μέχρι σήμερα [...] ένα μόνο πράγμα σκέφτομαι [...]»: Αυτά τα ρήματα αντηχούν μέσα στο κείμενο σαν τους χτύπους του ρολογιού που μετρούν με την ίδια σχολαστική και αμείλικτη ακρίβεια τα λεπτά της ώρας στην αιωνιότητα. «Από τότε μέχρι σήμερα» – ο χρόνος είναι συμπαγής κι ένα μόνο «πράγμα» τον καθορίζει: η επιθυμία της ηρωίδας να τον διασχίσει προς τα πίσω για να σκοτώσει τον εραστή της – με τα ίδια της τα χέρια αυτή τη φορά.
Δήμητρα Κονδυλάκη
(αποσπάσματα από το Επίμετρο, «Η ουτοπία της ένωσης»,
 Ίνδικτος 2007 & Σαιξπηρικόν 2013)
*
 

Insenso / Όπερα (Φεστιβάλ Αθηνών 2012)
Συντελεστές
Κείμενο Δημήτρης Δημητριάδης • Μετάφραση στα ιταλικά Σπύρος Περβολαράκης • Σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινός • Μουσική σύνθεση Δημήτρης Καμαρωτός • Ενδυματολόγος - Σκηνογράφος Ντόρα Λελούδα • Μελέτη - Επίβλεψη αρχιτεκτονικού σχεδιασμού Δημήτρης Ζαμενόπουλος • Φωτισμοί Γιάννης Δρακουλαράκος • Βοηθός σκηνοθέτη Μυρτώ Περβολαράκη • Βοηθός σκηνοθέτη Β΄ Έλενα Μουδίρη-Χασιώτου • Βοηθός ενδυματολόγου - σκηνογράφου Σπύρος Περβολαράκης • Σχεδιασμός ήχου STUDIO 19 • Υπεύθυνος ροής ήχου Κώστας Μπώκος • Διεύθυνση παραγωγής Ρένα Ανδρεαδάκη • Διεύθυνση Theseum Ensemble Ελένη Πετάση
Γυναίκες Sandra Garuglieri, Νάντια Μουρούζη, Μαρία Ναυπλιώτου, Ηλέκτρα Νικολούζου, Θεοδώρα Τζήμου, Τζένη Δριβάλα και Ιωάννα Ασημακοπούλου, Αλεξάνδρα Αϊδίνη,  Μαριλού Βόμβολου, Βιργινία Κατσούνα, Κατερίνα Κυβετού, Ρεγγίνα Μανδηλάρη, Δάφνη Μανούσου, Εύη Μπλέσιου, Ελένη Πετάση, Όλγα Σπυράκη, Μαρία Σταύρακα, Δώρα Στυλιανέση, Σοφία Φίλωνος, Αναστασία Χατζάρα • Πιάνο Ειρήνη Τηνιακού • Ο Αυστριακός Josef Rüttger  
Θερμές ευχαριστίες στον Ζήση Κοτιώνη και την Ηώ Καρύδη. Επίσης, στη Ρένα Φουρτούνη, τον Μουσικό Οίκο Αθανασάτου και τον ηθοποιό Νεκτάριο Παπαλεξίου.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, για την ευγενική παραχώρηση της έκτασης όπου πραγματοποιήθηκε το α΄ μέρος της παράστασης.
Φωτογραφίες: Άρης Καμαρωτός
*
Το Insenso/Όπερα θα προβληθεί το Σάββατο 2 Μαου 2020 στο διαδικτυακό μας κανάλι στο YouTube: Greek Festival και θα παραμείνει διαθέσιμο για 24 ώρες.
Έναρξη ώρα 19:00  / YouTube: Greek Festival
Το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουμε να προβάλλουμε διαδικτυακά παραστάσεις και συναυλίες που έχουν ξεχωρίσει στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου τα τελευταία χρόνια, και των οποίων η βιντεοσκόπηση έγινε σε μορφή που επιτρέπει την αναμετάδοσή τους. Μπορείτε να ενημερώνεστε σχετικά μέσω της ιστοσελίδας μας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης του Φεστιβάλ.
Οι διαδικτυακές προβολές πραγματοποιούνται με την αρωγή του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Καλή θέαση!

Σημειώνουμε ότι οι βιντεοσκοπήσεις
έχουν γίνει με στόχο την τεκμηρίωση της ιστορίας του Φεστιβάλ
και όχι την αναπαραγωγή τους για το κοινό.
Ζητούμε την κατανόηση των θεατών για τις τυχόν τεχνικές ατέλειες.

Παρακολουθήστε τις δράσεις του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου:

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Αλεξία Πετροπούλου: "Ο κόσμος πάντα θα έχει ανάγκη τη χαρά γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου... να χαίρεται!"

  «Το κλύσμα» στο θέατρο Αλκμήνη. Μιλήστε μου για αυτή την παράσταση. Αφηγούμαι, σαρκάζω και αυτοσαρκάζομαι, χορεύω, ερωτοτροπώ, πέφτω και σηκώνομαι,θυμάμαι και ξεχνώ... τη ζωή μιας γυναίκας που μέσα από τον πόνο, τον έρωτα, το χιούμορ, την προδοσία και τις όμορφες λέξεις,   προσπαθεί μονίμως να υπερβεί   τα ματαιωμένα όνειρά της και τις αντοχές της με συγχώρεση και αγάπη όσο και να συγκρούεται ο εσωτερικός της κόσμος με την πραγματικότητα και όλα αυτά τα όμορφα και δύσκολα ζωντανεύουν στην σκηνή υπό την σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Άννας Σωτρίνη.