"Όσο κρατάει ένας καφές" από τον Δημήτρη Κανέλλο


Από τον Δημήτρη Κανέλλο
σε μουσική του 
Θάνου Μικρούτσικου
και ποίηση του Άλκη Αλκαίου


 
Ο Δημήτρης Κανέλλος μέσα από την τρίτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά μας παρουσιάζει την διασκευή του "Όσο κρατάει ένας καφές" σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου και ποίηση του Άλκη Αλκαίου και ενορχήστρωση του στενού συνεργάτη του Θάνου Μικρούτσικου, Θύμιο Παπαδόπουλο.

Μία πανέμορφη ερωτική μπαλάντα που πρωτογνωρίσαμε το 1989 με τη φωνή του αξέχαστου Διονύση Θεοδόση, ερμηνευμένη σήμερα από τον Δημήτρη Κανέλλο, έναν νέο, ιδιαίτερο λαϊκό τραγουδιστή ο οποίος έχει ξεχωρίσει για το ήθος του και την ευαισθησία του στην ερμηνεία.

Το νέο album του Δημήτρη Κανέλλου έχει τίτλο "Όσα ονειρευτήκαμε" και κυκλοφορεί από την Minos Emi, a Universal Company.Όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι σε ποίηση Άλκη Αλκαίου, εκτός από ένα που είναι του αδερφού του, του Γρηγόρη Λιάρου. Τα πέντε είναι καινούρια σε μουσικές των Θάνου Μικρούτσικου, Θύμιου Παπαδόπουλου και Μανόλη Ανδρουλιδάκη και τα υπόλοιπα πέντε είναι επανεκτελέσεις. Τα "Σταυρόλεξο", "Ηπειρώτικο" και "Βοριάς φυσάει τα λόγια μου" σε μουσικές του Μίλτου Πασχαλίδη και τα "Όσο κρατάει ένας καφές" και "Μια παλιά φωτογραφία" σε μουσικές του Θάνου Μικρούτσικου.
Τις ενορχηστρώσεις και την επιμέλεια της παραγωγής υπογράφει ο Θύμιος Παπαδόπουλος με υπεύθυνο ήχου τον Σωτήρη Παπαδόπουλο (studio Στέντωρ).
Βρείτε το άλμπουμ σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες: https://DimitrisKanellos.lnk.to/OsaOnireftikame
Link του τραγουδιού στο youtubeΕδώ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".