Πασχαλιά Αργυροπούλου «Κάτι από τα παλιά»


Πασχαλιά Αργυροπούλου
«Κάτι από τα παλιά»
Εκδόσεις ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ, 2019
Επιμέλεια: Νάντια Φαμέλου
ISBN: 978-960-9547-81-9
Σελ. 72
Τιμή: 7,00
Διαστάσεις: 14.5cm Χ 21cm



Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός η ποιητική συλλογή της Πασχαλιάς Αργυροπούλου, με τίτλο «Κάτι από τα παλιά». Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ. Πρόκειται για μια συλλογή ποιημάτων όπου, μέσα σε τοπία ονειρικά, ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας εικόνες και συναισθήματα από την παιδική και εφηβική ηλικία της συγγραφέως, με μια νότα νοσταλγική και με μια γλυκιά επίκληση στην αγάπη.



Απόσπασμα από το βιβλίο


ΜΑ ΕΓΩ

Παιχνιδιατόροι ήρθαν μέσα στη γειτονιά
και αρχίσαν τα τραγούδια με ντέφια και βιολιά.

Μα εγώ έτρεχα να δω το πρόσωπό σου
να νιώσω το χαμόγελό σου.

Παιχνιδιατόροι ήρθαν και κάναν σαματά
και βγήκανε τα αγόρια και κορίτσια χαρωπά
και αρχίσαν τα τραγούδια και τα πολλά φιλιά.

Μα εγώ έτρεχα να δω το πρόσωπό σου.
Μα εγώ κυνήγαγα δυο μάτια καστανά.

Παιχνιδιατόροι ήρθαν και φύγανε αργά
και κλείσανε τα κέντρα και φύγαν τα παιδιά.

Μα εγώ καθρεφτιζόμουν στα μάτια τα μελιά.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Πασχαλιά Αργυροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα από Πειραιώτες γονείς με καταγωγή από τη Σμύρνη. Φοίτησε σε εξατάξιο γυμνάσιο του Παλαιού Φαλήρου με δασκάλα την ποιήτρια και λογοτέχνη Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη. Δούλεψε ως ιδιωτική υπάλληλος σε εταιρεία αυτοκινήτων. Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά. Το έργο αυτό βασίζεται σε αναμνήσεις της από την παιδική και εφηβική της ηλικία.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".