Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Ο δρόμος περνά από μέσα» πάει Θεσσαλονίκη!


«Ο δρόμος περνά από μέσα»
του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Μία εναλλακτική-ποιητική παράσταση 
Τελευταίες παραστάσεις μέχρι την Κυριακή 15 Μαρτίου στο θέατρο Μικρό Χορν

Και στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Αυλαία
Από Τετάρτη 1 Απριλίου έως Κυριακή 5 Απριλίου
και
Από Τετάρτη 8 Απριλίου έως Κυριακή 12 Απριλίου



Την Κυριακή 15 Μαρτίου ολοκληρώνονται οι παραστάσεις στο θέατρο Μικρό Χορν του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο δρόμος περνά από μέσα» ενώ από την Τετάρτη 1 Απριλίου έως την Κυριακή 12 Απριλίου θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη.
Η σκηνοθεσία της παράστασης ανήκει στον βραβευμένο με «Κάρολος Κουν» Χρήστο Σουγάρη που με την εναλλακτική του ματιά έδωσε μια ποιητική πνοή στο έργο με τη βοήθεια των πολύ σημαντικών και άξιων ηθοποιών :Ρούλα Πατεράκη, Πέρη Μιχαηλίδη, Πάρι Θωμόπουλο, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Αλέξανδρο Βάρθη ,με την πρωτότυπη μουσική του Στέφανου Κορκολή, το εικαστικό σκηνικό της Ελένης Μανωλοπούλου και τις φωτιστικές πινελιές του Γιάννη Δρακουλαράκου. 

Ο σκηνοθέτης Χρήστος Σουγάρης αναφέρει σχετικά για την παράσταση:
«Όταν βρέθηκα αντιμέτωπος με την πρόσκληση-πρόκληση να σκηνοθετήσω στο νεοελληνικό θέατρο σήμερα, ένα δείγμα νεοελληνικής γραφής, άρχισα να καταμετρώ αυτά που δεν ήθελα να κάνω. Με πρώτη-πρώτη τη νατούρα και την καινούργια της φίλη και εξέλιξη, την νεονατούρα που τόσο έχει γίνει μόδα-καθεστώς σχεδόν στις μέρες μας και πάλι.
Ανήκω σε μια γενιά που είχε τη δυνατότητα  να δει θέατρο σύγχρονο και να δουλέψει με σοβαρούς ανθρώπους του χώρου. Ανθρώπους με εκπαίδευση και εμπειρία. Πάντα με προκαλούσε η ποίηση. Είτε στο θέατρο, είτε στη συγγραφή, είτε στον κινηματογράφο και τη ζωγραφική. Πάντα πίστευα πως ο κόσμος καταφεύγει στην τέχνη, όχι για να δεί την ''πραγματικότητα'' ή κάποια αντανάκλαση της, αλλά για να γνωρίσει νέες πραγματικότητες. Άλλες πραγματικότητες. Άλλους κόσμους. Να ξεχαστεί από τη δική του μίζερη πραγματικότητα. Να συνομιλήσει πάνω σε μεγαθέματα. Να αφουγραστεί και όχι να ακούσει. Να αισθανθεί και όχι να καταλάβει. Να ακούσει, όπως έλεγε ο δάσκαλος Στρέλλερ. Έτσι αποφάσισα να ερμηνεύσω και όχι να ανακοινώσω το έργο αυτό του Καμπανέλλη. Μισώ τις παραστάσεις που ανακοινώνουν τα έργα στους θεατές. Προτιμώ χίλιες φορές ατυχείς ή αποτυχημένες ερμηνείες, παρά καθαρές, εύπεπτες αναγνώσεις. Το είδος είναι για να ερμηνεύεται. Όχι να ανακοινώνεται. Ερμήνευσα λοιπόν με τη βοήθεια των πολύτιμων συνεργατών μου, ηθοποιών και συντελεστών, ένα νεοελληνικό έργο, χωρίς ίχνος ηθογραφίας, με ποιητικότητα και στυλιζάρισμα, στη θέση, όχι στη φύση. Και αυτό είναι κάτι που εγώ τουλάχιστον θεώρησα ένα αξιόλογο στοίχημα. Να βρω την ποίηση και τον σουρεαλισμό μέσα στη γραφή του Καμπανέλλη και όχι την ηθογραφία των καναπέδων και της νεοελληνικής μιζέριας. Φτάνει πια με τα κατάλοιπα της μεταπολίτευσης. Τόσο τα κοινωνικά, όσο και τα θεατρικά. Προτιμώ να μετρώ τα άστρα παρά τις λακούβες στους δρόμους της νεοελληνικής “πραγματικότητας”.»

Η παράσταση «Ο δρόμος περνά από μέσα» είναι μια παραγωγή της Loopa Productions.

Μπορεί ένα σπίτι να πεθάνει; Και μάλιστα από πνευμονικό οίδημα;
Οι γλωσσομαθείς βιβλιόφιλες κατσαρίδες, τα σκουλήκια που τρώνε τα έπιπλα, και οι νεκροί που κατοικούν μέσα σ΄ αυτό το σπίτι, έχουν δικαιώματα πάνω του;
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης κλείνει το μάτι στον Μπέκετ, τον Ίψεν και τον Τσέχωφ, και αφηγείται με τρόπο αλληγορικό την ιστορία μιας οικογένειας, που χρόνια τρώει η ίδια τα σωθικά της. Την οικογένεια στοιχειώνουν γεγονότα αδιευκρίνιστα, ακαθόριστα, ερμηνευμένα από κάθε πλευρά με τρόπο που την εξυπηρετεί. 
Το νεοκλασικό με το ένδοξο παρελθόν - τέτοια είναι πια σπάνια -, ως περιουσιακό στοιχείο, διεκδικείται με διάφορους τρόπους, τόσο από τους φυσικούς ιδιοκτήτες, όσο και από νεόπλουτους ''εισβολείς''. Τα σκουληκοφαγωμένα έπιπλα-αντίκες, είτε έχουν πωληθεί όσο-όσο, είτε χρησιμοποιούνται ως βιτρίνα στην προσπάθεια που γίνεται, ούτως ώστε το ''σπίτι'' να παραμείνει στη θέση του, αντί να δοθεί αντιπαροχή, με σκοπό την ανέγερση shopping center, πολυκατοικίας κτλ. 
Στο τέλος της διαδρομής όμως, αυτός ο ''εμφύλιος'' και το ατέλειωτο ξεπούλημα αυθεντικών και μη περιουσιακών στοιχείων, καθώς και προσωπικών αξιών, θα αφήσει μόνο ηττημένους. Από όλες τις πλευρές. Μόνο θύματα.
Και η σιωπή θα επιστρέψει ικανοποιημένη στη θέση της.


Σκηνοθεσία: Χρήστος Σουγάρης
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου
Κοστούμια : Χριστίνα Κωστέα
Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Φωτισμοί : Γιάννης Δρακουλαράκος
Επεξεργασία κειμένου: Στέργιος Πάσχος και Χρήστος Σουγάρης
Επιμέλεια κίνησης : Νατάσσα Σαραντοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Σίλια Κόη
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Νικόλας Ιωακειμίδης
Βοηθός Σκηνογράφου: Κατερίνα Κανελλοπούλου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Ρενάτα Γκίκα
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Σχεδιασμός Γραφιστικών: Θωμάς Παπάζογλου
Casting: Ready 2 Cast
ΠΑΙΖΟΥΝ:
Ρούλα Πατεράκη
Πέρης Μιχαηλίδης
Πάρις Θωμόπουλος
Κωνσταντίνα Κλαψινού
Αλέξανδρος Βάρθης






Υπεύθυνος Επικοινωνίας:Αντώνης Κοκολάκης






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα