Ο Χρήστος Παπαδόπουλος στη μουσική σκηνή Σφίγγα - Παρασκευή 14 και 21 Φεβρουαρίου



Ο Χρήστος Παπαδόπουλος στη μουσική σκηνή Σφίγγα
Παρασκευή 14 και 21 Φεβρουαρίου
"Το Soundtrack της ζωής μου"
Τραγουδούν οι Δήμητρα Σταθοπούλου και Ιώ Νικολάου


Ο Χρήστος Παπαδόπουλος μαζί με τη Δήμητρα Σταθοπούλου, που μας συστήθηκε στη δισκογραφία με το τραγούδι «Μαλώνω την καρδιά» και την Ιώ Νικολάου, παρουσιάζουν τις Παρασκευές 14 και 21 Φεβρουαρίου στη μουσική σκηνή Σφίγγα, τη μουσική παράσταση «Το soundtrack της ζωής μου". Μας προσκαλούν σε ένα μουσικό ταξίδι των δημιουργιών του Χρήστου Παπαδόπουλου και πολλών κλασσικών, λαϊκών τραγουδιών μεγάλων δημιουργών  και μας υπόσχονται δύο μοναδικές βραδιές.

Μετά την επιτυχημένη πορεία του συγκροτήματος «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ» στο οποίο υπήρξε ιδρυτικό μέλος, ο Χρήστος Παπαδόπουλος συνεχίζει την καλλιτεχνική διαδρομή του γράφοντας μέχρι σήμερα πολλές επιτυχίες καταξιωμένων τραγουδιστών. Μερικές από αυτές τα τραγούδια «Αρχιπέλαγος», «Της Αγάπης Μαχαιριά», «Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω», «Φίλα με», καθώς και η πιο πρόσφατη μεγάλη επιτυχία «Το Κόκκινο Ποτάμι» που ερμηνεύει η Ελεωνόρα Ζουγανέλη κ.ά.

Συμμετέχουν οι μουσικοί Άκης Σγούρος στην ηλεκτρική κιθάρα, Γιώργος Μπαϊρακτάρης στο μπάσο, Γιώργος Τσολάκος στο πιάνο και Κωνσταντίνος Ρήγας στα τύμπανα.

Μουσική σκηνή Σφίγγα
Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής
(είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13)
Τηλέφωνο κρατήσεων: 2114096149, 6987844845
Ώρα έναρξης: 22:30
Είσοδος στο μπαρ 12 ευρώ με μπύρα/κρασί

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".